Κυριακή 30 Ιουλίου 2017


Έφτασε η ώρα να πάει για ύπνο.
Να ξεκουράσει τον καναπέ, όπως σκέφτηκε και χαμογέλασε.
Ένοιωθε όμως μια δυσφορία, σαν κάτι να την έπνιγε, και έτσι αποφάσισε να βγει λίγο στη βεράντα της να πάρει αέρα.
Της άρεσε πολύ η βεράντα της, μεγάλη, ψηλά, με υπέροχη θέα και ειδικά το βράδυ τα φωτάκια της πόλης που τρεμόπαιζαν την έκαναν μαγική.
Καθόταν κοιτώντας αφηρημένα μπροστά της , δεν  έβλεπε, απλώς ήταν βυθισμένη σε ένα κενό σκέψης.
Και ξαφνικά ο θόρυβος από ένα αεροπλάνο, που πέταγε χαμηλά, την ανάγκασε να κοιτάξει, από ένστικτο περισσότερο.
Και τότε, μέσα από τα κενά της πέργκολας είδε να λαμπυρίζουν τα αστέρια, κάθε κενό και ένα αστέρι, σηκώθηκε, βγήκε από τη πέργκολα και θαύμασε το μεγαλείο του ουρανού τη νύχτα.
Αμέσως ένοιωσε καλύτερα, άρχισαν να την κατακλύζουν ευχάριστες σκέψεις, αναμνήσεις και επιθυμίες…
Τώρα μπορούσε να πάει για ύπνο!



Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017


Διάβασα μέσα στη ζεστή μέρα αυτού του καλοκαιριού μια ρομαντική ιστορία και παραθέτω ένα απόσπασμα ελπίζοντας κάποιοι να έχουν ζήσει ή να ζήσουν στο μέλλον κάτι παρόμοιο.

Τον περίμενε…
Ακουμπούσε σ’ ένα δένδρο και κοίταζε το δρόμο από την πλευρά που θα εμφανιζόταν με μεγάλη προσμονή.
Η φιγούρα του διαγράφηκε στον ορίζοντα, θα την αναγνώριζε σε οποιαδήποτε απόσταση.
Πόσες φορές δεν είχε ζήσει την ίδια σκηνή…
Άρχισε να διαγράφεται το χαμόγελο στα χείλη της, ένα χαμόγελο που θα το έχανε μόνο όταν έφευγε και πάλι αυτός . Πέρασε ξαφνικά σαν αστραπή από το μυαλό της μια σκέψη.
Μόνο μαζί του υπήρχε αυτό το χαμόγελο. 
Την έφτασε και την αγκάλιασε.
Μόλις αισθάνθηκε την ζεστασιά του κορμιού του χάρηκε, ακούμπησε τα όρια της ευτυχίας.
Ναι, ήταν ότι καλύτερο της είχε συμβεί στη ζωή της.
Το βαθύ γαλανό βλέμμα του την ανέβαζε στον έβδομο ουρανό, την έχριζε βασίλισσα, την μεταμόρφωνε στην πιο ωραία γυναίκα του κόσμου.
Και της έλεγε όσα δεν μπορούσαν να πουν οι λέξεις.
Χρόνια τώρα της χάριζε αυτό το βλέμμα, γεμάτο πάθος, έρωτα, αγάπη, λατρεία, εκτίμηση, σεβασμό, προστασία …
Γνώριζε καλά, ότι όσο και αν ήταν σκληρή η καθημερινότητα της ζωής της, είχε αυτό το βλέμμα να της δίνει δύναμη!
Ήλπιζε μόνο να ήταν και το δικό της τόσο δοτικό για εκείνον!

Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017


Ελληνικό καλοκαίρι!
Παραλία, μελτέμι, δροσερά και γάργαρα νερά, παρέα, γέλια, μπύρα, διασκέδαση…
Η μια πλευρά του!
Ζέστη, ραστώνη,  ανία, οκνηρία, τζιτζίκια να σου παίρνουν το μυαλό με το μονότονο και έντονο ήχο τους, αναρωτήσεις, αναπολήσεις και δυσφορία …
Η άλλη πλευρά του!
Όλοι έχουμε περάσει και από τις δύο πλευρές του.
Όλοι έχουμε προσπαθήσει να κυριαρχήσει η πρώτη και έχουμε βρεθεί άπειρες φορές στη δεύτερη.
Όλοι έχουμε νοιώσει κάποια καλοκαιρινά βράδια την ευτυχία και κάποια άλλα την απόλυτη απαξίωση των πάντων.
Ελληνικό καλοκαίρι!

Κυριακή 9 Ιουλίου 2017


Κυριακή!
Η Κυριακή είναι για πολλούς, αν όχι για όλους, η πιο όμορφη μέρα της εβδομάδος.
Για μένα δεν ήταν ποτέ!
Παράξενη, ιδιόρρυθμη, τρελή, δεν ξέρω, γεγονός πάντως είναι ότι  ποτέ δεν ήταν.
Σαν παιδί, μου άρεσε πολύ το σχολείο και η οικογένεια μου φτωχή και μετρημένη, όπως όλες οι οικογένειες τότε, δεν είχε την οικονομική δυνατότητα εκδρομών ή εξόδων. Αντίθετα η Κυριακή και ιδιαίτερα το απόγευμα της Κυριακής ήταν γεμάτο παρατηρήσεις για το διάβασμα. Ανήκω στη γενιά που είχε και Σάββατο μάθημα.  
Αργότερα, όταν μπήκα στον εργασιακό στίβο, πάλι μου άρεσε πάρα πολύ η δουλειά μου.
Ήταν ένας χώρος που μου χάριζε απλόχερα αναγνώριση, δημιουργικές ώρες, κοινωνικότητα και αστείες στιγμές. Συνεπώς ήταν για μένα τουλάχιστον πιο ευχάριστος χώρος από το δικαιολογημένα,  λόγω δυσκολιών, μίζερο περιβάλλον του πατρικού μου.
Και ήρθε και ο έγγαμος βίος, αυτός που περιμέναμε σαν όνειρο τότε.
Ουτοπία!
Δεν θα αναφερθώ με λεπτομέρειες, αλλά και πάλι δεν άλλαξε το συναίσθημα της Κυριακής.
Και μετά, η περίοδος μετά την εργασία (δεν ακούγεται καλά η λέξη σύνταξη!!!!)
Και πάλι οι καθημερινές είχαν περισσότερο ενδιαφέρον.
Δυστυχώς λοιπόν για τη μικρή ζωή μου, η Κυριακή ήταν πάντα μια μέρα που ήθελα να περάσει απλά, γρήγορα και να ξεκινήσει η καινούργια εβδομάδα που υποσχόταν περισσότερο ενδιαφέρον και ίσως, και κάποια έκπληξη.
Εύχομαι για όλους όσους με διαβάζουν (λίγοι είμαστε η αλήθεια) οι Κυριακές να είναι όμορφες και φορτωμένες με τη χαρά της φήμης τους.



Πέμπτη 6 Ιουλίου 2017


Μια όμορφη και δροσερή καλοκαιρινή μέρα!
Πόσο εύκολα ή πόσο δύσκολα  μπορεί κάποιος ν’ αποτυπώσει στο χαρτί, όπως θάλεγαν και οι παλιοί, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του;
Καμιά φορά οι λέξεις ρέουν σαν ρυάκι στη ρεματιά του βουνού κάτω από τα πλατάνια, χωρίς κόπο, χωρίς εμπόδια.
Και άλλες απλά, σαν το νερό, ψάχνουν να βρουν μια διέξοδο και μόλις την βρουν βγαίνουν στην έρημο, στεγνώνουν και χάνουν την σημασία τους.

Όμως πάντα υπάρχει κάτι που αναστατώνει τη καθημερινότητα και δημιουργεί τη σπίθα.

Ένα εξαιρετικό κομμάτι μουσικής, που σ’ ενώνει άμεσα με όποιον αγαπάς βαθιά.
Ένα κομμάτι μουσικής , που σε κάνει να κλείνεις τα μάτια και να νοιώθεις ακόμα και την αναπνοή του στο λαιμό σου.
Ένα κομμάτι μουσικής, που σου θυμίζει τα σημαντικά πράγματα της ζωής σου.
Ένα κομμάτι μουσικής, που σε ελευθερώνει πραγματικά.
Ένα κομμάτι μουσικής, που σου θυμίζει τι ονειρεύτηκες, τι έζησες πραγματικά, τι θες!
Ένα κομμάτι μουσικής, που σου θυμίζει ότι αξίζει να ζεις, γιατί υπάρχει εκεί έξω κάποιος που ακούει την ίδια μουσική και αισθάνεται τα ίδια δυνατά συναισθήματα με σένα.
Απλά ένα εξαιρετικό κομμάτι μουσικής ….