Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015


Προσαρμογή!
Μερικές φορές η προσαρμογή είναι λίγο δύσκολη, λίγο περίεργη, λίγο μη επιθυμητή ή και όλα μαζί.
Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς έρχεται πάντα!
Μπορεί να γίνει γρήγορα αν είναι ευχάριστη, αργά αν δεν μας ικανοποιεί, αλλά έρχεται.
Και όπως έχω υποστηρίξει πολλές φορές, ότι και αν συμβαίνει στη ζωή μας είναι για καλό.
Μια ξαφνική ανάγκη για προσαρμογή  ίσως μας δώσει ώθηση να κάνουμε κάτι καλύτερο, ίσως ανακατέψει τα λιμνάζοντα νερά και μας ταρακουνήσει, ίσως μας βγάλει από αδιάφορες καταστάσεις.
Ίσως απλά να χρειαζόταν!
Ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον!


Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015


Μια ολόκληρη ζωή…
Μπορεί να ανέχεσαι κάτι γιατί ισορροπεί με κάτι άλλο.
Μπορεί να λες δεν πειράζει γιατί είναι για λίγο.
Μπορεί να θεωρείς ότι έχεις και υποχρέωση για κάτι γιατί βρίσκεις αυτό που θέλεις αλλού.
Μπορεί να θεωρείς απλά ότι δεν θα αλλάξουν τα δεδομένα γιατί πιστεύεις ότι κάτι θα γίνει έως τότε.
Και αλλάζουν τα δεδομένα…
Και χάνεται η ισορροπία.
Και είναι πια για πολύ.
Και δεν μπορείς να έχεις αυτό που θες.
Και δεν έχει γίνει τίποτα.
Και τότε αναρωτιέσαι, αν έχεις πράξει σωστά!!! 


Τρίτη 28 Ιουλίου 2015


Πριν από πολλά χρόνια στον μεγάλο σεισμό του 1999, ένοιωσα για πρώτη φορά το αίσθημα της πλήρους αδυναμίας του πράττειν.
Ήμουνα στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς δικό μου μεταφορικό μέσο, όχι δηλαδή ότι θα βοηθούσε πολύ αλλά θα ήταν μια ψευδαίσθηση, με τους δρόμους αποκλεισμένους και τα παιδιά μου σε ένα μακρινό προάστιο. Μόλις είχαμε μετακομίσει και συνεπώς δεν ήξεραν κανένα στη γειτονιά, μόνα τους!
Εκείνη τη στιγμή ένοιωσα πραγματικά την απελπισία του να μην μπορείς να κάνεις τίποτα, να μην μπορείς ούτε να επικοινωνήσεις με κανένα τρόπο.
Αποκλεισμένη μέσα σε ένα πλήθος αλαλάζων και τρομοκρατημένο…
Το ίδιο συναίσθημα με κατακλύζει και τώρα, χωρίς τις αντικειμενικές συνθήκες που περιέβαλαν την τότε κατάσταση.
Και είναι πάλι πρωτόγνωρο για μένα…
Γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν υπάρχει λογική σε αυτό, και ότι θα περάσει, αλλά έτσι νοιώθω και θάθελα να το μοιραστώ με όσους λίγους διαβάζουν αυτό το blog.


Υ.Γ. Συγγνώμη που σας απασχολώ με τόσο προσωπικά θέματα...

Κυριακή 26 Ιουλίου 2015


Τα γεγονότα των τελευταίων δύο ημερών, μου θύμισαν την αγωνία των Γαλατών στον Αστερίξ, ότι θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους.
Δυστυχώς υπάρχει και αυτή η εκδοχή, και καλείσαι ξαφνικά να επεξεργαστείς, να οργανώσεις και να επαναπροσδιορίσεις όλη σου τη  καθημερινότητα.
Και μάλιστα με δεδομένα που δεν εξαρτώνται από εσένα.
Και είναι το επόμενο σταυροδρόμι της ζωής.
Και δεν το περίμενες τόσο σύντομα.
Και δεν το ήθελες τόσο σύντομα.
Και δεν ήσουν έτοιμος.
Αλλά όπως έχουμε ξαναπεί, η  ζωή είναι άδικη και απρόβλεπτη.
Θα το ξεπεράσουμε και αυτό.


Υ.Γ. Ακόμα να το πιστέψω!!!


Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015


Πολύ καλημέρα σας!
Ας αφήσουμε τις μίζερες πολιτικές εξελίξεις και ας κάνουμε διάλλειμα για να απολαύσουμε το ελληνικό καλοκαίρι.
Ότι και αν επιχειρήσουν δεν μπορούν να μας στερήσουν την ομορφιά της πατρίδας μας.
Την ομορφιά μιας γαλάζιας αμμουδερής ή βραχώδους παραλίας, ότι προτιμά ο καθένας.
Τον γαλανό ουρανό με τις άσπρες κηλίδες που και πού.
Το μελτεμάκι που δροσίζει ο κορμί και καθαρίζει το μυαλό.
Τα χρώματα του όμορφου δειλινού είτε το βλέπεις στην πανέμορφη Οία, είτε από τη βεράντα σου στην Αθήνα.
Ας το απολαύσουμε λοιπόν και ας αφήσουμε πίσω μας τα δύσκολα, που θάρθουν από το Σεπτέμβρη, γιατί δυστυχώς θάρθουν.
Λοιπόν, ήλιος, θάλασσα και … ότι άλλο ευχαριστεί το καθένα μας.

Υ.Γ. Μου ζητήθηκε να σχολιάσω την Ζωή, την πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, επιφυλάσσομαι… 

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015


Και ξανάρχεται στη ζωή μας η καθημερινότητα, και ναι, ώ τι έκπληξη, είναι ωραία…
Γεμάτη από όλα αυτά που μας αρέσουν, που μας δίνουν ζωή, που μας κάνουν χαρούμενους και καμιά φορά μας χαρίζουν μερικές ακόμα ευτυχισμένες στιγμές.
Δεν πρέπει να παραπονιόμαστε για την καθημερινότητά μας, γιατί μόνο αν την χάσουμε καταλαβαίνουμε την αξία της.
Και ας μην βιαστείτε να με επικρίνετε, κι εγώ είμαι της άποψης της ποικιλίας, του ξαφνικού, του παρορμητικού…
Αλλά μερικές απλές καθημερινές στιγμές μπορεί να είναι γεμάτες με τόση γλύκα, τόση  χαρά…


Υ.Γ  Για να ξεχάσουμε λίγο τις πολιτικές εξελίξεις.


Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015


Ειλικρινά πιστεύω ότι είναι η μόνη μας ευκαιρία για να παραμείνουμε στις προηγμένες κοινωνίες της Ευρώπης.
 Αφού είμαστε ως λαός, της τελευταίας στιγμής και έχουμε πάρει διαζύγιο από τον προγραμματισμό και τον προϋπολογισμό, πρέπει να πληρώσουμε αυτές μας τις ιδιότητες.
Μεγαλοπιαστήκαμε και μπήκαμε στο ευρώ.
Αλλά δεν το χειριστήκαμε καλά.
Δεν φροντίσαμε να δημιουργήσουμε υποδομές, θεωρούσαμε ότι πάντα το χρήμα θα ρέει άφθονο και δεν μας απασχόλησε ποτέ τι θα κάναμε αν κάποια στιγμή τέλειωνε.
Δεν ενδιαφερθήκαμε να μάθουμε από πού προέρχεται.
Δεν δώσαμε καμία σημασία στα λαμόγια που πλούτιζαν στις πλάτες μας, γιατί απλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, παίρναμε και μείς το μερίδιο μας.
Δεν βαριέσαι! Το μότο της εποχής.
Και όταν ξέσπασε το κακό!
Δεν συνειδητοποιήσαμε αμέσως το μέγεθος. Έλα μωρέ, έχει ο Θεός!
Δεν βάλαμε το κώλο μας κάτω να σκεφτούμε, να διορθώσουμε τα πράγματα, γιατί πολύ απλά φάνηκε ένα ακόμα ελάττωμα αυτού του λαού. Στα λόγια είμαστε όλοι πρώτοι, αλλά όταν αυτά που λέμε στις οικογενειακές συγκεντρώσεις, στα σπίτια, στα καφενεία, στους εργασιακούς χώρους μας αγγίζουνε, ά όλα κι όλα….
Δεν σκεφτήκαμε ούτε να αξιοποιήσουμε αυτό που μπορούμε να παράγουμε. Είναι σίγουρο, ότι αν προτείνουν σε οποιοδήποτε από μας να προσλάβουν το παιδί του στο Δημόσιο, θα χαρεί, ενώ αντίθετα δεν θα του πει ποτέ πήγαινε παιδί μου να ανοίξεις μια φάρμα, ακόμα και αν έχει σπουδάσει γεωπόνος.
Και το πιο απίστευτο ήταν και είναι οι πολιτικοί μας.
Καμία πρόβλεψη!
Κανένας σχεδιασμός!
Κανένα plan B’!
Ακόμα και ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε ετοιμάσει τίποτα, ήταν σίγουρος ότι με τα χρήματα των άλλων θα έκανε τη δική του πολιτική.
Απίστευτο!!!
Παρ’ όλα τα παραπάνω όμως εκνευρίζομαι πολύ μ όλους τους αριστερούς, που προσπαθούν να παρασύρουν λαό και πολιτικούς σε μια αντιμνημονιακή επανάσταση και επιστροφή στη δραχμή, έχοντας τα χρήματά τους στο εξωτερικό και μη εξηγώντας τις συνέπειες αυτών των κινήσεων.
Θα θεωρούσα έντιμη συμπεριφορά και συνεπή μόνο αυτή την εκδοχή.
Βγαίνεις, λες ότι πρέπει να έρθουμε σε ρήξη και αυτό θα σημάνει έξοδο από παντού, θα μείνουμε μόνοι μας, θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω στις συνθήκες του 1950 και αν είμαστε δουλευταράδες και προνοητικοί τα εγγόνια μας θα είναι σε καλύτερη θέση.
Νάχεις το κουράγιο και το σθένος να τα πεις αυτά, καθαρά, απλά και σταράτα.
Και αν οι εξελίξεις είναι πιο ανεκτές ή πιο γρήγορες , ακόμα καλύτερα.
Όχι να ρητορεύεις χωρίς να αναφέρεις πουθενά τι σημαίνει αν ακολουθήσουμε τη ρητορική σου!
Απαράδεκτες καταστάσεις!



Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015


Αλέξης Τσίπρας!
Ποιος να το περίμενε πριν από τρία χρόνια!
Και όμως τα κατάφερε, χωρίς πολιτικές κληρονομιές και βαρύγδουπο όνομα.
Άπειρος και ίσως υπερβολικά αισιόδοξος, υποτίμησε και αυτός τους αντιπάλους και τη δύναμη αυτής της μικρής χώρας στο ευρωπαϊκό σύνολο.
Όμως έχει χαρακτηριστικά έντιμου ηγέτη και το βασικό, δεν έχει παρελθόν.
Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι θα τα καταφέρει, γιατί είναι η μόνη ελπίδα αυτής της χώρας για μια καινούργια ώθηση, έστω μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο που του έβαλαν.
Άλλωστε οι Έλληνες πάντα μεγαλούργησαν στα δύσκολα!

Υ.Γ. Η τελευταία φράση απορρέει από τη παιδεία του σχολείου, που λέγαμε…



Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015


Και είναι φοβεροί όλοι αυτοί οι επικριτές, όλοι αυτοί που αρέσκονται σε μεγάλα λόγια και σε εύκολα λόγια κρίνοντας τι έκανε ο ένας και τι έκανε ο άλλος, χωρίς να προσφέρουν όμως εναλλακτικές.
 Απλά δεν υπάρχουν.
Αλλά και χωρίς να λένε στους απλούς πολίτες αυτού του κράτους, τι θα αντιμετώπιζαν στην έξοδο από την ευρωζώνη.
Και μη με παρεξηγήσετε, δεν είμαι υπέρ της δραχμής, ίσως μακροπρόθεσμα να λειτουργούσε αλλά για την εποχή των εγγονών μας και ίσως και να άξιζε τη θυσία.
Αλλά λόγω γνώσεων, ξέρω πόσο δύσκολα θα ήταν τα πράγματα για τις επόμενες δεκαετίες. Θα ήθελα οι πολιτικοί που το υποστηρίζουν να έχουν το κουράγιο να πουν τις συνέπειες, ωμά και ειλικρινά και να επιχειρηματολογήσουν για το μέλλον, χωρίς συναισθηματισμούς και μεγάλα λόγια. Μόνο τότε θα βλέπαμε τις πραγματικές τάσεις των πολιτών υπέρ ή όχι της δραχμής.  
Αλλά δυστυχώς, δεν συμβαίνει αυτό.
Και περισσότερο είμαι εκνευρισμένη με τους δημοσιογράφους που επικρίνουν όλες τις προσπάθειες χωρίς καμία ανοχή και γνώση, χωρίς καμία αμφιβολία, με τη σιγουριά και το συναισθηματισμό του ηλίθιου.
Και χαίρομαι τους ανθρώπους που είναι ειλικρινείς και ομολογούν τα λάθη τους και είναι ευέλικτοι και μπορούν να παλεύουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Και το κυριότερο αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Υπάρχει τόση έλλειψη από αυτό το είδος. Καμιά φορά μετά από 32 χρόνια εργασίας , νομίζω ότι είμαστε ένας λαός ευθυνόφοβων.




Ο έρωτας είναι η πιο περίεργη συναισθηματική κατάσταση του ανθρώπου και παραθέτω μια ερωτική εξομολόγηση που διάβασα για την απόδειξη του παραπάνω:

«Και ξαφνικά μπήκες στη ζωή μου, με κοίταζες με τα γαλάζια και παιχνιδιάρικα μάτια σου όλη μέρα και έπαιζες μαζί μου ένα παιχνίδι, που ομολογώ μου άρεσε πολύ, με φλέρταρες. Ξεκίνησα να αποζητώ το παιχνίδι, τη παρουσία, το βλέμμα, τα λόγια σου.
 Και ήρθε το πρώτο φιλί, η πρώτη αγκαλιά και η ανατριχίλα στο σώμα, το ξύπνημα κάθε εκατοστού του κορμιού, η επιθυμία που σε κατακλύζει και φυλακίζει τη λογική στα βάθη του μυαλού.
Και ξεκίνησε το πιο όμορφο ταξίδι της ζωής μου, πέταγα στον έβδομο ουρανό, αισθανόμουνα βασίλισσα, εισέπραττα τόση αγάπη που δεν μπορούσα να φανταστώ, ένοιωθα τόσο πάθος που δεν το πίστευα, ζούσα το όνειρο κάθε γυναίκας.
Και άρχισε ο φόβος της πιθανής έλλειψης ή και ακόμα χειρότερα της απώλειας.
Και με αγκάλιασες, με φίλησες και μου είπες να μην ανησυχώ και σε πίστεψα.
Και όποιες και αν είναι οι συνθήκες, όσο δύσκολες  και αν είναι είσαι πάντα εκεί, σε νοιώθω πάντα δεξιά μου, ξέρω ότι η σκέψη σου είναι πάντα σε μένα, με προστατεύει, με ανακουφίζει, με ξεκουράζει.
Και τολμώ να παραδεχτώ ότι μόνο χωμένη στην αγκαλιά σου είμαι πραγματικά ευτυχισμένη.»

Υ.Γ. Έτσι για να ξεφύγουμε λίγο από τις δύσκολες πολιτικές εξελίξεις, στις οποίες θα επανέλθω. 

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015


Έγιναν πολλά λάθη κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε μηνών, κανείς δεν έχει αντίθετη άποψη.
Αλλά πιστεύει κανείς ότι ο κ. Τσίπρας είχε οποιαδήποτε εναλλακτική και δεν την πήρε;
Όχι βέβαια, απλά και σταράτα δεν υπήρχε καμιά άλλη εναλλακτική.
Και αυτό για δύο λόγους:
Ο λαός αυτός, που είναι έτοιμος να ριχτεί στη φωτιά σύσσωμος όταν τον προσβάλλουν, που ψηφίζει ΟΧΙ με τόση παρορμητικότητα ενώ ξέρει ότι είναι η καταστροφή του, αυτός ο ίδιος λαός είναι μεγαλομανής.
Νομίζει ότι ανήκει στους μεγάλους και δυνατούς, έχει κάνει μια προπαγάνδα στα σχολικά βιβλία της νέας γενιάς, που τον έχουν εγκλωβίσει σε αυτή τη ψευδή ιδέα της δύναμης.
Στην ουσία είναι ένας μικρός λαός που μειώνεται συνέχεια πληθυσμιακά και πρέπει απλώς να φροντίσει τα συμφέροντα του χωρίς να νοιώθει ένα μεγάλο γρανάζι στην ιστορία της Ευρώπης.
Το μόνο που έχει άπλετο και μπορεί να προσφέρει είναι πολιτισμός.
Θάπρεπε να έχει πια συνειδητοποιήσει ότι 2.500 χιλιάδες χρόνια σχεδόν ήταν σκλάβος και θάπρεπε να προσπαθήσει να αποβάλλει την δουλοπρέπεια , τη ξενομανία εκμεταλλευόμενος ότι έχει στα χέρια του, ήσυχα, με αργούς ρυθμούς χωρίς φαμφάρες και άλματα που τον τσακίζουν.
Ένα τέτοιο άλμα ήταν και η συμμετοχή του στο ευρώ.
Και αντί να σκεφτεί και να προσπαθήσει να ανέβει τον τοίχο με συνέπεια και οργάνωση, έκανε αυτό κάνει πολύ συχνά, απλά πήδηξε.
Αποτέλεσμα αυτή η κατάσταση που ζούμε τώρα.
Γιατί πίστεψε ότι ήταν ισότιμος, και αντί να προσπαθήσει να γίνει πράγματι ισότιμος, ήθελε χωρίς κόπο να εκμεταλλευτεί τα χρήματα που έφταναν στην Ελλάδα ανεβάζοντας το βιοτικό επίπεδο του χωρίς βάσεις και δομές, συγκρίνοντας τους μισθούς του με των άλλων χωρών, χωρίς να συγκρίνει συγχρόνως και την παραγωγικότητά του και πολλά άλλα παρόμοια.
Και τώρα που έχει τσακιστεί από το άλμα, λαβωμένος και πονεμένος καταλαβαίνει ότι το άλμα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε γιατί για μια ακόμα φορά δεν προετοιμάστηκε για την περίπτωση της πτώσης.
Και ήρθε η ώρα να αποφασίσει να δουλέψει μεθοδικά με πλήρη συνείδηση της θέσης του και να χτίσει ένα-ένα τα σκαλιά με τα χέρια του για να μπορέσουν οι επόμενες γενιές να ανέβουν και να περάσουν τον τοίχο.
Να σκεφτεί στωικά και να προχωρήσει γρήγορα.
Χωρίς να τον φάει το σαράκι του διχασμού, να χτίσουμε όλοι μαζί όσο μπορεί ο καθένας.
Μακάρι!




Είναι φοβερό πως ένα απλό γεγονός, μπορεί να σε εγκλωβίσει μέσα στο σπίτι.
Και ξαφνικά να συνειδητοποιείς πόσο σου λείπει η ελευθερία των κινήσεων σου.
Πόσα απλά πράγματα που κάνεις κάθε μέρα ή σχεδόν κάθε μέρα γεμίζουν γλυκά τη μέρα σου, την ομορφαίνουν, την κάνουν ενδιαφέρουσα και ικανοποιητική.
Αλλά που θα πάει, θα περάσει και αυτό!

Υ.Γ. Μαζί και με τη κατάντια της χώρας, ελπίζω……


Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015


Και ήρθε η ώρα της ταπείνωσης!
Και όσο πιο μεγάλη θα είναι, τόσο θα ξεσκεπάζεται η δικτατορία του καπιταλισμού και το πραγματικό πρόσωπο των εταίρων μας.
Γιατί η συνταγή στα ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι η ίδια πάντα, φόβος, τρόμος και παραδειγματική τιμωρία σε όποιον τολμήσει να πει τα πράγματα με το όνομα τους.
Όμως όταν ταπεινώνεις τόσο πολύ ένα λαό, πρέπει να προσέχεις.
Η ιστορία έχει δείξει ότι όλες οι αυτοκρατορίες έπεσαν, μόλις άρχισαν να διαφαίνονται τα σημάδια της αλαζονείας.
Βέβαια ο επαναστάτης πάντα σκοτώνεται, και η Ελλάδα θα ισοπεδωθεί για μια ακόμα φορά από την Ευρώπη, αλλά έτσι θα γράψει μια ακόμα σελίδα στην ιστορία της.
Ας προσέχουν λοιπόν!


Κυριακή 12 Ιουλίου 2015


Δεν ξέρω αν η Ελλάδα θα τα καταφέρει.
Πιστεύω και ελπίζω πως ναι.
Θα πληγωθεί, θα ματώσει, θα υποφέρει, θα πονέσει αλλά θα σηκωθεί!
Ανεξάρτητα όμως από αυτό, οι φίλοι μας Γερμανοί για μια ακόμα φορά στην ιστορία τους δικαίωσαν τη φήμη τους.
Για να μην νομίζουμε ότι το πρώτο και το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τον έκαναν πρόσωπα και ότι ο γερμανικός λαός ήταν αμέτοχος.
Από την αρχή της παρουσίας τους στο ιστορικό προσκήνιο ήταν δυνατοί και πολεμοχαρείς. Διψούσαν για εξουσία και την έπαιρναν με κάθε τρόπο και κάθε κόστος.
Και για μια ακόμα φορά ξεσκεπάστηκαν.
Η υπόλοιπη Ευρώπη καλείται να διαλέξει μέτωπο πάλι.
Κρίμα, αλλά δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται!



Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015


Προσπάθησα να μην ασχοληθώ, αλλά μου είναι αδύνατον!
Μια πρώτη ματιά στα μέτρα, σε κάνει να απορείς!
Τι θα γινότανε δηλαδή αν ψηφίζαμε ΝΑΙ;
Εξοργίζομαι και ήθελα απλά να το μοιραστώ μαζί σας.
Συγγνώμη που επανήλθα σε αυτή τη τραγική υπόθεση.
Και ξεκίνησε τόσο όμορφα η μέρα…



Καλημέρα!
Ότι και αν γίνει, θα την κάνουμε μια καλή μέρα…
Θα προσπαθήσουμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και άλλα πράγματα εκτός από τα οικονομικά θέματα της χώρας.
Όχι ότι δεν μας αφορούν και δεν επηρεάζουν άμεσα τη ζωή μας, αλλά υπάρχουν και άλλες πλευρές της ζωής.
Ας σκεφτούμε λοιπόν τα ευχάριστα δεδομένα της ζωής μας, και ας αποφασίσουμε  να αφιερωθούμε σε αυτά.
Με κόπο, αλλά θα τα καταφέρουμε!
Θα περάσει και αυτό!


Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015


Και ξυπνήσαμε την επόμενη μέρα…
Και περιμέναμε τη λύση…
Και βρεθήκαμε απλά στα ίδια…
Και βλέπουμε πως συμπεριφέρονται οι δυνατοί της Ευρώπης…
Και ναι, μπορεί να είμαστε η ψωρο-Κώσταινα…
Και ναι, πιστέψαμε για λίγα χρόνια ότι μπορεί να ανήκουμε στους δυνατούς…
Αλλά ποτέ οι Έλληνες δεν είχαν τα χαρακτηριστικά των δυνατών, ποτέ δεν ήταν επεκτατικός λαός,  ποτέ δεν θέλησε την επιβολή του σε άλλους…
Του αρκούσε να τρώγεται μεταξύ του…
Η σημερινή κυβέρνηση έχει κάνει πολλά λάθη και ίσως να κάνει ακόμα, δεν μπορεί κανείς να ξέρει μέχρι να οριστικοποιηθεί το αποτέλεσμα, αλλά σε τόσο δύσκολες στιγμές της χώρας, δεν βγαίνει ο «προσωρινός» αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δηλώνει ότι δεν έχει εμπιστοσύνη να μιλήσει μόνος του στον πρωθυπουργό της χώρας!
Απαράδεκτη συμπεριφορά και για μια ακόμα φορά μικροπολιτική!!!!!!!!!
Ειλικρινά λυπάμαι και για αυτό θα έλεγα, ότι από αυτή τη στιγμή να ασχοληθούμε μόνο με τον ήλιο και τη θάλασσα, γιατί μόνο αυτά είναι αυθεντικά σε αυτή τη μικρή και ταλαιπωρημένη χώρα.
Και ας το πάρουμε απόφαση ότι μόνο αυτά θα χαιρόμαστε!


Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

"ΟΧΙ"

Και ήρθε η επόμενη μέρα βρίσκοντας το μικρό αυτό λαό να λέει πάλι ένα μεγάλο όχι!
Γνωρίζοντας πολύ καλά τις συνέπειές του στη χειρότερη εκδοχή τους, γιατί όλοι αυτοί που παρέλασαν από όλα, δυστυχώς, τα κανάλια της χώρας φρόντισαν να τους τα αναλύσουν στη πιό σκληρή τους μορφή.
Δεν υπολόγισαν όμως ή απλά δεν ήθελαν να το δούν, ότι οι απλοί άνθρωποι είχαν έρθει στα όρια τους και είχαν αποφασίσει ότι έπρεπε απλά να σώσουν κάτι από τον ψυχή τους. Δεν χρησιμοποιώ τη τόσο χιλιοειπωμένη λέξη περηφάνεια, γιατί την ξευτίλισαν με το χειρότερο τρόπο.
Την ψυχή τους λοιπόν, γιατί μετά από όλη αυτή τη συντονισμένη προσπάθεια εκφοβισμού των ανθρώπων και εξευτιλισμού της Ελληνικής κυβέρνησης, αντιλαμβάνεστε τι θα συνέβαινε αν καθόμασταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με ένα ηχυρό ΝΑΙ.
Αυτό όμως, που δεν κατάλαβαν ήταν, ότι ο μισός σχεδόν πληθυσμός ένοιωθε ότι δεν είχε να χάσει τίποτα και έβλεπε ένα ζοφερό μέλλον είτε έτσι είτε αλλιώς.
Και ότι υπάρχει και ένα κομμάτι του πληθυσμού, για να μην τους αδικήσουμε γιατί αυτοί έκαναν τη διαφορά, που είχε να χάσει αρκετά. Αλλά προτίμησε να χάσει υλικά αγαθά παρά τη ψυχή του.
Γιατί ανα τους αιώνες αυτό ήταν το χαρακτηριστικό των Ελλήνων, η τρέλα και η ΨΥΧΗ!
Τίποτα δεν είναι εύκολο, όλα θα είναι πιο δύσκολα και πιθανόν οδυνηρά στη καθημερινότητα μας, αλλά είμαι σίγουρη ότι η χθεσινή Μέρα θα αναφέρεται στα βιβλία της Ιστορίας του μέλλοντος.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι μαζί να ξεπεράσουμε και αυτή τη δύσκολη στιγμή της Ελλαδίτσας μας!

Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Ντρέπομαι!
Ντρέπομαι γιατί είμαι περήφανη Ελληνίδα!
Ντρέπομαι γιατί τόσα χρόνια οι ´Ελληνες έδωσαν το χειρότερο εαυτό τους!
Ντρέπομαι για τις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας!
Ντρέπομαι γιατί από την επανάσταση του 1821 και μετά, πάντα σε αυτό το τόπο νικάνε τα συμφέροντα και υποστηρίζονται πάντα από το λαό, τον οποίο καταπίνουν μετά!
Ντρέπομαι που τρέφεται αυτός ο λαός από το διχασμό και τις μικροπρέπειες του!
Ντρέπομαι που προτιμά τα ψίχουλα!
Ντρέπομαι για όλα αυτά που τον εμποδίζουν να δει το μέλλον!
Ντρέπομαι που δεν σκέπτεται σαν ένα σώμα!
Ντρέπομαι που δεν θέλει να γράψει μια ακόμα σελίδα ιστορίας σαν το ΟΧΙ του 1940!

Ναι και τότε καταστράφηκε και ηττήθηκε κατά κράτος!
Ναι και τότε μάτωσε!
Ναι και τότε θυσιάστηκε!
Ναι και τότε τον έλεγαν τρελό!

Αλλά τον δικαίωσε η ιστορία!
Και νάστε σίγουροι ότι αν καταφέρει να πει πάλι το ΟΧΙ, πάλι θα τον δικαιώσει η ιστορία!
Θα υποφέρει, αλλά θα έχει σηκώσει λίγο το ανάστημα του, θα έχει προσθέσει πάλι μια δύσκολη αλλά  ένδοξη σελίδα στην ιστορία του!
Μπορεί νάναι Μαραθώνας, Σαλαμίνα ή Θερμοπύλες, αλλά θάναι μια σελίδα που θα τη γράφουν οι επόμενες γενιές με περηφάνια στα βιβλία τους!

Και τα παραπάνω τα γράφω έχοντας πλήρη συναίσθηση των συνεπειών, και είμαι από αυτούς που έχουν να χάσουν αρκετά. Γνωρίζω το σύστημα εκ των έσω γιατί είμαι ένα γρανάζι του και γνωρίζω πολύ καλά πόσο μπορεί να εκδικηθεί σκληρά.
Παρ´ όλα αυτά δεν θα μπορούσα να πω ΝΑΙ σε αυτό το δημοψήφισμα.
Δεν θα μπορούσα να πω ΝΑΙ στη συνέχιση αυτής της καταστροφικής πολιτικής για τη χώρα, στην εξαθλίωσή της. Δεν είναι κανένας άμοιρος ευθυνών, αλλά δεν αξίζει και σε κανένα η ταπείνωση αυτή.

Και ντρέπομαι βαθύτατα που οι συνθήκες είναι τέτοιες και δεν θα έχω την ευκαιρία να ψηφίσω!

Υ.Γ.  Μη θεωρήσετε ολτι υποκινούμε από κομματική ιδεολογία, δεν συμφωνώ με τις κινήσεις της παρούσας κυβέρνησης ούτε με το γεγονός οτι έβαλε αυτό το λαό σε αυτή τη δοκιμασία. Αλλά αφού κλήθηκε να ψηφίσει, πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.



Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015


Καλό μήνα!
Πολύ τρομοκρατία και πολύ τρομολαγνεία!
Όμως ποιος αλήθεια μπορεί να ξέρει ποιο είναι το καλύτερο για αυτή τη χώρα μακροπρόθεσμα?
Η ιστορία μας δεν έχει να επιδείξει σύνεση και λογική, ομοψυχία και πατριωτισμό, εκτός από μερικές φωτεινές στιγμές της.
Και έρχεται η ώρα να αναρωτηθείς, αν αυτή η στιγμή είναι μια φωτεινή ή μια καταστροφική στιγμή.
Ο εχθρός είναι πολύ δυνατός και μείς δεν είμαστε μια γροθιά ακόμα.
Ελπίζω η Κυριακή να είναι καταλυτική!