Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016


Η αλήθεια είναι ότι ζούμε ιστορικές στιγμές και ας μην το καταλαβαίνουμε.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, όταν βγαίνουμε από το εργασιακό περιβάλλον, όλα αποκτούν μια άλλη διάσταση, παρακολουθούμε τα γεγονότα αποστασιοποιημένα και σαν απέχουν πολύ από την καθημερινότητα μας.
Απολαμβάνοντας λοιπόν μια πολύ καλή παρέα, ένα φανταστικό περιβάλλον, τη θάλασσα να λαμπυρίζει κάτω από τον ελληνικό ήλιο και τη συναυλία των τζιτζικιών, μαθαίνουμε για μια ιστορική απόφαση ενός λαού.
Όσοι είναι εδώ θεωρούν ότι είναι πράξη επανάστασης, όσοι είναι εκεί θεωρούν ότι είναι απλά φόβος προς το μεταναστευτικό ρεύμα στη χώρα τους. Όποια και αν είναι η αλήθεια, η απόφαση ήταν σημαντική και πυροδότησε ένα ντόμινο εξελίξεων, όπως κάθε ιστορικό γεγονός.
Αμφισβητήσιμες και δύσκολες οι συνέπειες, αλλά ξεκίνησαν.
Δεν είναι ξεκάθαρο πως θα επηρεαστεί η χώρα μας, άλλωστε φαίνεται να την έχει εγκαταλείψει η θεά τύχη τα τελευταία χρόνια, αλλά ας πει και ένας λαός όχι, ας προσπαθήσει να εναντιωθεί στη βασιλεία του χρήματος.
Η αλήθεια είναι ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, το χρήμα βγαίνει νικητής, αλλά και η προσπάθεια δεν πρέπει να εγκαταλείπεται.
Αυτοί που μπορούν πρέπει πάντα να προσπαθούν!


Κυριακή 19 Ιουνίου 2016


Διάβασα κάπου για τις πέντε σημαντικότερες απογοητεύσεις της ζωής του ανθρώπου, και μεταξύ σοβαρού και αστείου είναι σωστές και τις παραθέτω:

Παιδική ηλικία: Δεν υπάρχει ο Αι-Βασίλης.
Εφηβική ηλικία: Ο έρωτας δεν κρατά για πάντα.
Νεανική ηλικία: Ένα πτυχίο δεν σου εξασφαλίζει εργασία.
Ενήλικη ηλικία: Όλα τα ιδεώδη έχουν μια τιμή.
Ώριμη ηλικία: Χαραμίσαμε τη ζωή μας.

Όχι ότι δεν είναι γεμάτη απογοητεύσεις η ζωή, σε σχέση πάντα με τα όνειρα και τις προσδοκίες μας, αλλά τα παραπάνω συγκεντρώνουν τις βασικές πτυχές τους.
Γι’ αυτό πρέπει πραγματικά να ζεις το σήμερα και ότι όμορφο μπορεί να έχεις στη ζωή σου, χωρίς σχέδια και αναβολές για το μέλλον, γιατί η ζωή είναι ωραία και μικρή, πολύ μικρή.


Σάββατο 18 Ιουνίου 2016


Ο θόρυβος της πόλης!
Πρωινός καφές στη βεράντα!
Ησυχία και μόνο τα τιτιβίσματα των πουλιών ακούγονται καθαρά.
Νοιώθεις ότι όλοι κοιμούνται ή τουλάχιστον δεν έχει αρχίσει ακόμη καμία δραστηριότητα.
Απολαμβάνεις τις πρώτες γουλιές καφέ και αφήνεσαι στη δροσιά του πρωινού.
Και σιγά σιγά διακρίνεις το θόρυβο της πόλης.
Σαν να βγαίνει από μέσα σου, σαν να σου μιλάει από μακριά, ένας πολύπλευρος ήχος, σαν ένας θόρυβος που δημιουργείται από πολλούς άλλους μικρούς θορύβους.
Και αν κάτσεις αρκετή ώρα τον ακούς να γίνεται πιο δυνατός , μέχρι που έρχεται κοντά σου.
Και αρχίζεις να ξεχωρίζεις τους επί μέρους θορύβους.
Το θόρυβο των αυτοκινήτων στην εθνική οδό
Το θόρυβο του τρένου, που περνά μακριά.
Το θόρυβο του σκουπιδιάρικου.
Το θόρυβο μιας εξώπορτας μιας πολυκατοικίας.
Το θόρυβο μιας μηχανής γκαζόν.
Τη συνομιλία δυο γειτόνων.
Το γκάζωμα κάποιας μηχανής στο διπλανό στενό.
Το κλάμα ενός μωρού.
Και κάπως έτσι, ξεκινά η ζωή στη πόλη!



Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016


Μια σχέση ζωής!

Δεδομένο πρώτο: Μόνοι μας γεννιόμαστε (ίσως με τη βοήθεια της μάνας) και μόνοι μας πεθαίνουμε.

Δεδομένο δεύτερο : Οι ανθρώπινες προσωπικές σχέσεις είναι πολύπλοκες.

Δεδομένο τρίτο: Ο εγωισμός βγαίνει πάντα στην επιφάνεια, όταν κυριολεκτικά θα έπρεπε να μην υπάρχει καθόλου.

Δεδομένο τέταρτο: Η καθημερινότητα δηλητηριάζει ακόμα και την πιο δυνατή σχέση.

Δεδομένο πέμπτο: Οι δυσκολίες της ζωής τεστάρουν ανά πάσα στιγμή τις σχέσεις των ανθρώπων, συνεχώς και ανελέητα.

Δεδομένο έκτο: Ο χρόνος δεν είναι πάντα ένδειξη μιας αληθινής σχέσης, μπορεί απλά ο συνδετικός κρίκος να είναι η συνήθεια, ο οίκτος, οι συνθήκες, η αρρωστημένη εξάρτηση καμιά φορά.

Και αφού λάβουμε υπόψη μας τα παραπάνω, αναρωτιόμαστε …

Αν μπορεί ένα βλέμμα να φτάσει στα βάθη της ψυχής, αν μπορεί ένα άγγιγμα να ξυπνήσει όλο το κορμί, αν μπορεί μια σκέψη να διαλύσει τη δύσκολη στιγμή, αν μπορεί μια φωνή να φέρει το χαμόγελο στα χείλη, τότε ίσως να έχουμε ζήσει μια αληθινή σχέση ζωής.



Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

Καλή μας μέρα,
Πράγματι μια όμορφη και δροσερή καλοκαιρινή μέρα.
Καμιά φορά σκεπτόμαστε ότι θα θέλαμε εκείνο ή το άλλο, να είμαστε εκεί ή αλλού, με κάποιον δίπλα μας που αγαπάμε και με αυτό να συμπληρώνεται η ιδανική συνθήκη για την όμορφη αυτή μέρα. 
Όμως είναι λάθος να χάνονται στιγμές, με την επιθυμία μιας διαφορετικής σύνθεσης τους.
Ας τις απολαύσουμε και ας αφήσουμε τη σκέψη και το συναίσθημα να φέρει κοντά μας τα υπόλοιπα.
Καλή μας μέρα!

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016


"Καθισμένη στο καναπέ, ξαφνικά σκοτείνιασε …
Γυρνάει το βλέμμα και βλέπει τις πρώτες χοντρές σταγόνες της βροχής…
Κλείνει τα μάτια και νοιώθει το κύμα της αγάπης να κατακλύζει τις αισθήσεις της…
Σε λίγο οι χοντρές σταγόνες γίνονται περισσότερες και περισσότερες …
Ξεκινά μια καλοκαιρινή μπόρα …
Μυρίζει το χώμα που ποτίζεται, το γρασίδι που αναπνέει, τα λουλούδια που δέχονται το νερό με ευγνωμοσύνη…
Τα μπουμπουνητά και οι αστραπές κάνουν το τοπίο μαγικό…
Κλείνει τα μάτια και νοιώθει το τετράγωνο μυαλό της να της υπενθυμίζει πόσο τυχερή είναι που τον έχει στη ζωή της, που απλά τον αγαπάει …
Ναι, η λογική, και όχι μόνο η καρδιά  της,  της υπενθυμίζει  πόσο ευτυχισμένη είναι …
Χαίρεται τη καλοκαιρινή, ζεστή μπόρα και περιμένει ερωτευμένη να δει το ουράνιο τόξο …
Μια γαρδένια στα χέρια της, δοσμένη με πολύ αγάπη, της κάνει ερωτική εξομολόγηση …"

Ελπίζω να σας αρέσει! 

Σάββατο 4 Ιουνίου 2016


Το χωριό και το σύμπαν
Το χωριό είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας.
Για όσους από μας το έχουμε ζήσει ως μικροί μπόμπιρες είναι ένα εκπληκτικό μέρος.
Πάντα το νοσταλγείς, πάντα περνάς ωραία και λίγο πρωτόγονα, γιατί έρχεσαι σε άμεση επαφή με τη φύση, πάντα ψιλοβαριέσαι κάποιες στιγμές, αλλά πάντα προφέρεις τη λέξη «χωριό» με γλύκα.
Το σύμπαν, σύμφωνα με τη μοντέρνα φυσική είναι κάτι εξαιρετικά μεγάλο για τον απλό ανθρώπινο νου.
Πάντα το φαντάζεσαι με δέος και η πρόκληση να το καταλάβεις είναι μεγάλη, πάντα νοιώθεις την παρόρμηση να μπορούσες να αντιληφθείς πλήρως τις επιστημονικές θεωρίες που το εξηγούν, πάντα  θα ήθελες να μπορείς να το εξερευνήσεις, αλλά ξέρεις ότι δεν θα μετέχεις ποτέ σε αυτό εκτός από τις σελίδες των βιβλίων που διαβάζεις.
Και τα δυο τα βάζεις στην ψυχή σου και χαίρεσαι για αυτό.

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016


Όποιος έχει δουλέψει στο δημόσιο ή σε μια τόσο μεγάλη επιχείρηση που αγγίζει τα όρια του δημοσίου, χαρακτηριστικό αυτής της κατάστασης είναι η αποκοπή της διοίκησης της επιχείρησης από τους υπαλλήλους, θα καταλάβει ακριβώς τι έγινε με την καινούργια κυβέρνηση της αριστεράς στην Ελλάδα.
Δεν δικαιολογούνται τα πολλά λάθη, αλλά πρέπει να δούμε και λίγο το περιβάλλον και τις συνθήκες.
Όταν μια πολιτική ομάδα, που πριν από 6 χρόνια ούτε στο όνειρό της δεν ήλπιζε να αναλάβει την εξουσία της χώρας βρέθηκε να διαχειρίζεται τόσο σημαντικά θέματα σάστισε, προβληματίστηκε. Και σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα δεν μπορεί να αλλάξει η νοοτροπία των στελεχών της από μια στείρα αντιπολίτευση σε μια δημιουργική εξουσία.
Βρέθηκαν λοιπόν να έχουν τις καλύτερες προθέσεις και ελάχιστη έως ανύπαρκτη εμπειρία διοίκησης. Δεν είχαν ούτε καν την εμπειρία της διοίκησης ενός κόμματος. Αν θυμάστε καλά ήταν μια ομάδα συνιστωσών, που η κάθε μια είχε το δικό της μπαϊράκι.
Ρίχτηκαν με ενθουσιασμό να υποστηρίξουν τις απόψεις και πεποιθήσεις τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και εκεί συνάντησαν τα σαρκοβόρα θηρία της πληρωμένης δημοσιογραφίας. Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει πια για αυτό.
Και φυσικά είχαν να αντιμετωπίσουν όλο το δημοσιοϋπαλληλικό κατεστημένο. Και επανέρχομαι στην πρώτη παράγραφο, και επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά ότι αν αλλάξεις τον επικεφαλής μόνο, δεν μπορείς στην ουσία να αλλάξεις σχεδόν τίποτα.
Και άλλαξαν τους υπουργούς, αλλά δεν ήθελαν και μάλλον δεν μπορούσαν να αλλάξουν τους υπόλοιπους. Η κατάσταση σε όλη αυτή την αλυσίδα της διοίκησης είναι άσχημη και προβληματική. Αν πράγματι θες να αλλάξεις το κατεστημένο η πρέπει να γίνεις πολύ κακός ή πρέπει να αντικαταστήσεις τους πάντες. Και οι δυο εκδοχές δεν μπορούν να ολοκληρωθούν σε ένα χρόνο.  Αποτέλεσμα η ομάδα του ΣΔΟΕ, που δημιουργήθηκε για να ελέγχει τους ελεγκτές του ΣΔΟΕ να χρηματίζεται και αυτή και άλλα πολλά παραδείγματα.
Γιατί οι υπάλληλοι του κάθε ΣΔΟΕ είναι οι ίδιοι, δεν άλλαξαν ούτε νοοτροπία, ούτε άποψη για τα πράγματα. Έτσι απλά!
Αν τώρα προσθέσουμε σε όλα τα παραπάνω  και τη διεθνή κατάσταση της χώρας, είναι αυτονόητο το αποτέλεσμα που εκθέτουν όλα τα ΜΜΕ με περισσή προθυμία.
Ένα εύλογο ερώτημα είναι, γιατί πήραν την εξουσία αφού λίγο πολύ και οι ίδιοι ήξεραν την απειρία και την αδυναμία τους.
Αυτό το ερώτημα είναι το ίδιο με το ερώτημα στις αγγελίες εύρεσης εργασίας που ενώ θέλουν κάποιον για μια από τις πιο απλές και βασικές εργασίες ζητούν τρία χρόνια προϋπηρεσία.
Δεν μπορούμε λοιπόν να καθόμαστε στον καναπέ μας και να περιμένουμε πότε οι συνθήκες θα είναι κατάλληλες για να κάνουμε κάτι, πρέπει να το προσπαθούμε και ας αποτύχουμε!

Υ.Γ. Και δεν είναι βέβαιο ακόμη ότι απέτυχαν, θα δείξει …..