Κυριακή 24 Απριλίου 2016


Οι Κυριακές είχαν πάντα μια μελαγχολία, τουλάχιστον για την λίγο μεγαλωμένη γενιά.
Ιδίως το απόγευμα. Οι λόγοι ήταν και είναι πολλοί και διάφοροι.
Ήταν που είχαμε σχολείο τη Δευτέρα το πρωί και φυσικά ανακαλύπταμε ότι ήμασταν αδιάβαστοι την Κυριακή το απόγευμα;
Ήταν που έπρεπε να πάμε στη δουλειά την Δευτέρα το πρωί και να ξυπνήσουμε νωρίς;
Ήταν που είχαμε κουραστεί από την αδιάλειπτη σκανταλιά των παιδιών όταν ήταν μικρά;
Ήταν που συνειδητοποιούσαμε πόσο κενή από ενδιαφέροντα ήταν η ζωή μας, μετά τις έντονες οικογενειακές υποχρεώσεις, όταν τα παιδιά μεγάλωσαν;
Ήταν που στην ησυχία της Κυριακής κάναμε αυτοκριτική;
Τόσοι και ίσως άλλοι τόσοι οι λόγοι, πάντως η μελαγχολία της Κυριακής είναι υπαρκτή.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου