Ένα όμορφο κτίριο, μια σύγχρονη κατασκευή, ένα κόσμημα στην πονεμένη πρωτεύουσα!

Είναι κρίμα η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό να είναι:

«Γιατί να παραδοθεί στο Δημόσιο, γιατί να μην παραμείνει στα χέρια του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου;»

Η δεύτερη:

«Γιατί να μην παραμείνει τουλάχιστον η διαχείριση;»

Γιατί να είμαστε τόσο ανίκανος λαός στη συντήρηση και εκμετάλλευση των ωραίων κατασκευών, ακόμα και των φυσικών τοπίων;

Γιατί αφήσαμε όλα τα ολυμπιακά ακίνητα να μαραζώσουν;

Γιατί επιτρέψαμε στο Πεδίο του Άρεως, ένα όμορφο πράσινο κομμάτι στο κέντρο της Αθήνας να είναι σκουπιδότοπος και καταφύγιο των κάθε λογής δυστυχισμένων;

Γιατί δεν μπορούμε να κρατήσουμε καλά συντηρημένο ούτε το Βασιλικό Κήπο;

Γιατί από τότε που περήφανα τον ονομάσαμε Εθνικό εγκαταλήφθηκε στο έλεος του;

Γιατί, χιλιάδες γιατί, για τα αυτονόητα, τις υποχρεώσεις κάθε κάτοικου μια πόλης, το ελάχιστο καθήκον των διοικούντων.

Θα αλλάξει άραγε ποτέ η νοοτροπία, θα προλάβουμε να τη δούμε αυτή την αλλαγή;

Ή είναι προτιμότερο να δηλώσουμε εθελοντές για την επανδρωμένη αποστολή στο Κρόνο χωρίς επιστροφή;