Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016


Ένα όμορφο κτίριο, μια σύγχρονη κατασκευή, ένα κόσμημα στην πονεμένη πρωτεύουσα!
Είναι κρίμα η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό να είναι:
«Γιατί να παραδοθεί στο Δημόσιο, γιατί να μην παραμείνει στα χέρια του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου;»
Η δεύτερη:
«Γιατί να μην παραμείνει τουλάχιστον η διαχείριση;»
Γιατί να είμαστε τόσο ανίκανος λαός στη συντήρηση και εκμετάλλευση των ωραίων κατασκευών, ακόμα και των φυσικών τοπίων;
Γιατί αφήσαμε όλα τα ολυμπιακά ακίνητα να μαραζώσουν;
Γιατί επιτρέψαμε στο Πεδίο του Άρεως, ένα όμορφο πράσινο κομμάτι στο κέντρο της Αθήνας να είναι σκουπιδότοπος και καταφύγιο των κάθε λογής δυστυχισμένων;
Γιατί δεν μπορούμε να κρατήσουμε καλά συντηρημένο ούτε το Βασιλικό Κήπο;
Γιατί από τότε που περήφανα τον ονομάσαμε Εθνικό εγκαταλήφθηκε στο έλεος του;
Γιατί, χιλιάδες γιατί, για τα αυτονόητα, τις υποχρεώσεις κάθε κάτοικου μια πόλης, το ελάχιστο καθήκον των διοικούντων.
Θα αλλάξει άραγε ποτέ η νοοτροπία, θα προλάβουμε να τη δούμε αυτή την αλλαγή;
Ή είναι προτιμότερο να δηλώσουμε εθελοντές για την επανδρωμένη αποστολή στο Κρόνο χωρίς επιστροφή; 


Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016


Φθινοπωρινή Ισημερία!
Η έναρξη ουσιαστικά του χειμώνα!
Αλλαγή σκέψης και προσπάθεια διόρθωσης λαθών και συμπεριφορών.
Αλλά …
Πόσο δύσκολο είναι να ξεφύγεις από τις συνήθειες σου;
Πόσο δύσκολο είναι να αλλάξεις την καθημερινότητα σου;
Όσο δύσκολο και αν είναι, θα κάνουμε μια μικρή αλλαγή κάθε φορά.
Όσο μικρή και αν είναι, θα μας δώσει την ανάσα που χρειαζόμαστε και τη δύναμη να προχωρήσουμε.
Μια καλημέρα ακόμα σε κάποιον ….
Ένα τηλέφωνο σε κάποιον άλλον …
Μια καθημερινή επίσκεψη σε μια πλατεία …
Ένα βιβλίο …
Μια σκέψη δυνατή ….
Μπορούμε αν το θελήσουμε … 

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016


Ο δικός μας κόσμος!
Όλοι έχουμε το δικό μας κόσμο, άλλοτε φανταστικό, άλλοτε πραγματικό, άλλοτε ένα συνδυασμό και των δύο.
Ένα κόσμο, που μας κάνει να αντέχουμε την πραγματικότητα μας.
Μας δίνει δύναμη, να προχωρήσουμε.
Μας δίνει ευτυχισμένες στιγμές για να ικανοποιήσουμε τα συναισθήματα, τις επιθυμίες.
Μας τοποθετεί αλλού, εκεί που μας αρέσει, εκεί που μας ευχαριστεί.
Και όταν ζούμε τις δυσκολίες της καθημερινότητας μας, μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι ανήκουμε αλλού.
Όλοι έχουμε έναν τέτοιο κόσμο δημιουργήσει, η διαφορά είναι στο πόσο τον έχουμε προσαρμόσει στην πραγματική ζωή μας.
Μακάρι να μπορούσαμε να αφήσουμε τους εαυτούς μας μέσα σε αυτό τον δικό μας κόσμο!



Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016


Ανατροπές!
Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές, καλές και κακές.
Συνήθως κακές!  Βέβαια μάλλον αυτές θυμόμαστε, γιατί τις καλές έχουμε μια τάση να τις θεωρούμε φυσιολογικές και γενικά να τις αποδεχόμαστε πολύ εύκολα, οπότε δεν γράφουν πολύ στο υποσυνείδητο.
Και εκεί καλούμεθα να βρούμε λύσεις, καινούργιες συνθήκες, καινούργια πρόσωπα καμιά φορά.
Δεν είναι εύκολο, ακόμα και για ανθρώπους ευπροσάρμοστους.
Και όσο περνάνε τα χρόνια, γίνεται ακόμα πιο δύσκολο.
Κάποιος θα υποστήριζε ότι είναι το αλάτι της καθημερινότητας, ένα έναυσμα να δουλέψει το μυαλό περισσότερο, ένας κεραυνός να σε ξυπνήσει από το λήθαργο …
Αυτή είναι η αισιόδοξη πλευρά των ανατροπών, που μας περιμένουν στη γωνία.
Κάποιος θα υποστήριζε ότι φέρνουν προβλήματα, εντάσεις, δυσκολίες …
Αυτή είναι η απαισιόδοξη πλευρά των ανατροπών, που μας περιμένουν στη γωνία.
Άραγε πόσοι από μας δεν ανακουφιστήκαμε, όταν γυρίσαμε τη γωνία και δεν μας περίμενε τίποτα τελικά, όσο και αν το περιμέναμε ή το ευχόμαστε;
Γεγονός όμως είναι ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε, οπότε θα τις αντιμετωπίζουμε πάντα από την αισιόδοξη πλευρά και θα αφεθούμε σε αυτά που μας επιφυλάσσει το μέλλον!



Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016


Μια μικρή απόδραση…
Ένα όμορφο κυκλαδίτικο νησί …
Μια γύρα στα κρυφά μυστικά του…
Μια χαρούμενη παρέα…
Ξεκουράζει το κορμί …
Ξεκουράζει το μυαλό …
Σε γυρίζει πίσω στις σχολικές εκδρομές …
Αφήνεις πίσω σου όλες τις έννοιες …
Σκέπτεσαι μόνο τους ανθρώπους που αγαπάς …
Και αφήνεσαι να σε παρασύρει σε παιδικά μονοπάτια…
Επιστρέφεις στη πόλη με περισσότερο κέφι …
Βρίσκεσαι με αυτούς που αγαπάς …
Νοιώθεις την ζεστή αγκαλιά τους …
Σκέπτεσαι τα προβλήματα και οι λύσεις είναι εκεί και σε περιμένουν …
Αναπολείς το νησί και παίρνεις κουράγιο …