Ο κόσμος απλά βράζει!

Ζούμε στιγμές περίεργες, αμφίσημες, δύσκολες και χωρίς τη διέξοδο ενός παγκοσμίου πολέμου.

Κάτι που έσωνε την ανθρωπότητα στους αιώνες.

Η ιστορία μας λέει, ότι ξεκινήσαμε την πολιτική ζωή μας ως ανθρωπινό γένος από τα μικρά χωριά, τα κεφαλοχώρια, τις μικρές πόλεις, τις πόλεις-κράτη.

Μετά ανακαλύψαμε τις αυτοκρατορίες, αυτή την ανθρώπινη απληστία των δυνατών.

Και όταν κατέρρευσε και αυτό το σύστημα, κάποιοι επινόησαν τα εθνικά κράτη, που δημιουργώντας τα έσπειραν το μίσος και τη διχόνοια ανάμεσα σε διαφορετικούς πληθυσμούς, που μέχρι τότε ζούσαν ειρηνικά σο ίδιο μέρος για αιώνες.

Και τώρα μετά από αμέτρητους διμερής πολέμους, δυο συμβατικούς παγκόσμιους πολέμους, ένα ψυχρό πόλεμο μεταξύ των υπερδυνάμεων της γης, ένα ανελέητο οικονομικό πόλεμο που μαστίζει τις πολιτισμένες χώρες της Δύσης και μια αλληλοσφαγή στην Μέση Ανατολή, οι πληθυσμοί φαίνεται να προτιμούν την διάσπαση, τη συγκέντρωση σε μικρότερα σχήματα, αν όχι πόλεις-κράτη, μικρές περιφέρειες.

Δυστυχώς όμως και αυτή η αλλαγή του συστήματος θα γίνει με πολύ αίμα και πολλές θυσίες της ανθρώπινης ζωής. Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα είναι καθαρές και ένδοξες θυσίες μπροστά από τα πολυβόλα του εχθρού, αλλά θα είναι ανίερες θυσίες στα κύματα του κάθε Αιγαίου, από τις αρρώστιες στα σημεία συγκέντρωσης των προσφύγων, από τη πείνα λόγω της συνεχόμενα αυξανόμενης ανεργίας, την αδικία των τρομοκρατικών χτυπημάτων, τις λεγόμενες εκκαθαρίσεις των προδοτών και όσων άλλων δεινών περιμένει την ανθρωπότητα σε αυτή τη καινούργια καμπή της ιστορίας της.