Η αλήθεια είναι ότι, όταν δυο άνθρωποι δεν έχουν  να πουν τίποτα και αναγκάζονται να βρίσκονται στον ίδιο χώρο, η ατμόσφαιρα είναι αποπνιχτική.

Το ενδιαφέρον θα ήταν να μπορούσε κάποιος να ακούσει τις σκέψεις τους και να τις καταγράψει.

Πόσο έκπληξη θα ήταν ή πόσο επιβεβαίωση;

Πόσο ξέρουμε τις σκέψεις του ανθρώπου δίπλα μας;

Πόσο ευθυνόμαστε εμείς γι’ αυτές;

Και πάντα θα έχουμε την απορία, μήπως και οι δυο θέλουνε να βρεθούνε μόνοι τους κάπου αλλού και απλά δεν το λέει ο ένας στον άλλο;