Παρασκευή 29 Μαΐου 2015


Διασκέδαση!
Μια λέξη που βγαίνει από το αρχαίο ρήμα «σκεδάνυμι», που σημαίνει αραιώνω την πυκνότητα ου, εκλεπτύνομαι.
Μια λέξη, που ο Αριστοτέλης θεωρούσε πολύ σημαντική.
Ο ένας από τους τρεις πυλώνες της παιδείας για κείνον ήταν η μουσική, και με τη λέξη αυτή οι αρχαίοι εννοούσαν όλες τις τέχνες όπως τις εννοούμε σήμερα.
Και νομίζω ότι και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι εξίσου σημαντική.
Πρέπει λοιπόν να διασκεδάζουμε, να καλλιεργούμε το πνεύμα μας και να νοιώθουμε πάντα έτοιμοι για αυτό.
Άλλωστε όλοι είμαστε στο βάθος πάντα νέοι και χαρούμενοι, αρκεί να αποφασίσουμε να το βγάλουμε και να το χαρούμε!
Διασκεδάζουμε λοιπόν και αραιώνουμε τα πάντα, για να διατηρήσουμε την ακεραιότητα του πνευματικού μας κόσμου.

Υ.Γ. Και ας είναι χειμώνας στο τέλος του Μάη! 


Τετάρτη 27 Μαΐου 2015


Η ζωή!
Η ζωή μας είναι μοιρασμένη σε διάφορες φάσεις!
Τη παιδική, τη νεανική, την ενήλικη, την οικογενειακή (και εννοώ τη δική μας οικογένεια και όχι τη πατρική), την ώριμη και τέλος τη γεροντική.
Κάθε μια από αυτές έχει το χαρακτήρα της, τις ομορφιές της, τις δυσκολίες της.
Στο κάθε άνθρωπο κάποια ταιριάζει  περισσότερο από την άλλη, αλλά όλες έχουν την γοητεία τους.
Το να σνομπάρουμε και να μην θέλουμε να ζήσουμε κάποια από αυτές θα στερήσει την εξέλιξη του χαρακτήρα και της προσωπικότητας μας.
Γιατί αν θα μείνει κάποια ανάμνηση στο περιβάλλον μας για μας, όταν θα έχουμε πια φύγει, αυτή θάχει σχέση μόνο με το χαρακτήρα μας, τη συμπεριφορά μας.
Ομολογώ ότι μ’ αρέσει να περιβάλλω όλες αυτές τις φάσεις με νεανική διάθεση και ενεργητικότατα, αλλά είναι καθαρά προσωπικό.
Ας τις ζήσουμε λοιπόν όλες με την ίδια ορμή που θέλει να περπατήσει ένα βρέφος, με την ίδια ορμή που θέλει να ενηλικιωθεί ένας έφηβος, με την ίδια ορμή που θέλει να πετύχει ένας νέος.
Υπάρχουν τόσα πολλά και διαφορετικά συναισθήματα κάθε φορά, τόσες πολλές και διαφορετικές εμπειρίες…



Τρίτη 26 Μαΐου 2015


«Μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας πεθαίνουμε»

Μια ρήση, που είναι τόσο πραγματική!
Ενδιάμεσα στη ζωή μας, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που παίζουν το ρόλο τους. Το ρόλο που τους επιτρέπουμε να παίξουν.
Το πόσο θα τους εμπιστευθούμε και θα τους αφήσουμε να ακουμπήσουν τον πραγματικό μας εαυτό, είναι άγνωστο.
Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας, που είναι κυριολεκτικά δίπλα μας και δεν έχουν ιδέα για τον πραγματικό εαυτό μας, που δεν θέλησαν ή δεν τους εμπιστευτήκαμε αρκετά για να τον μάθουν.
Υπάρχουν άνθρωποι,  που πέρασαν για λίγο από τη ζωή μας ή συμμετέχουν σε ένα μικρό κομμάτι της και όμως έχουν πλησιάσει πολύ περισσότερο στο να μας γνωρίσουν.  
Και πάντα υπάρχει και η επιλογή να μην θέλουμε να μας γνωρίσει κανείς και να θωρακίζουμε τόσο τον βαθύ εαυτό μας, ώστε να είναι ανέφικτο.

Ποιο είναι το καλύτερο;

Ποιος ξέρει;


Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Πάθος και αμαρτία!
Δυο λέξεις που συνήθως συνοδεύουν η μία την άλλη!
Δυο λέξεις που δεν ταιριάζουν καθόλου μεταξύ τους!
Δυο λέξεις που είναι η μια εντελώς αντίθετη με την άλλη!
Δυο λέξεις, που το πάθος συμβολίζει τη χαρά, την ευτυχία, τη δημιουργία, το φως, την ίδια τη ζωή!
Δυο λέξεις, που η αμαρτία συμβολίζει τη στενοχώρια, τη δυστυχία, την απαξίωση, το σκοτάδι, τον ίδιο το θάνατο!
Ας ξεχωρίσουμε λοιπόν αυτά τα δύο μια και καλή και ας δεχτούμε τα πάθη μας, γιατί χωρίς αυτά, απλά δεν ζούμε!

Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

Σχέση πατέρα-γιού!
Δεν είναι δυνατόν να έχω προσωπικά αυτή την εμπειρία λόγω φύλου, αλλά μπορώ να τη παρατηρήσω αντικειμενικά και να πω ότι αναμφισβήτητα είναι η πιο εκρηκτική και δύσκολη σχέση εντός της οικογένειας.
Ο πατέρας βλέπει το γιό σαν συνέχεια του, θεωρεί ότι πρέπει να ακολουθήσει τα βήματά του, και δεν εννοώ τα επαγγελματικά, που ισχύει βέβαια και αυτό όταν το επάγγελμα είναι δυνατό και μπορεί να «κληρονομηθεί», αλλά την συναισθηματική, κοινωνική και προσωπική συμπεριφορά. Ανάλογα την δυνατότητα και την αυτοπεποίθηση του πατέρα, υπάρχουν και φορές που προσπαθεί να την επιβάλλει με αρκετή συναισθηματική βία.
Ο γιός αντίθετα, μέσα από ένα εγωισμό ή και απλά φυσική αντίδραση διαφωνεί, επαναστατεί. Πολλές φορές ενεργεί αντίθετα μόνο και μόνο για να δηλώσει με σαφήνεια ότι είναι ανεξάρτητος. Και βαθιά μέσα του, το μόνο που αποζητά είναι η αποδοχή  του πατέρα.  Αυτός που παρακολουθεί τη σχέση το βλέπει ξεκάθαρα, το νοιώθει.
Ο πατέρας, αν δεν γίνει ο γιός αυτό που φαντάστηκε, νοιώθει ότι  απέτυχε, ακόμα και αν εξελιχθεί  σε κάτι εξαιρετικό.
Ο γιός από την άλλη αν δεν εισπράξει την αποδοχή του πατέρα γυρνάει συνέχεια γύρω από τον εαυτό του και δεν μπορεί να χαρεί την πολυπόθητη ανεξαρτησία και ολοκλήρωση.
Και μοιάζουνε τόσο…



Πέμπτη 21 Μαΐου 2015


Ενδιαφέροντες άνθρωποι!
Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, που αξίζει πραγματικά να τους γνωρίσεις, να συζητήσεις μαζί τους και πάρεις λίγο από την εμπειρία ή τις γνώσεις τους.
Άνθρωποι που είναι άξιοι της αποδοχής, της εκτίμησης ακόμα και του θαυμασμού.
Άνθρωποι ευχάριστοι, ανοικτόμυαλοι, και ικανοί για δημιουργικό διάλογο και συζήτηση, χωρίς το στόμφο και τη βαρύγδουπη συμπεριφορά αυτών που θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιαίτερα μορφωμένους. Όπως θα λέγαμε και στην νεοελληνική, που δεν έχουν attitude.
Είναι πολύ ευχάριστο λοιπόν να συναντάμε και να βάζουμε στη ζωή μας τέτοιους ανθρώπους, όσο μας το επιτρέπουν βέβαια. Αλλά και η απλή διασταύρωση των δρόμων μας, μας προσφέρει και συμβάλλει στην κοσμοθεωρία μας.
Ας φροντίζουμε λοιπόν να δώσουμε στους εαυτούς μας ευκαιρίες και ας επιδιώξουμε να συναντήσουμε όσο πιο πολλούς αξιόλογους ανθρώπους.
Δεν θα χάσουμε…

Υ.Γ.  Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι μια εξαιρετική "δασκάλα" η κ. Δήμητρα Τζανάκη.
         Ψάξτε τη...



Τετάρτη 20 Μαΐου 2015


Θάλασσα!
Μαγική, απέραντη, με τον μεγαλύτερο ορίζοντα, που μπορεί να έχεις!
Για κάποιους ηρεμία, χαλάρωση…
Για άλλους παιχνίδι, διασκέδαση…
Για άλλους αυτοσυγκέντρωση, λήψη αποφάσεων…
Για άλλους απλή ευχαρίστηση…
Για άλλους φόβος, σκέψη…
Για άλλους νοσταλγία, απομόνωση…
Σε όποια κατηγορία όμως και αν εντάξουμε τον εαυτό μας, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την έλξη και τη δύναμη που έχει πάνω μας.
Την αντικρίζουμε και μας προκαλεί δέος, κανείς δεν την κοιτάζει αδιάφορα…



Τρίτη 19 Μαΐου 2015


Καλή μας μέρα,
Το όλα εδώ πληρώνονται, είναι μια μεγάλη αλήθεια.
Ο λογαριασμός μπορεί να είναι μικρός ή μεγάλος.
Αλλά οι επιλογές μας είναι πάντα εξοφλητέες.
Πάντα όμως είναι δικές μας και τις περισσότερες φορές αξίζουν την πληρωμή τους.
Και όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν, τις αποδεχόμαστε, δεν μετανιώνουμε για αυτές και αν είναι εφικτό μαθαίνουμε για το μέλλον.
Το τελευταίο βέβαια είναι πολύ δύσκολο, γιατί ο άνθρωπος σπάνια αλλάζει και κατά συνέπεια οι συνήθειες του.
Θα δείξει…


Πέμπτη 14 Μαΐου 2015


Η έλλειψη!
Η έλλειψη είναι μεγάλο θέμα στη ζωή μας.
Μπορεί να είναι η έλλειψη ενός ανθρώπου, μπορεί να είναι η έλλειψη μιας κατάστασης που έχουμε βιώσει…
Η έλλειψη του ανθρώπου, που οφείλεται στο θάνατο είναι η πιο οδυνηρή, αλλά και η πιο αποφασιστική. Δεν οφείλεται σε δική μας υπαιτιότητα και είναι δεδομένη. Είναι η περίπτωση που όσο και αν σου λείπει ο άνθρωπος αυτός, το παίρνεις απόφαση κάποια στιγμή και συνεχίζεις…
Η έλλειψη του ανθρώπου, που απλά δεν είναι δίπλα μας είναι πιο δύσκολη. Πάντα μας ταλαιπωρούν ερωτήματα που αφορούν τη συμπεριφορά μας, τις αποφάσεις μας. Και πάντα μέσα μας υπάρχει η ελπίδα να αλλάξουν οι συνθήκες ή για να γίνουμε πιο σαφείς, να αλλάξουμε τις συνθήκες.
Η έλλειψη όμως μιας κατάστασης  της ζωής μας, είναι πιο περίπλοκη.
Είναι αυτή που μας παιδεύει πιο πολύ, είναι αυτή που συνήθως οφείλεται σε αποκλειστικά δική μας ευθύνη, και είναι αυτή που μας κάνει να αναρωτιόμαστε: “ Έκανα καλά;”
Και όσο και αν είμαστε αισιόδοξοι, και όσο και αν είμαστε δημιουργικοί, υπάρχουν μικρές στιγμές που μας καταβάλει…


Τετάρτη 13 Μαΐου 2015


Και ήρθε ο βοριάς…
Και τα σάρωσε όλα στο πέρασμα του…
Και μας αναστάτωσε, και μας δυσκόλεψε…
Και δυσφορήσαμε, και κουραστήκαμε…
Και δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα για να τον σταματήσουμε…
Και μετά χαρήκαμε το γαλανό ουρανό, τη καθαρή ατμόσφαιρα…
Και κάπως έτσι σκεφτόμαστε και τη ζωή μας…
Και όσο και αν δυσφορούμε, μας αρέσει ο δυνατός άνεμος, που έρχεται κάποιες φορές…



Δευτέρα 11 Μαΐου 2015


Απογοήτευση!
Η απογοήτευση είναι ένα πολύ συχνό συναίσθημα στη μικρή ζωή μας.
Μικροί μας απογοητεύουν συνήθως οι γονείς μας, γεγονός όμως που τις περισσότερες φορές μετατρέπεται σε αγάπη και ευγνωμοσύνη, μεγαλώνοντας και θέτοντας τα πράγματα στη σωστή τους βάση.
Οι φίλοι, επίσης, είναι μια πηγή απογοήτευσης, άνθρωποι που θεωρούμε κοντά μας, και οι πράξεις τους, μας δείχνουν πόσο μακριά είναι στη πραγματικότητα. Και αυτό όμως το εκλογικεύουμε, αντιλαμβανόμαστε ότι και αυτοί έχουν τα δικά τους και απλά οι προσδοκίες μας από εκείνους  περιορίζονται στο εφικτό.
Καμιά φορά όμως μας απογοητεύουν και άνθρωποι, τους οποίους απλά εκτιμούμε πολύ, συνεργάτες, συνάδελφοι ή απλοί γνωστοί. Και παρ’ όλο που δεν είναι πολύ προσωπικό, καμιά φορά μας επηρεάζει πιο πολύ. Απλά γιατί δεν οφείλεται σε διάψευση προσωπικών προσδοκιών αλλά σε διάψευση των κοινωνικών δομών και του πλαισίου, που μας περιβάλλει.
Και τότε, λέμε ή απλά σκεπτόμαστε όλοι τη γνωστή φράση:
 «Τελικά δεν αλλάζει τίποτα»!
Και δεν είναι ούτε αισιόδοξο, ούτε επιθυμητό να ακούγεται αυτή η φράση.
Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον θα νοιώθουμε την ανάγκη να τη πούμε όλο και πιο σπάνια, και θα την αντικαταστήσουμε με τη φράση:
 « Κοίτα, κάτι άλλαξε»!

Υ.Γ. Για τους απλούς συγγενείς, απλά δεν πρέπει να έχεις ποτέ καμία προσδοκία.




Σάββατο 9 Μαΐου 2015


Ανοιξιάτικο απόγευμα!
Γλυκό, δροσερό, με φανταστικά δειλινά, πολλά υποσχόμενο…
Η φύση να ευωδιάζει και να γεμίζει χρώματα το περίγυρό μας…
Τα χελιδόνια να κατακλύζουν τις γειτονιές ερωτοτροπώντας και χτίζοντας τις φωλιές τους…
Φωλιές που σε λίγες μέρες θα ξεχειλίζουν από ζωή, και για όσους έχουν την τύχη θα δουν εκείνα τα μικρά και τόσο άσχημα πουλάκια, που όμως είναι το μήνυμα της ζωής από μόνα τους…
Και τα συναισθήματα σε πλημμυρίζουν, και κάθε ακτίνα του ήλιου που πέφτει μαλακά πίσω από τα σύννεφα σε προτρέπει να ζήσεις, να αγαπήσεις, να αγαπηθείς…
Τα ανοιξιάτικα λοιπόν απογεύματα καμιά φορά πονάνε, καμιά φορά ξυπνάνε …


Τετάρτη 6 Μαΐου 2015


Όλα είναι όμορφα!
Ο καιρός, η καλή διάθεση, οι άνθρωποι που αγαπάμε και νοιαζόμαστε γι’  αυτούς.
Τελικά η πολιτική και οικονομική κρίση μας επηρεάζει όσο την αφήνουμε να το κάνει.
Προσπαθούμε λοιπόν να είμαστε υπεράνω των μικροπολιτικών των «αξιότιμων» πολιτικών μας και ελπίζουμε να μην είναι η νηνεμία πριν από την καταιγίδα!
Αλλά και η καταιγίδα έχει τα καλά της.
 και πάνω από όλα το ουράνιο τόξο μετά!




Δευτέρα 4 Μαΐου 2015


Είναι φοβερό πως κάτι πολύ σπουδαίο, μας φαίνεται ασήμαντο όταν μας κουράσει…
Θα μπω σε πεζά πράγματα, αλλά η διαπραγμάτευση για την «επιβίωση» της χώρας είναι ίσως το σπουδαιότερο γεγονός των ημερών.
Και είναι λυπηρό που τα ΜΜΕ, αλλά και οι ίδιοι οι πολιτικοί μας με το μικροπολιτικό πόλεμο μεταξύ τους, τις συνήθεις διαρροές των υψηλά αξιωματούχων χωρίς όνομα και το συνεχή βομβαρδισμό περί κρίσιμης καμπής, μας φέρνουν στο σημείο να μην ενδιαφερόμαστε σχεδόν καθόλου, και για να γίνουμε πιο σαφείς να μην θέλουμε καν να ακούμε για αυτό.
Σκεφτόμουνα δε ότι με τις καμπές που έχει πάρει αυτή η υπόθεση τόσο καιρό, σημαίνει ότι απλώς κάνει κύκλους.
Τέλος πάντων, ας μην μας απογοητεύσουν άλλο οι πολιτικοί μας!
Που βέβαια συμφωνώ απόλυτα ότι μας αξίζουν!


Σάββατο 2 Μαΐου 2015


Κύλησε και η Πρωτομαγιά!
Με γαλάζιο ουρανό και αισιόδοξη διάθεση!
Ένα πράγμα που μου έμαθε η ζωή, πολύ νωρίς μάλιστα, είναι ότι δεν υπάρχει τελειότητα στη ζωή μας.
Ίσως πάντα να λείπει κάτι από τον καμβά.
Ίσως αυτό να είναι και η ομορφιά της, ποιος ξέρει?
Αλλά όσο και αν οι ελλείψεις, σημαντικές ή λιγότερο σημαντικές υπάρχουν, πρέπει πάντα να βρίσκουμε τα θετικά σημεία μιας κατάστασης και να τα ζούμε!
Για παράδειγμα, πάμε ένα ταξίδι χωρίς την παρέα που θα θεωρούσαμε ότι θα το τελειοποιούσε.
Δεν πειράζει, ας απολαύσουμε τα όμορφα αυτού του ταξιδιού.
Ας το διασκεδάσουμε, όσο μπορούμε, γιατί απλά δεν θα ξαναζήσουμε αυτές τις μέρες της ζωής μας.
Ας μην τις αφήσουμε να πάνε τελείως χαμένες!