Η αλήθεια είναι ότι, όταν δυο άνθρωποι δεν έχουν να πουν τίποτα και αναγκάζονται να βρίσκονται
στον ίδιο χώρο, η ατμόσφαιρα είναι αποπνιχτική.
Το ενδιαφέρον θα ήταν να μπορούσε κάποιος να ακούσει τις
σκέψεις τους και να τις καταγράψει.
Πόσο έκπληξη θα ήταν ή πόσο επιβεβαίωση;
Πόσο ξέρουμε τις σκέψεις του ανθρώπου δίπλα μας;
Πόσο ευθυνόμαστε εμείς γι’ αυτές;
Και πάντα θα έχουμε την απορία, μήπως και οι δυο θέλουνε να
βρεθούνε μόνοι τους κάπου αλλού και απλά δεν το λέει ο ένας στον άλλο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου