Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015


Ύψιστες εμπειρίες μας
οι ήσυχες στιγμές μας.

NIETZSCHE

Πόσο σοφό, από ένα μεγάλο φιλόσοφο…
Και πόσο αλήθεια είναι!
Αυτές τις ήσυχες στιγμές, μπορούμε να σκεφτούμε, να σκύψουμε με κατανόηση βαθειά μέσα μας, να ανακαλύψουμε το εαυτό μας, τα θέλω μας, να βυθιστούμε στα όνειρα της ζωής και επαναπροσδιορίσουμε τις προσδοκίες μας για το μέλλον.
Γι’ αυτό είναι πολύτιμες οι ήσυχες στιγμές, ακόμα και αν μας πονάνε οι σκέψεις και συνειδητοποιούμε πράγματα που θα θέλαμε να είχαμε αποφύγει ή να είχαμε κάνει ή απλά να μην μας είχαν συμβεί.
Οι ήσυχες στιγμές μας είμαστε εμείς!



Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015


Άλλη μια Παρασκευή…
Άλλο ένα Σαββατοκύριακο…
Ευκαιρία για ξεκούραση , για μια βόλτα, για ένα καφέ στην εξοχή ή στη θάλασσα, για μια ωραία έξοδο με φίλους, για να γεμίσουν οι μπαταρίες μας με γέλιο κι ευχάριστη διάθεση.
Πόσο απλές καταστάσεις και πόσο ανθρώπινες!
Και όμως, πόσοι από μας βιώνουν αυτό το απλό πρόγραμμα του ΣΚ, όπως θα έλεγαν και οι νεώτεροι;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη ελάχιστοι.
Όσοι το βιώνουν είναι πράγματι πολύ τυχεροί ή πολύ ικανοί. Ότι από τα δύο και αν ισχύει είναι άξιοι συγχαρητηρίων και εύχομαι όλοι να μπορέσουμε κάποια στιγμή να ζήσουμε αυτά τα απλά και όμορφα ΣΚ.



Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015


Καλή μας μέρα!
Μια μέρα που εύχομαι σε όλους να είναι όμορφη, δημιουργική ή απλά ευχάριστη.
Μια μέρα που μέχρι να τελειώσει να κρύβει μικρές εκπλήξεις και ευχάριστες στιγμές.
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πως μια όμορφη μέρα, μπορεί να την κάνει ακόμα πιο όμορφη μια διαδρομή 100 μέτρων, μια μικρή έκπληξη, μια ζεστή παρουσία για τόσο λίγο χρονικά και τόσο πολύ συναισθηματικά.
Γι’ αυτό και ο χρόνος είναι κάτι πολύ σχετικό…
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Einstein για τη σχετικότητα του χρόνου.
Η ομορφιά της στιγμής είναι ίσως το πιο σημαντικό πράγμα στη πιθανόν δύσκολη καθημερινότητα μας.
Εύχομαι λοιπόν από βάθους καρδιάς, όλες οι μέρες μας να κρύβουν τέτοιες μικρές χρονικά στιγμές.
Και είναι σίγουρο ότι αν κοιτάζουμε στο παρελθόν όλοι θα τις εντοπίσουμε και θα χαμογελάσουμε με ικανοποίηση.
Και αν κάποιος δεν μπορέσει να τις βρει, πρέπει να σκεφτεί πολύ, μήπως ο ίδιος δεν τις έχει αφήσει να χωρέσουν στη ζωή του, μήπως πρέπει να αλλάξει τη θεωρία του και να αφήσει χώρο για την απλή χαρά της ζωής!



Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015


Μουντές μέρες στη ζωή μας, συνηθισμένες, χαμένες στην καθημερινότητα.
Και όμως πόσο χρήσιμες, αν πράγματι γεμίσουμε την ανάπαυλα που μας χαρίζουν με σκέψεις, ανασκόπηση του παρελθόντος και σχέδια για το μέλλον.
Ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ξεκουραστεί και να οραματιστεί αυτό που τον ικανοποιεί, αυτό που επιθυμεί, αυτό που τον ευχαριστεί.
Και που ξέρετε, ίσως μια από αυτές τις μουντές και συνηθισμένες μέρες να γίνει η πιο σημαντική!



Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015


Μελαγχολία………
Μελαγχολικές στιγμές, βροχερές στιγμές, σιγανές στιγμές…
Δυνατές απουσίες, δύσκολες παρουσίες…
Μια αχτίδα μέσα από τα σύννεφα να θυμίσει την γιορτινή ατμόσφαιρα…



Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015


Weak people
revenge
Strong people
forgive
Intelligent people
ignore

Στη ζωή μας θα συναντήσουμε πολλούς ανθρώπους, καλούς, κακούς, δύσκολους, προβληματικούς…
Με κάποιους θα είμαστε αναγκασμένοι να συμβιώσουμε, άλλους θα τους αγαπήσουμε παρά τα ελαττώματά τους, άλλους θα τους αντιπαθήσουμε παρά το «καλό» τους χαρακτήρα, άλλους θα χρειαστεί να δουλέψουμε μαζί τους και άλλους παρ’ ότι δεν θα έχουμε ποτέ άμεση σχέση μαζί τους θα πρέπει να τους ανεχτούμε και να μοιραστούμε μαζί τους πολύτιμα πράγματα για μας…
Μέσα σε όλη αυτή την πολυπλοκότητα των καταστάσεων, το καλύτερο είναι να είμαστε ανεκτικοί με τους ανθρώπους,  «large» όπως θα λέγαμε στα νεοελληνικά. Να μην μας επηρεάζουν αρνητικά αυτές οι καταστάσεις. Γιατί τότε μόνο στον εαυτό μας κάνουμε κακό, σε κανένα άλλο. Να υπολογίζουμε το καθένα, μέχρι εκεί που του αρμόζει.
Και να μπορούμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας, αφήνοντας πίσω μας ότι πιθανόν μας πληγώνει.
Έτσι, τόσο απλά!




Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015


Ανθρώπινες σχέσεις!
Το πιο πολύπλοκο στοιχείο της ζωής μας.
Και αυτό γιατί συμμετέχουν δυο ή και παραπάνω άνθρωποι.
Στη ζωή μας θα συναντήσουμε, θα συναναστραφούμε, θα αγαπήσουμε, θα αντιπαθήσουμε, ίσως και να μισήσουμε πολλούς ανθρώπους. Γιατί απλά γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, ενηλικιωνόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε μέσα σε μια κοινωνία.
Αντιλαμβανόμαστε πολύ γρήγορα, αν όχι από την εποχή της στενής οικογένειας, σίγουρα από τα τις πρώτες ημέρες του σχολείου την πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων σχέσεων που κορυφώνεται στη σχέση με τον άνθρωπο που θα θελήσουμε να περάσουμε μαζί την ενήλικη ζωή μας.
Υπάρχουν στιγμές καλές και στιγμές δύσκολες, ανοιγόμαστε σε ανθρώπους και περιμένουμε να μας στηρίξουν. Πολλές φορές απογοητευόμαστε και ίσως να νοιώθουμε και ένοχοι. Η αλήθεια όμως είναι ότι η διαφορετικότητα των ανθρώπων και το γεγονός ότι ποτέ ο ένας δεν ξέρει σε ποια ακριβώς συναισθηματική κατάσταση είναι ο άλλος, δημιουργεί δύσκολες παρεξηγήσεις με έντονη συναισθηματική  φόρτιση. Και είναι τόσες πολλές στη μικρή ζωή μας.
Κάποιος θα μπορούσε να εκφράσει την άποψη ότι καλύτερα να μην έχεις πραγματική σχέση με κανένα, να μην επενδύεις συναισθηματικά σε κανένα και να παραμείνεις μοναχικός άνθρωπος, προκειμένου να μην βιώνεις την αρνητική πλευρά της σχέσης.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι τελείως διαφορετική. Η ζωή χωρίς ανθρώπινες σχέσεις είναι άχρωμη και πολύ μοναχική. Αυτό που πρέπει κάποιος να κάνει, είναι να μην συνδέει τις αντιδράσεις των άλλων με κείνον. Είναι πολύ δύσκολο, γιατί μας αρέσει να πιστεύουμε ότι όλοι ασχολούνται με μας, αλλά δεν είναι έτσι. Μια απότομη συμπεριφορά ή μια κουβέντα που πληγώνει από ένα φίλο για παράδειγμα, δεν σημαίνει πάντα ότι έχει να κάνει μαζί μας, μπορεί απλώς να είχε μια δύσκολη μέρα στη δουλειά, μπορεί να μην έχει διάθεση για τίποτα ή μπορεί ακόμα και να είναι ο τρόπος που αντιδρά σε κάτι.
Πρέπει λοιπόν μα γνωρίζουμε μέχρι ποιο σημείο θα επηρεάζουν εμάς οι αντιδράσεις των άλλων. Πρέπει  να μην έχουμε από τους γύρω μας υπερβολικές απαιτήσεις, πρέπει να παίρνουμε ότι καλύτερο από το καθένα τους όταν και όποτε μπορούν να το δώσουν. Και όταν δεν μπορούν να το καταλαβαίνουμε.
Πρέπει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να τον θωρακίσουμε και να μπορούμε να τον βλέπουμε με τα δικά μας μάτια και όχι μέσα από τις αντιδράσεις των άλλων. Αυτό το πρέπει δεν είναι εύκολο, θέλει κόπο και η άμυνα χτίζεται σιγά-σιγά με την πάροδο του χρόνου και των εμπειριών της ζωής μας.

Δυστυχώς και η ίδια η ζωή είναι πολύ περίπλοκη, αλλά ίσως αυτή να είναι και η γοητεία της!




Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015


Μια καινούργια εβδομάδα ξεκινάει!
Δύσκολη ίσως, αλλά καινούργια!
Στο χέρι μας είναι να ην κάνουμε ξεχωριστή!
Να τη θυμόμαστε ευχάριστα!
Να την αξιοποιήσουμε όσο περισσότερο μας επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μας!
Αλλά και αυτές, μπορούμε να τις δούμε με λίγο διαφορετικό μάτι και να βρούμε κάτι ευχάριστο και εκεί!
Την Παρασκευή το βράδυ λοιπόν θα κάνουμε τον απολογισμό!
Μας εύχομαι ότι καλύτερο!



Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015


14 Φεβρουαρίου
Η μέρα των ερωτευμένων…
Μια ακόμα ημέρα για γιορτή και ευκαιρία για μια παραπάνω αγκαλιά, για ένα ρομαντικό γεύμα, για ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, για μια ωραία έκπληξη στον αγαπημένο μας…
Δεν ήταν τυχαίο το αρσενικό γένος, γιατί όλα τα παραπάνω ισχύουν για τις γυναίκες…
Μια ακόμα ημέρα για εκμετάλλευση των χαζών, μια ημέρα για να ξεπουλήσουν οι ανθοπώλες , μια ημέρα γεμάτη ηλίθιες καρδούλες και κόκκινα περιτυλίγματα…
Όλα τα παραπάνω για τους άνδρες…
Δεν υπάρχει γυναίκα που να μην έχει ακούσει, ότι δεν γιορτάζουμε αυτή τη μέρα, εμείς γιορτάζουμε όλες τις υπόλοιπες, δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθούμε που θα έχει πολύ κόσμο.
Μπορεί να είναι όντως αλήθεια όλα αυτά, βλέποντας τα με την ψυχρή λογική.
Όμως ο έρωτας δεν είναι λογική και δεν θα πάθουν τίποτα να εκτεθούν λίγο συναισθηματικά, να κάνουν το χατίρι της κοπέλας που αγαπούν ακόμα και αν γι’ αυτούς είναι ένα τίποτα.
Και θα ήταν ακόμα πιο όμορφο αν το έκαναν ενώ έχουν δηλώσει ότι δεν τους εκφράζει.
Είναι απλά μια εκδήλωση αγάπης, που δεν στοιχίζει τίποτα ιδιαίτερο και έχει όμορφα και γλυκά αποτελέσματα…
Αλλά ο φόβος μήπως θεωρηθούν μαλακοί και όχι «άντρες», δεν τους το επιτρέπει.
Τι κρίμα!
Τελικά εκείνοι χάνουν, μια όμορφη στιγμή... και ίσως περισσότερα μακροχρόνια…



Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015


Ελπίδα!
Ίσως η πιο ζωντανή λέξη μετά την αγάπη για τον άνθρωπο.
Τελικά δεν γίνεται τίποτα χωρίς αυτή.
Μπορεί να κινήσει λαούς …
Όταν δε, συνδυαστεί με την αξιοπρέπεια και το θάρρος είναι εκρηκτικός ο συνδυασμός.
Είναι φανερό στα πρόσωπα των ανθρώπων, πόσο ανάγκη την έχουν και πόσο μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης και τη ψυχολογία τους.
Χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα από τη καθημερινότητα τους και χωρίς να προβλέπεται να αλλάξει τίποτα σημαντικό σύντομα, τα πρόσωπα τους χαμογελάνε, οι κινήσεις τους γίνονται πιο ανάλαφρες και η ρήση «Θα περάσει και αυτό» ή «θα πέσουμε περήφανοι» κυριαρχούν.
Χιλιάδες κόσμου σε μια πλατεία, οι ίδιοι που φαινόταν και ακούγονταν απελπισμένοι τώρα απλά ελπίζουν για ένα καλύτερο και ποιο αξιοπρεπές αύριο…
Είναι έτοιμοι να θυσιάσουν και τα λιγοστά, που τους απέμειναν σε αυτό το βωμό…
Απομακρύνονταν από τη πλατεία λες και είχαν πάει στη μεγαλύτερη γιορτή, γελώντας, φιλοσοφώντας όπως και οι πρόγονοι τους και  κουβεντιάζοντας το τώρα, το μέλλον…
Εκπληκτικό!!!
Και προχωρώντας ανάμεσα τους χαίρεσαι χωρίς λόγο, σε παρασύρει η ορμή της ελπίδας και αναλογίζεσαι τις στιγμές της ζωής σου που έχασες και συ την ελπίδα.
Και νοιώθεις την απελπισία και την απογοήτευση που σε κυρίευσαν τότε.
Τις διαγράφεις αμέσως από τη σκέψη σου και μπλέκεσαι και συ με τους άλλους χαμογελώντας και ελπίζοντας…



Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015


Χειμώνας …
Δυνατός αέρας και χιονόπτωση …
Δυνατός αέρας που νομίζεις ότι θέλει να παρασύρει τα πάντα…
Να ξεριζώσει τα δέντρα, να ξεκολλήσει τις στέγες, αν είναι δυνατόν να πάρει τα σπίτια στο διάβα του, με μια δύναμη που δικαιολογείς τους αρχαίους λαούς που είχαν θεότητα για τον άνεμο.
Δεν γίνεται να μην σκεφτείς ότι υπάρχει κάποια θέληση πίσω από αυτόν.
Σήμερα θα λέγαμε απλά η δύναμη της φύσης. Η αλήθεια είναι όμως ότι ήταν πιο ποιητική η θεωρία του Θεού που θύμωνε…
Χιονόπτωση που σκορπάει εδώ και κει, χωρίς να μπορεί να σταθεί πουθενά…
Και νοιώθεις την αγωνία του χιονιού που θέλει να καλύψει τα πάντα αλλά δεν το αφήνει ο δυνατός άνεμος…
Σχεδόν λυπάσαι που δεν μπορεί, και αναπολείς άλλες μέρες με το χιόνι να πέφτει πυκνό σαν κουρτίνα και να ασπρίζει τα πάντα, να κρύβει όλη την ασχήμια και να δημιουργεί ένα πέπλο που τα μεταμορφώνει σε όμορφα, ιδανικά…
Άραγε πιο να είναι το χιόνι στην ζωή του καθενός, γιατί όλοι λίγο πολύ καλύπτουμε την ασχήμια της  και προσπαθούμε να δούμε μόνο την ωραιοποιημένη πλευρά της καλυμμένη με το χιόνι μας…


Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015


Ένα πρωινό που τα είχε όλα…
Συννεφιά και πολύ αέρα το πρωί…
Θαμπό ήλιο και αμφιταλαντευόμενη διάθεση αργότερα…
Βαριά σύννεφα το μεσημέρι σαν μολύβι στον ουρανό να απειλούν την έκβαση της ημέρας…
Καταιγίδα με αρκετό αέρα, μπουμπουνητά και αστραπές το μεσημέρι σαν να ήθελε να  πλημμυρίσει τα πάντα και να καθαρίσει τις γειτονιές…
Και μετά, το απόγευμα,  καταγάλανος ουρανός και λαμπερός ήλιος που φωτίζει όλες τις ομορφιές της φύσης…
Κάπως έτσι κυλά και η ζωή μας, και απομένει στον απολογισμό να δούμε ποια περίοδος της ζωής μας κυριάρχησε χρονικά ή απλά,  ποια ήταν αυτή που μας έδωσε δύναμη να ξεπεράσουμε τις υπόλοιπες...
Γιατί καμιά φορά δεν έχει σημασία η διάρκεια αλλά η ένταση…
Τολμηρά μιλώντας η ανιδιοτελής προσφορά συναισθημάτων, είτε τη προσφέρεις, είτε τη λαμβάνεις…



Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015


Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να πάρουμε μια απόφαση, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία.
Ζυγίζουμε τα αρνητικά και τα θετικά και αποφασίζουμε.
Συχνά ζητάμε και τη γνώμη φίλων, γνωστών και ειδικών με το θέμα της απόφασης.
Ανάλογα την εκτίμηση που έχουμε για αυτούς συνυπολογίζουμε τη άποψή τους.
Σε οποιαδήποτε όμως περίπτωση, πρέπει να συνειδητοποιούμε ότι κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, και ότι πιθανόν είναι αρνητικό για μας να μην είναι για τους άλλους ή και ανάποδα, κάτι που είναι αρνητικό για εκείνους να είναι επουσιώδες για μας.
Για αυτό δεν πρέπει να μας επηρεάζουν σε βαθμό αμφισβήτησης του ίδιου του εαυτού μας.
Ακόμα και αν αποδειχθεί ότι είχαν δίκιο, απλά θα λάβουμε υπόψη μας τη γνώμη τους την επόμενη φορά που θα τη χρειαστούμε.
Και να θυμόμαστε ότι στην πλειονότητα των επιλογών μας σε αυτή τη ζωή, ελάχιστες είναι μη αναστρέψιμες ή μη επιδεχόμενες διόρθωση.
Και συνήθως αφορούν συναισθήματα, που εκ της φύσεως τους η γνώμη των άλλων περισσεύει πάντα.

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015


Σε τούτο τον κόσμο δεν υπάρχει τίποτα
πιο απαλό ή αιθέριο απ’ το νερό.
Κι όμως δεν έχει όμοιο του όταν πρόκειται
να λυγίσει το άκαμπτο.
Ότι ο αδύναμος υπερτερεί του δυνατού,
Ότι η σκληρότητα παραχωρεί τη θέση της
στην ευγένεια, όλοι το ξέρουν,
κανείς όμως δεν ενεργεί ανάλογα.

LAO-TZU (6ος αιώνας π.Χ.)

Ας ελπίσουμε ότι η ελπίδα στην Ελλάδα δεν θα σβήσει, ή δεν θα μετατραπεί σε φόβο και αυτή τη φορά.
Ας ελπίσουμε ότι ο Ελληνικός λαός γράφει για μια ακόμη φορά σελίδες στην ευρωπαϊκή ιστορία.
Μπορεί να είναι ένας λαός με πάρα πολλά ελαττώματα.
Μπορεί να είναι ένας λαός με ένδοξο και δύσκολο παρελθόν.
Ένας λαός που δεν έχει μάθει να δουλεύει συλλογικά, για το κοινό συμφέρον.
Αλλά όταν χρειάζεται μπορεί να κάνει άλματα μεγάλα.
Άλλωστε πότε να προλάβει να διαμορφώσει κοινή συνείδηση. Η επεξεργασία των λαών χρειάζεται αιώνες και αυτός ο πονεμένος λαός ήταν σχεδόν 2.000 χρόνια υπόδουλος. Δεν έχει περάσει από όλα τα στάδια, που είναι απαραίτητο για να ωριμάσει…
Ας ελπίσουμε ότι τώρα συνειδητοποίησε ότι πρέπει να πράξει, ότι πρέπει να διεκδικήσει τη θέση του σε αυτόν τον κόσμο, να δικαιώσει την καταγωγή του.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μπορεί!
Απομένει να δούμε αν θέλει!



Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015


Καλημέρα και καλό μήνα να έχουμε…
Κατά μία μέρα καθυστερημένα λόγω συνθηκών, αλλά μια ευχή είναι καλή όποτε και αν την πεις.
Τελικά η διάχυτη ανησυχία των μετεκλογικών ημερών μας έχει κυριέψει.
Όλοι αναρωτιόμαστε αν η σημερινή κυβέρνηση θα τα καταφέρει ή όχι.
Η προσωπική μου άποψη, έχοντας πρόσφατα τα μαθήματα παγκόσμιας ιστορίας, είναι ότι όλα εξαρτώνται από το σημείο που βρίσκονται και τις προσδοκίες που έχουν οι ισχυροί αυτού του πλανήτη. Το θέμα είναι ότι μικρά κράτη σαν την Ελλάδα σπάνια έχουν την εικόνα όλης της σκακιέρας. Αν αυτός που παίζει θεωρεί ότι πρέπει να σώσει το πιόνι, γιατί θα του χρησιμεύσει αργότερα ή πρέπει να το θυσιάσει για να σώσει ένα σημαντικότερο.
Περιμένουμε να δούμε την εξέλιξη του παιχνιδιού και τελικά πόσο σημαντικό πιόνι είμαστε…
Αν αποδειχθεί ότι πρέπει να σωθούμε, θα έχουμε άραγε την ψυχραιμία και τη σοφία να το εκμεταλλευτούμε προς όφελος μας;