Βροχή!

Η βροχή έχει μια γλυκιά μελαγχολική ομορφιά!

Ο μουντός γκριζωπός ουρανός, η ησυχία της πόλης, που φοβάται.

Ο  μονότονος ήχος από τις σταγόνες στο χώμα.

Η μυρωδιά της διψασμένης γης.

Ο ήχος από τα ρυάκια όπου και αν είναι αυτά, που αυξάνεται καθώς περνά η ώρα.

Οι άνθρωποι που καλύπτονται κάτω από ομπρέλες, που μοιάζουν να χορεύουν αν τις δεις από ψηλά.

Ο κρυφός πόθος να βγεις έξω, να βραχείς, να ξεπλυθείς, να περιμένεις πάλι τον ήλιο καθαρός και ελεύθερος να τον χαρείς.

Να τα παρατηρείς και να τα σκέπτεσαι όλα αυτά με μια κούπα καφέ πίσω από το τζάμι, που θολώνει από την ανάσα και δημιουργεί στο τοπίο μια απόκοσμη όψη φιλτράροντας το μέσα από τις σταγόνες που κυλούν ανέμελα πάνω του.

Και να ρίχνεις πάντα κρυφές ματιές στην εξώπορτα …