Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016


Η Ελληνική Βουλή!
Μια παρωδία , που συνεχίζουμε να βλέπουμε σαν ένα σήριαλ στη τηλεόραση που δεν έχει να πει τίποτα, αλλά οι συντελεστές του το συνεχίζουν απελπιστικά!
Είναι κρίμα στη χώρα που έχει μεγαλουργήσει στους αιώνες να πρέπει να ανεχόμαστε αυτή την γελοιότητα. Δεν υπάρχουν λόγια να τη περιγράψεις.
Κατηγορίες χωρίς ουσία, γενικότητες, κυριολεκτικά ανούσιες και ασφαλείς για το μέλλον. Να μην εκτεθούν οι ομιλούντες!
Περιμένεις μια συζήτηση με αποκαλύψεις, έστω κάποια ονόματα, έστω κάποια γεγονότα.
Και αντ’ αυτού γλώσσα καφενείου και συμπεριφορά εφήβων που τσακώνονται για να τους δουν τα κορίτσια από το απέναντι πεζοδρόμιο.
Υπονοούμενα και κατηγορίες επιπέδου δημοτικού.
« Κυρία μου πήρε …, τον είδα να κρυφοκοιτάζει …, όχι εκείνος κρυφοκοίταζε …»
Έλεος …..

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016


Τελικά ο Ελληνάρας είναι κάτι, που δεν μπορεί να ξεπεράσει η ελληνική κοινωνία.

Και ας προσπαθήσουμε να δώσουμε τον ορισμό του, όσο μπορούμε να τον καταλάβουμε.

Είναι ο πολίτης, που είναι φανατισμένος με ένα κόμμα και ότι αυτό έπραξε ή λέει είναι καλώς καμωμένο και  ειπωμένο.

Είναι ο πολίτης, που στην προσωπική του πορεία έχει εκμεταλλευτεί πλήρως τα παραθυράκια του συστήματος αλλά όλοι οι άλλοι φταίνε για ότι έχει συμβεί .

Είναι ο πολίτης, που έχει χτίσει και λίγα τετραγωνικά παραπάνω αυθαίρετα στο σπίτι, αλλά του φταίνε οι αυθαίρετες παράγκες των φτωχών ανθρώπων στο Πέραμα ή στην Παιανία.

Είναι ο πολίτης, που έχει εξυπηρετήσει κατά καιρούς κάποιο φίλο ή κάποιο γνωστό, αλλά του φταίει η διαφθορά των άλλων.

Είναι ο πολίτης, που έχει βολέψει τα παιδιά του σε μια σίγουρη θεσούλα στο στενό ή ευρύτερο δημόσιο, αλλά του φταίει το σύστημα που δεν είναι αξιοκρατικό.

Είναι ο πολίτης, που δεν θέλει να αγγιχτεί  η προσωπική του περιουσία, αλλά φωνάζει να ανοίξει ο δρόμος ή να γίνουν πλατείες γιατί μας έφαγε το τσιμέντο.

Είναι ο πολίτης, που χρησιμοποίησε κατά κόρο την φτηνή εργασία των μεταναστών τη δεκαετία του ’90, αλλά τώρα φοβάται ότι θα μείνουν στη χώρα οι κάποιες χιλιάδες μετανάστες που ήρθαν κατατρεγμένοι από το πόλεμο στη χώρα τους.

Είναι ο πολίτης, που δέχτηκε να απορροφήσει στη κοινωνία του πάνω από 500 χιλ. οικονομικούς μετανάστες του ’90 γιατί τον βόλευε να μην ασχολείται με κατώτερες δουλειές, αλλά τώρα επαναστατεί γιατί δεν υπάρχει εργασία ούτε για εκείνον. Ας σημειωθεί ότι και σήμερα δεν καταδέχεται τις κατώτερες δουλειές ακόμα και αν είναι άνεργος.

Είναι ο πολίτης, που καταδικάζει την τρομοκρατία, αλλά ανέχεται τους βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών από τους «Ευρωπαίους».

Είναι ο πολίτης, που έχει στείλει μετανάστες τα παιδιά του για μια καλύτερη μοίρα, αλλά οι μετανάστες που έρχονται στη πατρίδα του είναι μιαροί και κουβαλούν ασθένειες που θα φέρουν επιδημίες.  

Είναι ο πολίτης, που θα έπρεπε απλά να απομονωθεί από τη κοινωνία, αλλά δυστυχώς η κοινωνία είναι ακόμα μουδιασμένη μπροστά σε αυτό το φαινόμενο.

Ας ελπίσουμε, ότι οι απλοί άνθρωποι που βοηθούν αυτούς τους κακόμοιρους μετανάστες να κατορθώσουν με την σιωπηρή κραυγή τους να τον κάνουν να κρυφτεί…

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016


Η απόσταση που χωρίζει δύο ανθρώπους είναι διαχειρίσιμη, τις περισσότερες φορές.
Την ξέρουν και οι δύο, την αποδέχονται και κινούνται στα πλαίσια που μπορούν.
Όμως υπάρχουν στιγμές που είναι πολύ δύσκολα διαχειρίσιμες.
Μια από αυτές είναι όταν χρειάζεται να συμπαρασταθεί ο ένας στον άλλο.
Όταν θέλει να φροντίσει ο ένας τον άλλο.
Όταν ανησυχεί και θέλει να τρέξει να είναι απλά εκεί, δίπλα στον άλλο.
Όταν νοιώθει να πνίγεται από την αγωνία.
Όταν θέλει να ξέρει κάθε στιγμή πως νοιώθει ο άλλος.
Τότε, είτε πρόκειται για γονείς και παιδιά, είτε πρόκειται για συντρόφους στη ζωή, είτε πρόκειται για καλούς φίλους, η απόσταση φαντάζει άβυσσος.


Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016


«Τι κάνεις;»
Μια ερώτηση, που έχουμε κληθεί να απαντήσουμε αμέτρητες φορές στη ζωή μας.
Μια ερώτηση που περιλαμβάνει τα πάντα.
Μια ερώτηση που μπορείς να απαντήσεις με χίλιες λέξεις αλλά και με μόνο μία.
Μια ερώτηση που μπορεί να αναφέρεται στη ψυχή σου αλλά μπορεί να είναι και εντελώς αδιάφορη.
Μια ερώτηση που η χροιά της μπορεί να φανερώνει πραγματικό ενδιαφέρον από αυτόν που ρωτάει ή απλά να μην δίνει σημασία αν την απάντησες ή όχι.
Τι περίεργο! Μια ερώτηση που την έχουμε κάνει όσο και δεχτεί άπειρες φορές.
Και η πιο συνηθισμένη απάντηση: « Μια χαρά, εσύ;»
Μια χαρά, για να μην εκφράσουμε συναισθήματα, αγωνίες, φόβους.
Η απάντηση που δεν επιδέχεται δεύτερη διευκρινιστική ερώτηση.
Η ασφαλής απάντηση.
Μόνο στις περιπτώσεις υγείας απαντάμε διαφορετικά.
Μόνο τότε θα πούμε: «καλούτσικα», «όχι και τόσο καλά», «δύσκολα» …
Μήπως αυτό το απλό και αυθεντικό παράδειγμα σηματοδοτεί ότι πράγματι το πιο σημαντικό πράγμα είναι η υγεία και όλα τα άλλα είναι απλά «μια χαρά»;
Ποιος μπορεί να πει με σιγουριά!



Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016


Πόσο χρονών είστε;
Η ερώτηση που φέρνει αμηχανία σε πολλούς ανθρώπους για τελείως διαφορετικούς  λόγους.
Είναι σίγουρο ότι όλοι σχεδόν οι ενήλικες νοιώθουν σαν να είναι στη δεκαετία των είκοσι.
Θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα, νοιώθουν όπως ακριβώς ένοιωθαν τότε, κάνουν σχέδια όπως τότε, σαν  η ζωή τους όλη να είναι μπροστά, και φυσικά αναβάλουν πολλά για αργότερα χωρίς να συνειδητοποιούν ότι το αργότερα ίσως να μην υπάρχει.
Ίσως να είναι η απλή αντίδραση του ανθρώπου στη φθορά και το θάνατο.
Ίσως πράγματι να μπορούμε να νοιώθουμε έτσι μέχρι τότε.
Ίσως να πρέπει όλοι να νοιώθουμε έτσι μέχρι τότε.
Ίσως μόνο έτσι να μπορεί η ζωή να είναι υποφερτή.
Άγνωστο, αλλά ωραίο!
Αφού λοιπόν νοιώθουμε σαν νέοι, ας συμπεριφερθούμε σαν νέοι, όσο έχουμε τη δυνατότητα αυτή, και ας δημιουργήσουμε σαν νέοι.



Κυριακή 13 Μαρτίου 2016


Ένα ακόμη τριήμερο, ήρθε και σε λίγο θα περάσει …
Για μια ακόμη φορά θεωρώ ότι πρέπει να νοιώθει κάποιος τις μέρες αυτές διαφορετικά.
Και να μην βιώνονται σαν απλές καθημερινές μέρες.
Και αυτό μπορεί να συμβεί, είτε συναναστρεφόμενος φίλους, συγγενείς ή ότι άλλο τον κάνει χαρούμενο, είτε πηγαίνοντας σε ένα καινούργιο μέρος για εξερεύνηση.
Εύχομαι λοιπόν σε όλους να πραγματοποιήσατε αυτό το τριήμερο μία από τις δύο προϋποθέσεις. Αν μερικοί συνδυάσατε και τις δύο, ακόμα καλύτερα!
Χαρείτε λοιπόν τις ξεχωριστές αυτές ώρες και για όσους δεν κατάφεραν κανένα από τα δύο!



Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016


Βροχή!
Η βροχή έχει μια γλυκιά μελαγχολική ομορφιά!
Ο μουντός γκριζωπός ουρανός, η ησυχία της πόλης, που φοβάται.
Ο  μονότονος ήχος από τις σταγόνες στο χώμα.
Η μυρωδιά της διψασμένης γης.
Ο ήχος από τα ρυάκια όπου και αν είναι αυτά, που αυξάνεται καθώς περνά η ώρα.
Οι άνθρωποι που καλύπτονται κάτω από ομπρέλες, που μοιάζουν να χορεύουν αν τις δεις από ψηλά.
Ο κρυφός πόθος να βγεις έξω, να βραχείς, να ξεπλυθείς, να περιμένεις πάλι τον ήλιο καθαρός και ελεύθερος να τον χαρείς.
Να τα παρατηρείς και να τα σκέπτεσαι όλα αυτά με μια κούπα καφέ πίσω από το τζάμι, που θολώνει από την ανάσα και δημιουργεί στο τοπίο μια απόκοσμη όψη φιλτράροντας το μέσα από τις σταγόνες που κυλούν ανέμελα πάνω του.
Και να ρίχνεις πάντα κρυφές ματιές στην εξώπορτα …



Τρίτη 8 Μαρτίου 2016


Σε μερικές στιγμές κλείνεις ολόκληρη ζωή …
Πολλές φορές σκέπτεσαι είναι λίγο, δεν φτάνει…
Αλλά θα ήταν καλύτερα να μην υπάρχουν καθόλου;
Στο σημείο αυτό , μπαίνει στο παιχνίδι ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου.
Ας θυμηθούμε το παλιό παράδειγμα της mercendes, και λέω παλιό γιατί αναφέρεται σε παλιότερα χρόνια και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Τι είναι προτιμότερο, να μην οδηγήσεις ποτέ μια mercendes, ώστε να μην καταλάβεις πόσο «ποταπό» είναι το σαραβαλάκι σου όσο και αν το αγαπάς;
‘Η
Να την οδηγήσεις και να προσπαθήσεις να την αποκτήσεις, ακόμη και αν μείνεις με την εμπειρία αυτή μόνο, απλά  ξέροντας την αξία της;
Η απάντηση του συντηρητικού χαρακτήρα θα ήταν: «να μου λείπει, δεν θέλω να ξέρω, ευτυχισμένος είμαι και με το σαραβαλάκι μου. Γιατί να γίνω δυστυχισμένος;».
Η απάντηση του χαρακτήρα, που διψάει για ζωή θα ήταν: «θέλω οπωσδήποτε να την οδηγήσω, ακόμα και αν δεν την αποκτήσω ποτέ θα ξέρω πως είναι και θα μπορώ να διαλέξω αυτοκίνητο έχοντας πλήρη γνώση του τι σημαίνει να έχεις ένα καλό αυτοκίνητο».
Για μερικούς ανθρώπους η άγνοια είναι ευτυχία, δεν χρειάζεται επιλογές.
Για άλλους η άγνοια είναι κατάντια, θάνατος! 



Δευτέρα 7 Μαρτίου 2016


Και πάλι ξεκινά μια ωραία εβδομάδα.
Και πάλι έχουμε συνάντηση κορυφής…
Και πάλι έχουμε euro group
Και πάλι θα διαπραγματευτούμε…
Και πάλι θα παλέψουμε για το καλό της χώρας…
Και πάλι θα τονίσουμε ότι τα προβλήματα αφορούν όλοι την Ευρώπη…
Και πάλι θα συζητήσουμε με τους πολιτικούς αρχηγούς των άλλων κρατών για βοήθεια…
Και πάλι απλά δεν θα κάνουμε τίποτα…
Και πάλι όλα θα είναι μόνο λόγια…
Και πάλι θα πω ότι το ίδιο κάνει και ο καθένας από μας χωριστά…
Κουραστήκαμε απλά!


Κυριακή 6 Μαρτίου 2016


Τελικά καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι κάθε άνθρωπος είναι ευχαριστημένος με διαφορετικά πράγματα από τον άλλο.
Σε άλλους αρέσει η πολυκοσμία, σε άλλους τα μοναχικά μέρη.
Σε άλλους αρέσει να κάνουν την βόλτα τους στην ίδια διαδρομή συνέχεια, σε άλλους αρέσει η ποικιλία.
Σε άλλους αρέσουν οι στενόχωρες ταινίες, σε άλλους οι κωμωδίες.
Σε άλλους αρέσει η μοναξιά τους, και άλλους τους τρελαίνει.
Και είναι πραγματικά λυπηρό όταν κάποιος αναγκάζεται να κάνει αυτό που αρέσει στον άλλο.
Και υπάρχουν και λίγοι που μπορούν να περάσουν καλά σε οποιαδήποτε συνθήκη.
Και μπορούν να καταλάβουν τη θέση όλων.
Το θέμα είναι αν υπάρχει λόγος να προσπαθήσεις να δώσεις σε κάποιον αυτό που δεν θέλει, ακόμα και αν πιστεύεις ότι θα του κάνεις καλό!
Πραγματική άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.



Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016


Πόσο όμορφη μπορείς να κάνεις μια απλή καθημερινή μέρα της ζωής σου, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από σένα.
Από τη διάθεσή σου και την πρόθεση να βρίσκεσαι με τους ανθρώπους που αγαπάς, με ανθρώπους που σε αγαπούν, με ανθρώπους που θέλουν και αυτοί να χαρούν τις απλές καθημερινές στιγμές.
Εύχομαι η χθεσινή μέρα να ήταν για όλους μια χαρούμενη μέρα παρέα με τον έρωτα της ζωής σας, με φίλους αγαπητούς ή και γιατί όχι και με τις δύο εκδοχές.
Μακάρι να μπορούσαμε να έχουμε πολλές τέτοιες μέρες στη ζωή μας.


Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016


Τσικνοπέμπτη!
Ας βγούμε να τη χαρούμε!
Ο καιρός καλός, μαζί μας!
Και το έθιμο λαχταριστό!
Η αλήθεια είναι για μερικούς από μας δεν χρειάζεται η δικαιολογία του εθίμου.
Μπορούμε και χωρίς αυτό να ξεδώσουμε.
Αλλά και το έθιμο είναι τέλειο, και πρέπει να το τιμήσουμε!



Τρίτη 1 Μαρτίου 2016


Καλό μήνα σε όλους μας!
Ένας ανοιξιάτικος κυριολεκτικά μήνας μπήκε, ας προσπαθήσουμε να τον κάνουμε όσο πιο όμορφο και χαρούμενο γίνεται.
Αλλά δυστυχώς οι οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις μας αποπροσανατολίζουν.
Αλήθεια, μήπως για μια φορά ακόμα ανακατώνεται η τράπουλα του κόσμου και όλοι προσπαθούν να πάρουν μέρος σε αυτό το πανηγύρι;
Μήπως αποφάσισαν να αλλάξουν τις συμμαχίες;
Μήπως ξαναγυρίζουμε στο φαινόμενο της δεκαετίας του 30 του περασμένου αιώνα;
Μήπως η οικονομική εξαθλίωση των λαών και η υπεροψία των ισχυρών, οδηγήσουν την ανθρωπότητα για μια ακόμα φορά σε ολοκληρωτικά καθεστώτα;
Μήπως πρέπει να ξαναπεράσουμε τις συνθήκες των ναζιστικών καθεστώτων για να συνέλθουμε;
Μήπως βρίσκετε τα παραπάνω υπερβολικά;
Ή μήπως είναι η ωμή πραγματικότητα;