Κάθονται στον καναπέ τους, τελειώνουν τον καφέ τους .

Τον κοιτά από το πλάι, χαμογελάει, πλησιάζει και τον φιλάει τρυφερά.

Του ζητάει να ντυθεί, την κοιτάει περίεργα και τη ρωτάει για πού.

Του δίνει ένα ακόμα φιλί και τον τραβάει από το χέρι.

Βάζουν κάτι πρόχειρο και βγαίνουν από το σπίτι, μπαίνουν στο αυτοκίνητο, την κοιτάει με απορία, του λέει στο Σούνιο.

Ξέρει ότι δεν του αρέσει να οδηγεί αλλά θα της κάνει το χατίρι.

Φτάνουν, τα μαλλιά της είναι μπερδεμένα από τον αέρα, που μπαίνει από το παράθυρο.

Δεν την νοιάζει, ανεβαίνουν το βράχο και βρίσκονται στο ναό του Ποσειδώνα.

Τον πιάνει σφιχτά από το χέρι και νοιώθει και το δικό του σφίξιμο.

Χαμογελάνε, η θέα είναι μαγευτική, το Αιγαίο, η θάλασσα, ο αέρας …

Γυρίζουν προς τη δύση κάθονται σε ένα βράχο και απολαμβάνουν τον ήλιο να χάνεται όπως ακριβώς χάνονται και εκείνοι, ο ένας στα μάτια του άλλου.

Τον παρατηρούν μέχρι να εξαφανιστεί τελείως, σιωπηλοί και ευτυχισμένοι.

Φεύγουν, γυρνούν στον καναπέ τους και σκέφτονται ότι πέρασαν ένα ακόμη μοναδικό απόγευμα.