Καλησπέρα σας,

Πρώτα απ’ όλα ζητώ συγγνώμη για την ολιγοήμερη απουσία μου.

Ασφυκτικό πρόγραμμα και έλλειψη ησυχίας.

Αλλά υπόσχομαι να επανορθώσω.

Βλέπετε δεν μπορούμε να ασχολούμαστε πάντα με ότι μας αρέσει και μας ενθουσιάζει.

Και τελικά το γράψιμο μου αρέσει και με ενθουσιάζει.

Και είναι πολύ περίεργο γιατί πάντα το απέφευγα, ήμουν πιο πολύ αυτό που λένε ο άνθρωπος των αριθμών.

Τι να πει κανείς, ότι ο άνθρωπος αλλάζει;

Και δεν πιστεύω ότι αλλάζει, ίσως ανακαλύπτει  πιο ενδόμυχες πτυχές του, που ίσως τις φυλάει για τις δύσκολες καταστάσεις.

Και δεν πρέπει να παραπονιέμαι, γιατί αντικειμενικά δεν περνώ καμιά ιδιαίτερη δυσκολία.

Αλλά για τον καθένα μας υπάρχουν στιγμές και συνθήκες που με την κοινή λογική φαίνονται  εύκολες, αλλά σε πολύ προσωπικό επίπεδο είναι δύσκολες και θέλουν υποστήριξη.

Ίσως το γράψιμο να είναι μια πτυχή χρήσιμη για τις δύσκολες στιγμές.

Ας μην ξεχνάμε, ότι όταν χρειάζεται να βάλουμε τις σκέψεις μας σε τάξη και να τις εκφράσουμε γίνονται πιο απλές, πιο κατανοητές, πιο εύκολες στην αντιμετώπιση.