Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016


Βροχή!

Ο ήχος της βροχής είναι πάντα περίεργος, επιθυμητός.

Πάντα με αγγίζει κατά ένα πολύ συναισθηματικό τρόπο.

Με συγκινεί, μου φέρνει δάκρυα στα μάτια και τον αποζητώ.

Θέλω να τον ακούω, είναι σαν να καθαρίζει τη ψυχή μου, σαν να μου δίνει άλλοθι για την απραξία, σαν να με προτρέπει να βγω, να βραχώ, να εξαϋλωθώ …

Αντιφατικά συναισθήματα…

Οι βροντές σαν κραυγές απόδρασης …

Οι αστραπές,  αναλαμπές μέσα στη καθημερινότητα …

Και η αγάπη, η μόνη που καλύπτει τα κενά …



Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016


Σε τι κόσμο ζούμε άραγε;
Σε τι εποχή ζούμε ίσως να ήταν καλύτερα να αναρωτηθούμε.
Γιατί ο κόσμος πάντα είχε τις καλές και τις κακές του εποχές.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα, ίσως είναι από τις μελανότερες σελίδες της Ιστορίας.
Η αδυναμία της προκήρυξης ενός παγκοσμίου πολέμου, που καλώς ή κακώς έλυνε όλα τα προβλήματα της κοινωνίας του ανθρώπου, γινόμαστε όλο και περισσότερο θηρία.
Αντί για το ξεκαθάρισμα των λίγων ετών πολέμου, παρατείνουμε τη δυστυχία και την αγριότητα, οι σιγανοί ρυθμοί δημιουργούν ένα ατέλειωτο μαρτύριο για όλους.
Βρισκόμαστε μπροστά στην πλήρη καταπάτηση των ιδεών και αξιών και παραδίδουμε στις επόμενες γενιές ένα χάος να διαχειριστούν.
Η Αμερική σε πλήρη πολιτική ύφεση. Η Λατινική Αμερική βυθισμένη στην οικονομική ύφεση ενώ η Βόρεια στην ηθική και πολιτική ύφεση, χωρίς να υποτιμάμαι την υποβόσκουσα οικονομική ύφεση του καπιταλιστικού συστήματος.
H Αφρική ακόμη βυθισμένη στο σκοτάδι και την εκμετάλλευση της λευκής φυλής, που επωφελείται και την κρατάει βαθειά μέσα σε αυτό.
H Ασία μισή χαμένη στο θρησκευτικό φανατισμό και η άλλη μισή να θέλει να θάψει τον πολιτισμό τόσων αιώνων και να συναγωνιστεί τους δυτικούς.
Και η Ευρώπη;
Η Ευρώπη , που μέχρι τώρα ήταν το λίκνο του πολιτισμού, της δημοκρατίας, της πρωτοπορίας, του διαφωτισμού, του εκσυγχρονισμού, που ήταν πάντα ο οδηγός της ανθρώπινης ανάπτυξης τι κάνει;
Αφήνει για μια ακόμη φορά τις γερμανικές φυλές να την αιματοκυλούν μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά καμιά φορά.
Αδιέξοδο από όπου και αν το δούμε, αλλά επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ας ελπίσουμε ότι θα λάμψει και πάλι το ανθρώπινο μεγαλείο αργά ή γρήγορα…

Υ.Γ. Και ας ελπίσουμε ότι η λάμψη θα προέρχεται από αυτό τον μικρό τόπο, που θαυματούργησε στο πέρασμα των αιώνων ...


Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016


Και έρχεται μια στιγμή, που ένα απλό προαίσθημα, μπορεί να σου αλλάξει τη ψυχολογία.
Και αυτό είναι πρωτόγνωρο, περίεργο και σίγουρα μη επιθυμητό!
Πρέπει να ανασκουμπωθείς και να θυμηθείς τον παλιό καλό εαυτό σου!
Πρέπει να μην αφήνεις κάτι τόσο ανούσιο να σκιάζει τις λίγες ευτυχισμένες στιγμές σου!
Πρέπει να μπορείς να νοιώθεις το σύντομο χρόνο που σου απομένει σε αυτόν τον όμορφο πλανήτη και να ζεις κάθε λεπτό του.
Και το πρέπει δεν είναι το σωστό ρήμα, το σωστό και αποτελεσματικό ρήμα είναι το θέλω.
Γιατί πρέπει να θέλουμε να ζήσουμε όσο καλύτερα γίνεται!
ΘΕΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ!


Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016


Ποτέ μην πεις ποτέ!
Μια πρόταση που κρύβει όλη τη σοφία του κόσμου.
Είναι αλήθεια ότι όλοι στη ζωή μας είπαμε κάποτε «ποτέ».
Και είναι σίγουρο ότι σχεδόν όλοι βρεθήκαμε στη θέση να πραγματοποιήσουμε αυτό που ποτέ δεν θα κάναμε.
Οι καταστάσεις και οι συνθήκες σε φέρνουν στο σημείο να μετακινηθείς από την αρχική θέση σου, να ενδώσεις στην άρση της απαγόρευσης, που σηματοδοτούσε αυτό το ποτέ!
Γι’ αυτό το «ποτέ» πρέπει να βγει από το λεξιλόγιο μας και να είμαστε πιο διαλλακτικοί. Γιατί  υπάρχει ένας συνδυασμός καταστάσεων που θα είναι εκεί να μας αναγκάσει να πάρουμε πίσω το «ποτέ».
Ποτέ λοιπόν μην πεις ποτέ!