Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015


Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος, όπως τον ξέρουμε τουλάχιστον,  καταρρέει σιγά-σιγά.
Βλέπουμε τα σημάδια της παρακμής της δυτικής κοινωνίας και θυμίζουν τόσο τα σημάδια της παρακμής της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Και τότε, η ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν μεγάλη, δυνατή και ετοιμοπόλεμη, χωρίς ουσιαστικά κανένα αντίπαλο.
Έκανε όμως το μεγάλο λάθος, δεν ασχολήθηκε καθόλου με τους φτωχούς και αδύναμους υπηκόους της, και θεώρησε ότι κανένα γεγονός δεν μπορούσε να τη ακουμπήσει.
Όπως τότε οι ρωμαίοι αυτοκράτορες έκαναν λάθος, έτσι και σήμερα οι ισχυροί του κόσμου και οι κυβερνήσεις των προηγμένων κρατών αντιμετωπίζουν με λάθος προσέγγιση το πρόβλημα.
Τότε το αποτέλεσμα ήταν η εξάπλωση του χριστιανισμού, που υποσχόταν ισότητα ενώπιον του Θεού και παράδεισο για τους φτωχούς και ταπεινούς.
Και τώρα ο ισλαμισμός υπόσχεται σε αυτούς τους κατατρεγμένους λαούς από τη Δύση, παράδεισο και μάλιστα με στοιχεία που είναι για εντελώς αφελείς ανθρώπους.
Όμως δεν έχουν να ελπίζουν σε τίποτα άλλο.
Και αντί ο δυτικός κόσμος να τους προσεγγίσει με σχολεία, με εκπαίδευση και κατανόηση, στέλνει στρατεύματα να υπερασπίσει τις πετρελαϊκές εταιρίες.
Αποτέλεσμα όλες αυτές οι φρικαλεότητες των τελευταίων ημερών.
Ας ελπίσουμε για το καλύτερο και ας φροντίσουμε γι’ αυτό, όσο μπορεί ο καθένας.


Υ.Γ. Μέσα σε όλη αυτή την απελπιστική κατάσταση, υπάρχουν ακόμα στιγμές μικρής ευτυχίας για τον καθένα μας. Στιγμές που μας δίνουν κουράγιο και δύναμη να προχωρήσουμε τη ζωή μας, να χαρούμε, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
Είναι υποχρέωση μας να τις βρίσκουμε και να τις ζούμε όσο πιο έντονα μπορούμε…



Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015


Πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι ο άνθρωπος τελικά!
Το πιο άγριο, το πιο αιμοβόρο και ταυτόχρονα το μόνο έλλογο, το πιο έξυπνο και το πιο εφευρετικό ζώο του πλανήτη.
Μπορεί να πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο καλό και την ίδια στιγμή το μεγαλύτερο κακό.
Είναι το μοναδικό ζώο του πλανήτη που δεν σκοτώνει μόνο για να φάει αλλά για απλή ευχαρίστηση. Και με ελάχιστες εξαιρέσεις στο ζωικό βασίλειο, κανένα άλλο είδος δεν σκοτώνει όμοιό του. Μόνο ο άνθρωπος!
Μπορεί να ζει με κανόνες έξω από τη ζούγκλα, αλλά τελικά αυτό μπορεί να είναι μια δικαιολογία για να υποθάλψει ακόμα μεγαλύτερα καταστροφικά ένστικτα.
Γιατί μέσα στη ζούγκλα τα ζώα ξέρουν και προστατεύονται.
Μέσα στην πόλη με την πλήρη ψευδαίσθηση της ασφάλειας, τα υπόλοιπα ανθρώπινα ζώα είναι ανυποψίαστα για την κτηνωδία του ανθρώπου.
Ας ελπίσουμε όλοι ότι θα πρυτανέψει η λογική, αλλά η ιστορία αποδεικνύει το αντίθετο…
Τόσος πόνος και τόση απελπισία…



Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015


Μερικές  φορές η ζωή είναι ιδιαίτερα σκληρή με ένα τρόπο εύκολο.
Μπορεί να μην δίνει συμφορές, ή δυσκολίες ανυπέρβλητες, αλλά στερεί μικρές καθημερινές χαρές και το αποτέλεσμα είναι στενόχωρο.
Αντικειμενικά λοιπόν δεν μπορεί να παραπονεθεί κάποιος γι’  αυτό, αλλά τον τρώει μέσα του και δημιουργεί αρνητικά φορτισμένες καταστάσεις.
Αλλά και αυτό θα αντιμετωπισθεί στωικά.
Και θάρθει η ανακούφιση σύντομα και θα ξεχαστεί τελείως …

Υ.Γ. Και με χιούμορ, μην το ξεχνάμε, ότι το γέλιο είναι ζωή!



Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015


Ζεις ωραίες μέρες, ηλιόλουστες, συννεφιασμένες, βροχερές ή ακόμα και χιονισμένες.
Η ομορφιά τους είναι ένα πρόσωπο.
Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι δυο μάτια.
Δυο μάτια που σε κοιτούν και σε ανεβάζουν στον έβδομο ουρανό.
Δυο μάτια που σου λένε την αλήθεια.
Δυο μάτια που σε ακολουθούν παντού.
Δυο πολύ αγαπημένα μάτια…
Και ξαφνικά σκέφτεσαι ότι μπορείς να τα χάσεις.
Kαι ανοίγει  άβυσσος κάτω από τα πόδια σου.
Νοιώθεις να πέφτεις χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα…

Ξυπνάς και έρχεται η πραγματικότητα να σε συνεφέρει.
Νοσταλγείς τα δυο μάτια που φαντάστηκες…
Θάθελες να υπήρχαν στη ζωή σου, ακόμα και αν η απώλεια τους σε οδηγούσε στην καταστροφή.

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015


Καλημέρα μας και καλή βδομάδα!
Ήλιος και γαλανός ουρανός, τα δώρα αυτής της χώρας.
Γιατί η αλήθεια είναι, ότι μόνο αυτά κάνουν την καθημερινότητα ανεκτή.
Από συλλογική, πολιτική, κοινωνική ευθύνη έχουμε μεγάλο έλλειμμα ως χώρα.
Ακόμα και τα πολλά δείγματα ανθρωπιάς που δίνουμε με την αντιμετώπιση των προσφύγων στα νησιά μας, και αυτά σε ατομικό επίπεδο αναφέρονται.
Απορίας άξιο είναι πότε αυτός ο λαός θα ενηλικιωθεί, και τότε, ίσως αναδειχθεί και κάποιος χαρισματικός ηγέτης.
Ακόμα διανύουμε την εφηβική μας περίοδο, με νεύρα, συναισθηματικές εξάρσεις.
Νομίζουμε ότι όλοι οι άλλοι μας χρωστάνε.
Δεν αναλαμβάνουμε καμιά ευθύνη των πράξεων μας και απαιτούμαι όλα μας τα προβλήματα να λύνονται από μόνα τους σαν να είμαστε σίγουροι ότι κάποια στιγμή θα εμφανιστεί ο από μηχανής θεός.
Ας ελπίσουμε ότι οι επόμενες γενιές θα είναι πιο συνετές, γιατί η δικιά μας…..




Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015


Καμιά φορά νοιώθεις τη σκιά στα μάτια του ανθρώπου που αγαπάς και χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου.
Αναρωτιέσαι γιατί υπάρχει αυτό το ανεπαίσθητο πέπλο στη ματιά του, νοιώθεις να σου κρατά κάτι κρυμμένο.
Κατρακυλάς στις σκέψεις και δεν μπορείς ανέβεις ψηλά.
Δεν ξέρεις καν αν σε αφορά ο λόγος, προσπαθείς να εκλογικεύσεις το συναίσθημα.
Και εκλιπαρείς με το βλέμμα μια ένδειξη!



Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015


Καμιά φορά συναντάς το μέλλον, απλά συζητώντας με μεγαλύτερους ανθρώπους, τους οποίους ήξερες από μικρότερες ηλικίες, και τρομάζεις!
Άραγε είναι αναπόφευκτο ή μπορείς να ακολουθήσεις διαφορετική πορεία;
Ειδικά όταν αυτό που βλέπεις είναι τελείως εκτός των δικών σου επιθυμιών, αλλά και συνηθειών.
Πρέπει αυτές τις στιγμές να τις κρατάμε σε κάποιο συρτάρι του μυαλού μας και να μην αφήσουμε τον εαυτό μας να φτάσει σε αυτό που μας τρομάζει τώρα.
Να σκεφτόμαστε θετικά και δημιουργικά μέχρι το τέλος της ζωής μας.
Να κρατηθούμε δυνατά από τα βιώματά μας!



Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015


Η πολιτική επικαιρότητα της χώρας είναι πράγματι άθλια, χωρίς κανένα προσανατολισμό, χωρίς μακροπρόθεσμους στόχους, γεμάτη μικροπολιτικές και χωρίς ηγέτες με το ανάστημα που πρέπει.
Για μια ακόμα φορά, η συλλογική αντιμετώπιση των δυσκολιών απέτυχε.
Συμπέρασμα ότι ο λαός αυτός δεν έχει ενηλικιωθεί ακόμα, αντιδρά σαν έφηβος.
Συμφωνούν όλοι με την κατάσταση, αλλά μόλις κάτι τους αγγίξει σε προσωπικό επίπεδο αντιδρούν με το χειρότερο τρόπο.
Μου θυμίζει την αντιστοιχία της οικογένειας, όταν οι γονείς δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητα και αρχίζουν τις περικοπές και ο έφηβος γιός διαμαρτύρεται γιατί τον έβγαλαν από τη βολή του και δεν του πήραν το τελευταίο μοντέλο παιχνιδομηχανής.
Αυτό μου θυμίζει και την ελληνική πραγματικότητα.
Με τόσα τεράστια προβλήματα, και τα ΜΜΕ, που καλώς ή κακώς έχουν κυριαρχικά το ρόλο της ενημέρωσης , κάνουν ακόμα προπαγάνδα του χειρίστου είδους.
Τρομοκρατικοί τίτλοι, εκφωνήσεις σαν εμβατήρια, καταστροφολογία, και διχασμός.
Δεν ισχυρίζεται κανείς,  ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι αλάθητη ή ακόμα και ικανή, αλλά και με αυτή τη προπαγάνδα το μόνο που καταφέρνουν είναι μια βίαιη και αλλοπρόσαλλη αντίδραση.
Μια αντίδραση του «δεν πληρώνω», αθετώ όλες μου τις υποχρεώσεις γιατί όλα αυτά είναι άδικα. Και τελικά πετυχαίνουν απλά την συνεχή εξαθλίωση του λαού.
Και όχι μόνο οικονομικά, αλλά και σε επίπεδο αξιών, εμπιστοσύνης στο κράτος, αλληλεγγύης για τον συνάνθρωπο.
 Δημιουργούν απλά μια αίσθηση ζούγκλας!

Υ.Γ. Η απασχόληση με την πολιτική κατάσταση δεν ήταν επιθυμητή, αλλά τόλμησα να δώ για λίγο ένα δελτίο ειδήσεων και ….