Ένα όμορφο κτίριο, μια σύγχρονη κατασκευή, ένα κόσμημα στην
πονεμένη πρωτεύουσα!
Είναι κρίμα η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό να είναι:
«Γιατί να παραδοθεί στο Δημόσιο, γιατί να μην παραμείνει στα
χέρια του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου;»
Η δεύτερη:
«Γιατί να μην
παραμείνει τουλάχιστον η διαχείριση;»
Γιατί να είμαστε τόσο ανίκανος λαός στη συντήρηση και
εκμετάλλευση των ωραίων κατασκευών, ακόμα και των φυσικών τοπίων;
Γιατί αφήσαμε όλα τα ολυμπιακά ακίνητα να μαραζώσουν;
Γιατί επιτρέψαμε στο Πεδίο του Άρεως, ένα όμορφο πράσινο
κομμάτι στο κέντρο της Αθήνας να είναι σκουπιδότοπος και καταφύγιο των κάθε
λογής δυστυχισμένων;
Γιατί δεν μπορούμε να κρατήσουμε καλά συντηρημένο ούτε το
Βασιλικό Κήπο;
Γιατί από τότε που περήφανα τον ονομάσαμε Εθνικό εγκαταλήφθηκε
στο έλεος του;
Γιατί, χιλιάδες γιατί, για τα αυτονόητα, τις υποχρεώσεις κάθε
κάτοικου μια πόλης, το ελάχιστο καθήκον των διοικούντων.
Θα αλλάξει άραγε ποτέ η νοοτροπία, θα προλάβουμε να τη δούμε
αυτή την αλλαγή;
Ή είναι προτιμότερο να δηλώσουμε εθελοντές για την
επανδρωμένη αποστολή στο Κρόνο χωρίς επιστροφή;