Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016


Μια ωραία μέρα!
Ξεκίνησε πάρα πολύ όμορφα, εξαιρετικά και πολύ χορταστικά θα τολμούσα να πω!
Συνεχίστηκε πολύ πρωτότυπα και ελπίζω να τελειώσει ακόμα πιο όμορφα.
Τι άλλο να περιμένει κανείς στα 54 χρόνια του!
Νομίζω ότι είμαι πολύ τυχερός άνθρωπος, που μπορώ να το πω αυτό.
Είμαι πολύ, μα πάρα πολύ χαρούμενη!
Και ειλικρινά θάθελα να ευχαριστήσω όσους με αγαπούν και μου προσφέρουν αυτές τις ωραίες στιγμές!
Ευχαριστώ ειλικρινά μέσα από τη καρδιά μου!




Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016


Καλό μας εορταστικό μήνα,
Ο Δεκέμβριος μπήκε με πολύ κρύο (για τα δεδομένα της χώρας μας βέβαια)και θυμηθήκαμε όλοι ξαφνικά ότι υπάρχουν μετανάστες που κρυώνουν, παιδιά που δεν ζεσταίνονται , σκηνές που τις παίρνει ο αέρας και όλα αυτά που θυμούνται τα «αντικειμενικά» κανάλια μας όταν τους βολεύει να κάνουν προπαγάνδα …
Και έρχονται στην επιφάνεια όλες οι όμορφες στιγμές της κοινωνίας μας.
Τι να σημειώσουμε;
Την άρνηση της εκκλησίας στη Χίο να ανοίξουν οι αίθουσες για να στεγαστούν οι ταλαιπωρημένοι αυτοί άνθρωποι;
Την άρνηση όλων αυτών των ιδιοκτητών άχρηστων διαμερισμάτων στο κέντρο της πόλης που δεν τα ανοίγουν να προσφέρουν λίγη προστασία σε παιδιά;
Διαμερίσματα που ρημάζουν, αλλά προτιμούν να ρημάζουν;
Όλους αυτούς τους πολιτικούς που εξανίστανται με την κατάσταση αλλά δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα;
Ή την φιλεύσπλαχνη Ευρώπη που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να δώσει γη και ύδωρ στη γείτονα Τουρκία προκειμένου να μην την ενοχλήσουν οι ταλαίπωροι των πολέμων που συντηρεί η ίδια;
Θα αναφέρω τη ρήση του διάσημου φυσικού επιστήμονα StevenHawking :
«Η επιθετικότητα θα πρέπει να αντικατασταθεί με την συμπόνοια, ειδάλλως θα αποτελέσει κίνδυνο εξαφάνισης του ανθρώπινου πολιτισμού, από έναν ενδεχόμενο πυρηνικό όλεθρο. Μοναδικό αντίδοτο είναι η ευγένεια και καλοσύνη και η ενσυναίσθηση που μπορούν να φέρουν αγάπη και συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων».

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016


Καμιά φορά η απογοήτευση έρχεται ξαφνικά, εκεί που δεν την περιμένεις.
Σε τυλίγει σαν το σύννεφο της βροχής και σου θυμίζει ποιος είσαι, τι κάνεις, που πηγαίνεις …
Σε προβληματίζει και προσπαθείς να βγεις έξω από το σύννεφο το συντομότερο δυνατόν.
Νοιώθεις ότι πνίγεσαι και ζητάς τον καθαρό αέρα…
Είναι σαν να έχεις χάσει τον προσανατολισμό σου και αναζητάς το μονοπάτι που θα σε οδηγήσει στο ξέφωτο.
Μόνο που δεν υπάρχει μονοπάτι και πρέπει να το φτιάξεις μόνος σου.
Πρέπει να πονέσεις, να γδάρεις τα χέρια και τα πόδια, να ανοίξεις τη διέξοδο που θα σε βγάλει από την άβυσσο ….



Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016


Συννεφιά!
Ίσως η πρώτη μέρα σήμερα, που θύμιζε χειμώνα  ...
Ίσως να έφερε μαζί της αγανάκτηση …
Ίσως να έφερε κούραση …
Ίσως να έφερε νοσταλγία …
Ίσως να έφερε τρυφερότητα …
Ίσως να έφερε επιθυμία για αγαπημένα πρόσωπα …
Ίσως να έφερε βαθειά συναισθήματα, στριμωγμένα στη καθημερινότητα …
Ίσως απλά να έφερε σκέψεις …



Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016


Διαχείριση του ελεύθερου χρόνου!
Τελικά το πιο δύσκολο έργο για έναν άνθρωπο είναι η διαχείριση του χρόνου .
Πόσο δελεαστικό και θαυμάσιο μας φαίνεται όταν δεν έχουμε χρόνο ούτε για να κοιμηθούμε, και πόσο δύσκολο και προβληματικό όταν πια έχουμε άπλετο χρόνο στη διάθεσή μας.
Πολλοί αντισυμβατικοί θα έλεγαν ότι αυτό είναι τρελό, αλλά οι περισσότεροι εργαζόμενοι θα το καταλάβαιναν.
Και προσπαθώντας να επιτύχεις ότι καλύτερο για τον διαθέσιμο χρόνο, αντιλαμβάνεσαι πόσο δύσκολο θα είναι για κάποιους που όλη τους τη ζωή κάνουν κάτι που δεν  τους αρέσει στον εργασιακό τους βίο.
Παρ’ όλα αυτά χρειάζεται να βρούμε τρόπους να καλύψουμε τα κενά του χρόνου μας.
Εύκολο;
Δύσκολο;
Για τον καθένα διαφορετικό!
Το μόνο σίγουρο, ο ελεύθερος χρόνος βγάζει όλες τις αδυναμίες μας στην επιφάνεια.
Έλλειψη ενδιαφερόντων, έλλειψη φίλων, έλλειψη αγάπης …
Η προσπάθεια να τον γεμίσουμε χωρίς να μιζεριάσουμε , είναι ίσως και το πιο δύσκολο!
Ας είναι για το καθένα εποικοδομητικό!

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016


Το φεγγάρι!
Το φεγγάρι είναι το πιο ρομαντικό στερεότυπο όλων των εποχών.
Είναι λαμπρό, είναι μακρινό, αλλά και το πιο κοντινό αστέρι στη γη, είναι μια τεράστια ελπίδα στη σκοτεινιά της νύχτας.
Πώς να μην το ταυτίσουμε με το φως που δίνει ένας μεγάλος έρωτας στην καθημερινότητα της ζωής, για λίγο ή πολύ!
Όμως υπάρχει και μια άλλη  αναφορά σε κάτι διαφορετικό.
Στη συντροφιά που  προσφέρει σε πληγωμένες ψυχές.
Στην αίσθηση ότι το φώς του σε λούζει με ότι θα ήθελες εκείνη τη στιγμή.
Στην ταύτιση του μ’ ένα όνειρο, που ξέρεις ότι χάνεται.
Στην αναμονή να το δεις και να καταλαγιάσει λίγο το πόνο στη καρδιά.
Στην ορμή να ξυπνάς για το δεις στη χάση του, έστω και λίγο τις πρωινές ώρες.
Στη συνειδητοποίηση ότι ξέρεις τον κύκλο του με λεπτομέρειες, απλά για να μην το χάνεις στιγμή.
Το φεγγάρι!
Ευτυχώς που υπάρχει!



Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016


Ο κόσμος αλλάζει!
Αυτό που μας μεγάλωσαν, αυτό που σπουδάσαμε, αυτό που ζήσαμε δεν υπάρχει πια.
Όλα απομυθοποιήθηκαν, όλα φαίνονται πλέον καθαρά, όλα δείχνουν την ασχήμια τους και τη φαιδρότητα τους.
Ζήσαμε τα περασμένα χρόνια μια ουτοπία, και νομίζαμε ότι είναι η τελειότητα.
Για μια ακόμα φορά όμως στην ιστορία του ανθρώπου, οι ευγενείς, οι πλούσιοι, οι αγορές ή όπως αλλιώς λεγότανε κατά καιρούς οι δυνάστες μας ξεγέλασαν.
Και το χειρότερο είναι ότι μας έκαναν να πιστέψουμε ότι ανήκουμε σε αυτούς προσφέροντας λίγα ψίχουλα και ψεύτικες φιλοφρονήσεις, που τα αυτιά μας ήθελαν, καλύτερα διψούσαν να ακούσουν.
Και τώρα ανοίγεται μπροστά μας η αυλαία και βλέπουμε την ωμή πραγματικότητα.
Και ο κόσμος ξεσηκώνεται χωρίς σκοπό, απλά πνίγεται και παλεύει με όποιο τρόπο μπορεί να φωνάξει, να διαμαρτυρηθεί …
Ακόμα και αν αυτή η διαμαρτυρία είναι στο πρόσωπο του Trump, ή στη ψήφο σε ένα ακροδεξιό κόμμα, και αυτό γιατί κατάλαβε ότι τον εκμεταλλευόταν και τον κορόιδευαν.
Χιλιοειπωμένα πράγματα που μάλλον κουράζουν, αλλά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μερικές ακόμα μαύρες σελίδες στην Ιστορία, πριν ισορροπήσουν και γυρίσει πάλι η ελπίδα.
Στην καταιγίδα  που έρχεται ας βρούμε όλοι ένα σωσίβιο για να μπορέσουμε να επιπλεύσουμε και να επιζήσουμε, αν είναι δυνατόν, με αξιοπρέπεια.
Ας κρατηθούμε από τα συναισθήματα, την αγάπη, τον έρωτα …


Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016


Βροχή!

Ο ήχος της βροχής είναι πάντα περίεργος, επιθυμητός.

Πάντα με αγγίζει κατά ένα πολύ συναισθηματικό τρόπο.

Με συγκινεί, μου φέρνει δάκρυα στα μάτια και τον αποζητώ.

Θέλω να τον ακούω, είναι σαν να καθαρίζει τη ψυχή μου, σαν να μου δίνει άλλοθι για την απραξία, σαν να με προτρέπει να βγω, να βραχώ, να εξαϋλωθώ …

Αντιφατικά συναισθήματα…

Οι βροντές σαν κραυγές απόδρασης …

Οι αστραπές,  αναλαμπές μέσα στη καθημερινότητα …

Και η αγάπη, η μόνη που καλύπτει τα κενά …



Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016


Σε τι κόσμο ζούμε άραγε;
Σε τι εποχή ζούμε ίσως να ήταν καλύτερα να αναρωτηθούμε.
Γιατί ο κόσμος πάντα είχε τις καλές και τις κακές του εποχές.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα, ίσως είναι από τις μελανότερες σελίδες της Ιστορίας.
Η αδυναμία της προκήρυξης ενός παγκοσμίου πολέμου, που καλώς ή κακώς έλυνε όλα τα προβλήματα της κοινωνίας του ανθρώπου, γινόμαστε όλο και περισσότερο θηρία.
Αντί για το ξεκαθάρισμα των λίγων ετών πολέμου, παρατείνουμε τη δυστυχία και την αγριότητα, οι σιγανοί ρυθμοί δημιουργούν ένα ατέλειωτο μαρτύριο για όλους.
Βρισκόμαστε μπροστά στην πλήρη καταπάτηση των ιδεών και αξιών και παραδίδουμε στις επόμενες γενιές ένα χάος να διαχειριστούν.
Η Αμερική σε πλήρη πολιτική ύφεση. Η Λατινική Αμερική βυθισμένη στην οικονομική ύφεση ενώ η Βόρεια στην ηθική και πολιτική ύφεση, χωρίς να υποτιμάμαι την υποβόσκουσα οικονομική ύφεση του καπιταλιστικού συστήματος.
H Αφρική ακόμη βυθισμένη στο σκοτάδι και την εκμετάλλευση της λευκής φυλής, που επωφελείται και την κρατάει βαθειά μέσα σε αυτό.
H Ασία μισή χαμένη στο θρησκευτικό φανατισμό και η άλλη μισή να θέλει να θάψει τον πολιτισμό τόσων αιώνων και να συναγωνιστεί τους δυτικούς.
Και η Ευρώπη;
Η Ευρώπη , που μέχρι τώρα ήταν το λίκνο του πολιτισμού, της δημοκρατίας, της πρωτοπορίας, του διαφωτισμού, του εκσυγχρονισμού, που ήταν πάντα ο οδηγός της ανθρώπινης ανάπτυξης τι κάνει;
Αφήνει για μια ακόμη φορά τις γερμανικές φυλές να την αιματοκυλούν μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά καμιά φορά.
Αδιέξοδο από όπου και αν το δούμε, αλλά επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ας ελπίσουμε ότι θα λάμψει και πάλι το ανθρώπινο μεγαλείο αργά ή γρήγορα…

Υ.Γ. Και ας ελπίσουμε ότι η λάμψη θα προέρχεται από αυτό τον μικρό τόπο, που θαυματούργησε στο πέρασμα των αιώνων ...


Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016


Και έρχεται μια στιγμή, που ένα απλό προαίσθημα, μπορεί να σου αλλάξει τη ψυχολογία.
Και αυτό είναι πρωτόγνωρο, περίεργο και σίγουρα μη επιθυμητό!
Πρέπει να ανασκουμπωθείς και να θυμηθείς τον παλιό καλό εαυτό σου!
Πρέπει να μην αφήνεις κάτι τόσο ανούσιο να σκιάζει τις λίγες ευτυχισμένες στιγμές σου!
Πρέπει να μπορείς να νοιώθεις το σύντομο χρόνο που σου απομένει σε αυτόν τον όμορφο πλανήτη και να ζεις κάθε λεπτό του.
Και το πρέπει δεν είναι το σωστό ρήμα, το σωστό και αποτελεσματικό ρήμα είναι το θέλω.
Γιατί πρέπει να θέλουμε να ζήσουμε όσο καλύτερα γίνεται!
ΘΕΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ!


Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016


Ποτέ μην πεις ποτέ!
Μια πρόταση που κρύβει όλη τη σοφία του κόσμου.
Είναι αλήθεια ότι όλοι στη ζωή μας είπαμε κάποτε «ποτέ».
Και είναι σίγουρο ότι σχεδόν όλοι βρεθήκαμε στη θέση να πραγματοποιήσουμε αυτό που ποτέ δεν θα κάναμε.
Οι καταστάσεις και οι συνθήκες σε φέρνουν στο σημείο να μετακινηθείς από την αρχική θέση σου, να ενδώσεις στην άρση της απαγόρευσης, που σηματοδοτούσε αυτό το ποτέ!
Γι’ αυτό το «ποτέ» πρέπει να βγει από το λεξιλόγιο μας και να είμαστε πιο διαλλακτικοί. Γιατί  υπάρχει ένας συνδυασμός καταστάσεων που θα είναι εκεί να μας αναγκάσει να πάρουμε πίσω το «ποτέ».
Ποτέ λοιπόν μην πεις ποτέ!


Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016


Ένα όμορφο κτίριο, μια σύγχρονη κατασκευή, ένα κόσμημα στην πονεμένη πρωτεύουσα!
Είναι κρίμα η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό να είναι:
«Γιατί να παραδοθεί στο Δημόσιο, γιατί να μην παραμείνει στα χέρια του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου;»
Η δεύτερη:
«Γιατί να μην παραμείνει τουλάχιστον η διαχείριση;»
Γιατί να είμαστε τόσο ανίκανος λαός στη συντήρηση και εκμετάλλευση των ωραίων κατασκευών, ακόμα και των φυσικών τοπίων;
Γιατί αφήσαμε όλα τα ολυμπιακά ακίνητα να μαραζώσουν;
Γιατί επιτρέψαμε στο Πεδίο του Άρεως, ένα όμορφο πράσινο κομμάτι στο κέντρο της Αθήνας να είναι σκουπιδότοπος και καταφύγιο των κάθε λογής δυστυχισμένων;
Γιατί δεν μπορούμε να κρατήσουμε καλά συντηρημένο ούτε το Βασιλικό Κήπο;
Γιατί από τότε που περήφανα τον ονομάσαμε Εθνικό εγκαταλήφθηκε στο έλεος του;
Γιατί, χιλιάδες γιατί, για τα αυτονόητα, τις υποχρεώσεις κάθε κάτοικου μια πόλης, το ελάχιστο καθήκον των διοικούντων.
Θα αλλάξει άραγε ποτέ η νοοτροπία, θα προλάβουμε να τη δούμε αυτή την αλλαγή;
Ή είναι προτιμότερο να δηλώσουμε εθελοντές για την επανδρωμένη αποστολή στο Κρόνο χωρίς επιστροφή; 


Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016


Φθινοπωρινή Ισημερία!
Η έναρξη ουσιαστικά του χειμώνα!
Αλλαγή σκέψης και προσπάθεια διόρθωσης λαθών και συμπεριφορών.
Αλλά …
Πόσο δύσκολο είναι να ξεφύγεις από τις συνήθειες σου;
Πόσο δύσκολο είναι να αλλάξεις την καθημερινότητα σου;
Όσο δύσκολο και αν είναι, θα κάνουμε μια μικρή αλλαγή κάθε φορά.
Όσο μικρή και αν είναι, θα μας δώσει την ανάσα που χρειαζόμαστε και τη δύναμη να προχωρήσουμε.
Μια καλημέρα ακόμα σε κάποιον ….
Ένα τηλέφωνο σε κάποιον άλλον …
Μια καθημερινή επίσκεψη σε μια πλατεία …
Ένα βιβλίο …
Μια σκέψη δυνατή ….
Μπορούμε αν το θελήσουμε … 

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016


Ο δικός μας κόσμος!
Όλοι έχουμε το δικό μας κόσμο, άλλοτε φανταστικό, άλλοτε πραγματικό, άλλοτε ένα συνδυασμό και των δύο.
Ένα κόσμο, που μας κάνει να αντέχουμε την πραγματικότητα μας.
Μας δίνει δύναμη, να προχωρήσουμε.
Μας δίνει ευτυχισμένες στιγμές για να ικανοποιήσουμε τα συναισθήματα, τις επιθυμίες.
Μας τοποθετεί αλλού, εκεί που μας αρέσει, εκεί που μας ευχαριστεί.
Και όταν ζούμε τις δυσκολίες της καθημερινότητας μας, μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι ανήκουμε αλλού.
Όλοι έχουμε έναν τέτοιο κόσμο δημιουργήσει, η διαφορά είναι στο πόσο τον έχουμε προσαρμόσει στην πραγματική ζωή μας.
Μακάρι να μπορούσαμε να αφήσουμε τους εαυτούς μας μέσα σε αυτό τον δικό μας κόσμο!



Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016


Ανατροπές!
Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές, καλές και κακές.
Συνήθως κακές!  Βέβαια μάλλον αυτές θυμόμαστε, γιατί τις καλές έχουμε μια τάση να τις θεωρούμε φυσιολογικές και γενικά να τις αποδεχόμαστε πολύ εύκολα, οπότε δεν γράφουν πολύ στο υποσυνείδητο.
Και εκεί καλούμεθα να βρούμε λύσεις, καινούργιες συνθήκες, καινούργια πρόσωπα καμιά φορά.
Δεν είναι εύκολο, ακόμα και για ανθρώπους ευπροσάρμοστους.
Και όσο περνάνε τα χρόνια, γίνεται ακόμα πιο δύσκολο.
Κάποιος θα υποστήριζε ότι είναι το αλάτι της καθημερινότητας, ένα έναυσμα να δουλέψει το μυαλό περισσότερο, ένας κεραυνός να σε ξυπνήσει από το λήθαργο …
Αυτή είναι η αισιόδοξη πλευρά των ανατροπών, που μας περιμένουν στη γωνία.
Κάποιος θα υποστήριζε ότι φέρνουν προβλήματα, εντάσεις, δυσκολίες …
Αυτή είναι η απαισιόδοξη πλευρά των ανατροπών, που μας περιμένουν στη γωνία.
Άραγε πόσοι από μας δεν ανακουφιστήκαμε, όταν γυρίσαμε τη γωνία και δεν μας περίμενε τίποτα τελικά, όσο και αν το περιμέναμε ή το ευχόμαστε;
Γεγονός όμως είναι ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε, οπότε θα τις αντιμετωπίζουμε πάντα από την αισιόδοξη πλευρά και θα αφεθούμε σε αυτά που μας επιφυλάσσει το μέλλον!



Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016


Μια μικρή απόδραση…
Ένα όμορφο κυκλαδίτικο νησί …
Μια γύρα στα κρυφά μυστικά του…
Μια χαρούμενη παρέα…
Ξεκουράζει το κορμί …
Ξεκουράζει το μυαλό …
Σε γυρίζει πίσω στις σχολικές εκδρομές …
Αφήνεις πίσω σου όλες τις έννοιες …
Σκέπτεσαι μόνο τους ανθρώπους που αγαπάς …
Και αφήνεσαι να σε παρασύρει σε παιδικά μονοπάτια…
Επιστρέφεις στη πόλη με περισσότερο κέφι …
Βρίσκεσαι με αυτούς που αγαπάς …
Νοιώθεις την ζεστή αγκαλιά τους …
Σκέπτεσαι τα προβλήματα και οι λύσεις είναι εκεί και σε περιμένουν …
Αναπολείς το νησί και παίρνεις κουράγιο … 


Σάββατο 27 Αυγούστου 2016


Κάθονται στον καναπέ τους, τελειώνουν τον καφέ τους .
Τον κοιτά από το πλάι, χαμογελάει, πλησιάζει και τον φιλάει τρυφερά.
Του ζητάει να ντυθεί, την κοιτάει περίεργα και τη ρωτάει για πού.
Του δίνει ένα ακόμα φιλί και τον τραβάει από το χέρι.
Βάζουν κάτι πρόχειρο και βγαίνουν από το σπίτι, μπαίνουν στο αυτοκίνητο, την κοιτάει με απορία, του λέει στο Σούνιο.
Ξέρει ότι δεν του αρέσει να οδηγεί αλλά θα της κάνει το χατίρι.
Φτάνουν, τα μαλλιά της είναι μπερδεμένα από τον αέρα, που μπαίνει από το παράθυρο.
Δεν την νοιάζει, ανεβαίνουν το βράχο και βρίσκονται στο ναό του Ποσειδώνα.
Τον πιάνει σφιχτά από το χέρι και νοιώθει και το δικό του σφίξιμο.
Χαμογελάνε, η θέα είναι μαγευτική, το Αιγαίο, η θάλασσα, ο αέρας …
Γυρίζουν προς τη δύση κάθονται σε ένα βράχο και απολαμβάνουν τον ήλιο να χάνεται όπως ακριβώς χάνονται και εκείνοι, ο ένας στα μάτια του άλλου.
Τον παρατηρούν μέχρι να εξαφανιστεί τελείως, σιωπηλοί και ευτυχισμένοι.
Φεύγουν, γυρνούν στον καναπέ τους και σκέφτονται ότι πέρασαν ένα ακόμη μοναδικό απόγευμα.


Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016


Το καλοκαιράκι τελειώνει σιγά-σιγά και όλοι αρχίζουμε να σκεφτόμαστε το χειμώνα που έρχεται.

Στις μικρές ηλικίες τις μέρες αυτές σχεδιάζουμε το χειμώνα, υποσχόμαστε στον εαυτό μας ότι αυτός ο χειμώνας θάναι καλύτερος, θάναι γεμάτος εκπλήξεις, θάναι διαφορετικός.

Στις παραγωγικές ηλικίες η καθημερινότητα και τα οικογενειακά θέματα, κυρίως των παιδιών, επισκιάζουν κάθε σχέδιο και απορροφούν όλο το χρόνο μας.

Στις μεγαλύτερες ηλικίες, ένα από τα καλά στοιχεία αυτής της εποχής, είναι ότι δεν κάνεις σχέδια απλά απολαμβάνεις τη κάθε μέρα χωριστά.

Γιατί κακά τα ψέματα, οι μέρες δεν είναι ανεξάντλητες και η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει όσο μακριά και αν είναι το μηδέν ….

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016


Πανσέληνος!
Ότι πιο ρομαντικό για τους ερωτευμένους!
Ότι πιο όμορφο στον καλοκαιρινό ουρανό!
Ότι πιο συντροφικό για τους ανθρώπους που είναι μόνοι!
Όταν η απουσία είναι αισθητή, μόνο το φως του φεγγαριού σε παρηγορεί.
Νοιώθεις ότι με το φώς του σε τυλίγουν τα χέρια που αγαπάς …
Νοιώθεις ότι το φως του, σου γεμίζει την καρδιά …
Νοιώθεις ότι αρκεί μια ματιά στον ουρανό και έχεις στείλει την αγάπη σου όσο μακριά και αν χρειαστεί …
Για όσους το έχουν νοιώσει, είναι πραγματικά μαγικό!


Τετάρτη 10 Αυγούστου 2016


Συμπτώσεις!
Ένας καθαρά ορθολογικός άνθρωπος με τετράγωνο μυαλό, δεν πιστεύει στη μαγεία, στη μεταφυσική, στο πνευματισμό, παρά μόνο στις ικανότητες του και τα γεγονότα.
Τι γίνεται όμως, όταν τα ίδια τα γεγονότα του φυτεύουν την αμφιβολία;
Τι γίνεται όταν οι συμπτώσεις είναι μεγάλες;
Κλείνει τα μάτια και απλά σκέφτεται πόσο μπορεί το μυαλό να οδηγήσει τα γεγονότα;
Πόσο μαγικά μπορεί το μυαλό να πραγματοποιήσει τις συμπτώσεις;
Και πότε το μυαλό μας είναι διατεθειμένο να προβεί σε αυτή τη διαδικασία;
Τι είναι αυτό που το παρακινεί;
Το συναίσθημα ή η λογική;



Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016


Διαβάζοντας ένα ωραίο βιβλίο πάντα βγαίνεις κερδισμένος.
Συνειδητοποιείς ότι η ζωή μπορεί να είναι πολύ δύσκολη και πολύ «ανυπόφορη».
Και όχι μόνο με την μεταφορική έννοια της ψυχής και των καταστάσεων αλλά, πραγματικά ανυπόφορη με την έννοια του σωματικού πόνου.
Και όχι λόγω πολλών δυστυχιών που έτυχαν σε κάποιον, που μπορείς λογικά να το αντικρούσεις λέγοντας ότι δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να τραβά επάνω του σαν μαγνήτης τις κακοτυχίες. Αλλά από την απλή καθημερινότητα των ανθρώπων αυτών.
Μια καθημερινότητα που σε μας σε αυτό τον θεσπέσιο τόπο φαντάζει απλά κόλαση.
Και αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι απλά τυχερός σε αυτή τη ζωή, γιατί τίποτα από αυτά τα ανυπόφορα δεν σου έτυχε.
Γιατί είσαι καλά, και εσύ και όλοι στο περιβάλλον σου, γιατί έχεις ανθρώπους που σε αγαπούν και σε σκέφτονται και ζεις την απόλυτη ευτυχία όταν είναι εφικτό, αλλά είναι εφικτό!



Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016


Καλοκαιρινό, ζεστό, αυγουστιάτικο και μοναχικό απόγευμα!

Ακούγονται από παντού τα τζιτζίκια λες και είναι Κυριακή απόγευμα ή κάποια αργία.

Όλη η πόλη είναι σαν να έχει μπει σε ρελαντί.

Απόλυτη ησυχία.

Απόλυτη απουσία.

Τόσο που αναρωτιέσαι τι κάνεις εδώ.

Και θες απλά να φύγεις …..


Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016


Ένα από τα περίεργα συναισθήματα αυτής της ζωής είναι η ανησυχία για ανθρώπους που αγαπάμε και είμαστε μακριά τους.
Φοβόμαστε, αγωνιούμε και σκεφτόμαστε πάντα το κακό όταν δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους.
Αλλά και όταν μπορούμε, θέλουμε να είμαστε εκεί, να βοηθήσουμε, να πούμε δυο λόγια και απλά δεν είναι εφικτό.
Καλό είναι λοιπόν να μην βρισκόμαστε στην παραπάνω θέση ποτέ.
Ας το λύσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε, γιατί είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο!



Τρίτη 2 Αυγούστου 2016


Καλοκαίρι!
Μια εποχή όμορφη, ταξιδιάρα, παρείστικη αλλά και δύσκολη.
Μια εποχή που περνάμε είτε πολύ καλά είτε πολύ βαρετά.
Λίγο η ζέστη, λίγο η ραστώνη, λίγο το σκόρπισμα γνωστών και φίλων.
Μια εποχή αναβλητική για τα πάντα, εκτός των ταξιδιών.
Και αν είσαι από τους τυχερούς να λείπεις συνέχεια σε ένα ταξίδι, μπορείς να καταφέρεις να την περάσεις χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, αν είσαι όμως από αυτούς που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα, τότε συνήθως  βουλιάζεις στην απραξία και την αποπνικτική ατμόσφαιρα του ζεστού καλοκαιριού.
Τα τζιτζίκια και ο μονότονος ήχος τους είναι η πιο καλή παρομοίωση της συνθήκης «καλοκαίρι». Αν έχεις κάτι ενδιαφέρον να ασχοληθείς ούτε που τα ακούς, αν όχι μπορεί και να σε τρελάνουν στην κυριολεξία.
Ας αφήσουμε λοιπόν τους εαυτούς μας να ζήσουν ένα ακόμα καλοκαίρι!



Τρίτη 26 Ιουλίου 2016


Τα λάθη μας σε σχέση με τις ανθρώπινες σχέσεις!
Πολλά, και όποιος ισχυριστεί ότι δεν έχει κάνει, θα είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης των αιώνων. Δυστυχώς τα περισσότερα τα κάνουμε με τους ανθρώπους του άμεσου περιβάλλοντος μας.
Γιατί;
Γιατί απλά, είναι οι άνθρωποι που μας επηρεάζουν συναισθηματικά, είναι οι άνθρωποι που μας ενδιαφέρει η γνώμη τους, είναι οι άνθρωποι των οποίων ψάχνουμε την αποδοχή.
Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι τα άμεσα μέλη της οικογένειάς μας είναι το καλύτερο παράδειγμα. Είτε είναι ένας/μία σύζυγος που δεν μας συμπεριφέρεται όπως μας αξίζει, είτε είναι τα παιδιά μας που κατά κανόνα σκέφτονται μόνο τη δική τους άποψη, είτε είναι οι γονείς μας που φροντίζουν να μας δυσκολεύουν τη ζωή, θεωρώντας ότι είναι υποχρέωση μας επειδή απλά μας γέννησαν.
Και όλους τους παραπάνω, που αν θέλουμε μπορούμε να ανοίξουμε και άλλο το κύκλο, δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε αντικειμενικά, γιατί απλά είμαστε συναισθηματικά δεμένοι μαζί τους.
Οι γύρω μας συνήθως το βλέπουν, όπως και μείς βλέπουμε των άλλων τα λάθη.
Αλλά δεν τους ακούμε, πετάμε συνήθως ένα «δεν μπορείς να ξέρεις εσύ» και τελειώνουμε τη συζήτηση.
Και όταν τελειώσει η συναισθηματική εξάρτηση, συνήθως βλέπουμε πόσο δίκιο είχαν!
Απλά λοιπόν να ξέρουμε, ότι όταν τα πράγματα γίνονται περίπλοκα, αυτό που νομίζουμε ή πράττουμε δεν είναι αντικειμενικό!
Είναι εντελώς έρμαιο των συναισθημάτων μας, και όταν μια κατάσταση ξεφεύγει από τα όρια φταίει, ότι δεν μπορούμε να πάρουμε τις κατάλληλες αποφάσεις. Γιατί απλά, είμαστε συναισθηματικά ακόμη δεμένοι με τον ή τους ανθρώπους που εμπλέκονται.
Και η συναισθηματική απεξάρτηση είναι σαν ένας μικρός θάνατος, γι’ αυτό και δεν είναι εύκολη!
Εύχομαι όλοι να μπορούμε να σκεφτούμε τον εαυτό μας λίγο παραπάνω μέσα σε όλο αυτό των κυκεώνα των πραγμάτων.
Γιατί να είναι γνωστό, ότι όταν τα βρίσκεις με το εαυτό σου και τον σέβεσαι, τότε και όλοι γύρω σου αλλάζουν συμπεριφορά.



Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016


Ευχές!
Τι να ευχηθείς σε ένα παιδί λίγο πριν φτάσει στα τριάντα του χρόνια!
Σε ένα κόσμο που μεταβάλλεται σε ρυθμούς εξωφρενικούς!
Σε μια κοινωνία, που έχει χάσει το σκοπό της!
Σε μια πολιτεία που το τελευταίο πράγμα που την απασχολεί είναι η ευημερία των πολιτών της!
Σε μια χώρα που συνορεύει με μια φλεγόμενη στην κυριολεξία περιοχή και είναι το προπύργιο των βαρβάρων, που έλεγαν και οι αρχαίοι προγονοί μας!
Εύχομαι λοιπόν:
Να μπορεί να είναι ικανοποιημένο από τον εαυτό του!
Να μπορεί να βρίσκει χαρά στις απλές καθημερινές συνήθειες της ζωής!
Να βρίσκει την ευτυχία σε ένα βλέμμα, ένα απλό άγγιγμα, σε μια στιγμή!
Να μην βυθιστεί στο χάος των προσδοκιών, των δικών τους ή των άλλων για αυτό!
Να αντιληφθεί εγκαίρως πόσο μικρή και πολύτιμη είναι η ζωή και να τη ζήσει όσο περισσότερο μπορεί!
Και τέλος εύχομαι, όταν οι γονείς φύγουν από τη ζωή, να μπορεί να νοιώθει τη δύναμη και την αγάπη τους να το ακολουθούν και να το στηρίζουν.



Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016


Ο κόσμος απλά βράζει!
Ζούμε στιγμές περίεργες, αμφίσημες, δύσκολες και χωρίς τη διέξοδο ενός παγκοσμίου πολέμου.
Κάτι που έσωνε την ανθρωπότητα στους αιώνες.
Η ιστορία μας λέει, ότι ξεκινήσαμε την πολιτική ζωή μας ως ανθρωπινό γένος από τα μικρά χωριά, τα κεφαλοχώρια, τις μικρές πόλεις, τις πόλεις-κράτη.
Μετά ανακαλύψαμε τις αυτοκρατορίες, αυτή την ανθρώπινη απληστία των δυνατών.
Και όταν κατέρρευσε και αυτό το σύστημα, κάποιοι επινόησαν τα εθνικά κράτη, που δημιουργώντας τα έσπειραν το μίσος και τη διχόνοια ανάμεσα σε διαφορετικούς πληθυσμούς, που μέχρι τότε ζούσαν ειρηνικά σο ίδιο μέρος για αιώνες.
Και τώρα μετά από αμέτρητους διμερής πολέμους, δυο συμβατικούς παγκόσμιους πολέμους, ένα ψυχρό πόλεμο μεταξύ των υπερδυνάμεων της γης, ένα ανελέητο οικονομικό πόλεμο που μαστίζει τις πολιτισμένες χώρες της Δύσης και μια αλληλοσφαγή στην Μέση Ανατολή, οι πληθυσμοί φαίνεται να προτιμούν την διάσπαση, τη συγκέντρωση σε μικρότερα σχήματα, αν όχι πόλεις-κράτη, μικρές περιφέρειες.
Δυστυχώς όμως και αυτή η αλλαγή του συστήματος θα γίνει με πολύ αίμα και πολλές θυσίες της ανθρώπινης ζωής. Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα είναι καθαρές και ένδοξες θυσίες μπροστά από τα πολυβόλα του εχθρού, αλλά θα είναι ανίερες θυσίες στα κύματα του κάθε Αιγαίου, από τις αρρώστιες στα σημεία συγκέντρωσης των προσφύγων, από τη πείνα λόγω της συνεχόμενα αυξανόμενης ανεργίας, την αδικία των τρομοκρατικών χτυπημάτων, τις λεγόμενες εκκαθαρίσεις των προδοτών και όσων άλλων δεινών περιμένει την ανθρωπότητα σε αυτή τη καινούργια καμπή της ιστορίας της.



Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016

Ήρθε η ώρα για καλοκαιρινό ταξιδάκι στις Κυκλάδες!
Πάντα για μένα, το καλοκαιρινό ταξίδι για να είναι καλοκαιρινό συμπεριελάμβανε πλοίο, κυκλαδίτικο νησί, βοριαδάκι, αμμουδιά, ένα καλό βιβλίο και θάλασσα.
Και δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν ξεφεύγω πολύ από αυτό το πλάνο, όταν σκέφτομαι διακοπές.
Όλα αυτά θα ήταν τέλεια και με την κατάλληλη παρέα !
Εύχομαι λοιπόν σε όλους, να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν το μικρό όνειρο των διακοπών τους για όσες περισσότερες μέρες μπορούν.
Και αν δεν έχουμε όλα αυτά, που ολοκληρώνουν το όνειρο, ας μην απογοητευτούμε, ας απολαύσουμε όσα έχουμε και ας ευχηθούμε, με όλο μας το είναι, του χρόνου να καταφέρουμε να συμπεριλάβουμε περισσότερα και να κάνουμε τις διακοπές μας ένα πραγματικό όνειρο.


Σάββατο 2 Ιουλίου 2016


Υπάρχουν ωραία καθημερινά πράγματα στη ζωή μας!
Ένα καλό βιβλίο!
Ένα δυνατό τραγούδι!
Μια ωραία ανάμνηση!
Το καλοκαιρινό μελτέμι, που σε χαϊδεύει βλέποντας το γαλανό ουρανό!
Μια γλυκιά ανάμνηση, κλείνοντας τα μάτια!
Και όμως πάντα νοιώθεις ότι λείπει κάτι από όλα αυτά!
Ίσως ναι, ίσως όχι!
Ο καθένας ξέρει τι είναι αυτό που του λείπει, και αν του λείπει!
Και μετά σκέπτεσαι πόσο ευγνωμοσύνη πρέπει να νοιώθεις που η ζωή σου χάρισε την ικανότητα να εκτιμάς όλα τα παραπάνω, αλλά και την επιλογή να έχεις κάτι πολύτιμο που σου λείπει!



Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016


Η αλήθεια είναι ότι ζούμε ιστορικές στιγμές και ας μην το καταλαβαίνουμε.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, όταν βγαίνουμε από το εργασιακό περιβάλλον, όλα αποκτούν μια άλλη διάσταση, παρακολουθούμε τα γεγονότα αποστασιοποιημένα και σαν απέχουν πολύ από την καθημερινότητα μας.
Απολαμβάνοντας λοιπόν μια πολύ καλή παρέα, ένα φανταστικό περιβάλλον, τη θάλασσα να λαμπυρίζει κάτω από τον ελληνικό ήλιο και τη συναυλία των τζιτζικιών, μαθαίνουμε για μια ιστορική απόφαση ενός λαού.
Όσοι είναι εδώ θεωρούν ότι είναι πράξη επανάστασης, όσοι είναι εκεί θεωρούν ότι είναι απλά φόβος προς το μεταναστευτικό ρεύμα στη χώρα τους. Όποια και αν είναι η αλήθεια, η απόφαση ήταν σημαντική και πυροδότησε ένα ντόμινο εξελίξεων, όπως κάθε ιστορικό γεγονός.
Αμφισβητήσιμες και δύσκολες οι συνέπειες, αλλά ξεκίνησαν.
Δεν είναι ξεκάθαρο πως θα επηρεαστεί η χώρα μας, άλλωστε φαίνεται να την έχει εγκαταλείψει η θεά τύχη τα τελευταία χρόνια, αλλά ας πει και ένας λαός όχι, ας προσπαθήσει να εναντιωθεί στη βασιλεία του χρήματος.
Η αλήθεια είναι ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, το χρήμα βγαίνει νικητής, αλλά και η προσπάθεια δεν πρέπει να εγκαταλείπεται.
Αυτοί που μπορούν πρέπει πάντα να προσπαθούν!


Κυριακή 19 Ιουνίου 2016


Διάβασα κάπου για τις πέντε σημαντικότερες απογοητεύσεις της ζωής του ανθρώπου, και μεταξύ σοβαρού και αστείου είναι σωστές και τις παραθέτω:

Παιδική ηλικία: Δεν υπάρχει ο Αι-Βασίλης.
Εφηβική ηλικία: Ο έρωτας δεν κρατά για πάντα.
Νεανική ηλικία: Ένα πτυχίο δεν σου εξασφαλίζει εργασία.
Ενήλικη ηλικία: Όλα τα ιδεώδη έχουν μια τιμή.
Ώριμη ηλικία: Χαραμίσαμε τη ζωή μας.

Όχι ότι δεν είναι γεμάτη απογοητεύσεις η ζωή, σε σχέση πάντα με τα όνειρα και τις προσδοκίες μας, αλλά τα παραπάνω συγκεντρώνουν τις βασικές πτυχές τους.
Γι’ αυτό πρέπει πραγματικά να ζεις το σήμερα και ότι όμορφο μπορεί να έχεις στη ζωή σου, χωρίς σχέδια και αναβολές για το μέλλον, γιατί η ζωή είναι ωραία και μικρή, πολύ μικρή.


Σάββατο 18 Ιουνίου 2016


Ο θόρυβος της πόλης!
Πρωινός καφές στη βεράντα!
Ησυχία και μόνο τα τιτιβίσματα των πουλιών ακούγονται καθαρά.
Νοιώθεις ότι όλοι κοιμούνται ή τουλάχιστον δεν έχει αρχίσει ακόμη καμία δραστηριότητα.
Απολαμβάνεις τις πρώτες γουλιές καφέ και αφήνεσαι στη δροσιά του πρωινού.
Και σιγά σιγά διακρίνεις το θόρυβο της πόλης.
Σαν να βγαίνει από μέσα σου, σαν να σου μιλάει από μακριά, ένας πολύπλευρος ήχος, σαν ένας θόρυβος που δημιουργείται από πολλούς άλλους μικρούς θορύβους.
Και αν κάτσεις αρκετή ώρα τον ακούς να γίνεται πιο δυνατός , μέχρι που έρχεται κοντά σου.
Και αρχίζεις να ξεχωρίζεις τους επί μέρους θορύβους.
Το θόρυβο των αυτοκινήτων στην εθνική οδό
Το θόρυβο του τρένου, που περνά μακριά.
Το θόρυβο του σκουπιδιάρικου.
Το θόρυβο μιας εξώπορτας μιας πολυκατοικίας.
Το θόρυβο μιας μηχανής γκαζόν.
Τη συνομιλία δυο γειτόνων.
Το γκάζωμα κάποιας μηχανής στο διπλανό στενό.
Το κλάμα ενός μωρού.
Και κάπως έτσι, ξεκινά η ζωή στη πόλη!



Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016


Μια σχέση ζωής!

Δεδομένο πρώτο: Μόνοι μας γεννιόμαστε (ίσως με τη βοήθεια της μάνας) και μόνοι μας πεθαίνουμε.

Δεδομένο δεύτερο : Οι ανθρώπινες προσωπικές σχέσεις είναι πολύπλοκες.

Δεδομένο τρίτο: Ο εγωισμός βγαίνει πάντα στην επιφάνεια, όταν κυριολεκτικά θα έπρεπε να μην υπάρχει καθόλου.

Δεδομένο τέταρτο: Η καθημερινότητα δηλητηριάζει ακόμα και την πιο δυνατή σχέση.

Δεδομένο πέμπτο: Οι δυσκολίες της ζωής τεστάρουν ανά πάσα στιγμή τις σχέσεις των ανθρώπων, συνεχώς και ανελέητα.

Δεδομένο έκτο: Ο χρόνος δεν είναι πάντα ένδειξη μιας αληθινής σχέσης, μπορεί απλά ο συνδετικός κρίκος να είναι η συνήθεια, ο οίκτος, οι συνθήκες, η αρρωστημένη εξάρτηση καμιά φορά.

Και αφού λάβουμε υπόψη μας τα παραπάνω, αναρωτιόμαστε …

Αν μπορεί ένα βλέμμα να φτάσει στα βάθη της ψυχής, αν μπορεί ένα άγγιγμα να ξυπνήσει όλο το κορμί, αν μπορεί μια σκέψη να διαλύσει τη δύσκολη στιγμή, αν μπορεί μια φωνή να φέρει το χαμόγελο στα χείλη, τότε ίσως να έχουμε ζήσει μια αληθινή σχέση ζωής.



Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

Καλή μας μέρα,
Πράγματι μια όμορφη και δροσερή καλοκαιρινή μέρα.
Καμιά φορά σκεπτόμαστε ότι θα θέλαμε εκείνο ή το άλλο, να είμαστε εκεί ή αλλού, με κάποιον δίπλα μας που αγαπάμε και με αυτό να συμπληρώνεται η ιδανική συνθήκη για την όμορφη αυτή μέρα. 
Όμως είναι λάθος να χάνονται στιγμές, με την επιθυμία μιας διαφορετικής σύνθεσης τους.
Ας τις απολαύσουμε και ας αφήσουμε τη σκέψη και το συναίσθημα να φέρει κοντά μας τα υπόλοιπα.
Καλή μας μέρα!

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016


"Καθισμένη στο καναπέ, ξαφνικά σκοτείνιασε …
Γυρνάει το βλέμμα και βλέπει τις πρώτες χοντρές σταγόνες της βροχής…
Κλείνει τα μάτια και νοιώθει το κύμα της αγάπης να κατακλύζει τις αισθήσεις της…
Σε λίγο οι χοντρές σταγόνες γίνονται περισσότερες και περισσότερες …
Ξεκινά μια καλοκαιρινή μπόρα …
Μυρίζει το χώμα που ποτίζεται, το γρασίδι που αναπνέει, τα λουλούδια που δέχονται το νερό με ευγνωμοσύνη…
Τα μπουμπουνητά και οι αστραπές κάνουν το τοπίο μαγικό…
Κλείνει τα μάτια και νοιώθει το τετράγωνο μυαλό της να της υπενθυμίζει πόσο τυχερή είναι που τον έχει στη ζωή της, που απλά τον αγαπάει …
Ναι, η λογική, και όχι μόνο η καρδιά  της,  της υπενθυμίζει  πόσο ευτυχισμένη είναι …
Χαίρεται τη καλοκαιρινή, ζεστή μπόρα και περιμένει ερωτευμένη να δει το ουράνιο τόξο …
Μια γαρδένια στα χέρια της, δοσμένη με πολύ αγάπη, της κάνει ερωτική εξομολόγηση …"

Ελπίζω να σας αρέσει! 

Σάββατο 4 Ιουνίου 2016


Το χωριό και το σύμπαν
Το χωριό είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας.
Για όσους από μας το έχουμε ζήσει ως μικροί μπόμπιρες είναι ένα εκπληκτικό μέρος.
Πάντα το νοσταλγείς, πάντα περνάς ωραία και λίγο πρωτόγονα, γιατί έρχεσαι σε άμεση επαφή με τη φύση, πάντα ψιλοβαριέσαι κάποιες στιγμές, αλλά πάντα προφέρεις τη λέξη «χωριό» με γλύκα.
Το σύμπαν, σύμφωνα με τη μοντέρνα φυσική είναι κάτι εξαιρετικά μεγάλο για τον απλό ανθρώπινο νου.
Πάντα το φαντάζεσαι με δέος και η πρόκληση να το καταλάβεις είναι μεγάλη, πάντα νοιώθεις την παρόρμηση να μπορούσες να αντιληφθείς πλήρως τις επιστημονικές θεωρίες που το εξηγούν, πάντα  θα ήθελες να μπορείς να το εξερευνήσεις, αλλά ξέρεις ότι δεν θα μετέχεις ποτέ σε αυτό εκτός από τις σελίδες των βιβλίων που διαβάζεις.
Και τα δυο τα βάζεις στην ψυχή σου και χαίρεσαι για αυτό.