Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016


Βραδιάζει …
Αρχίζει και κυριαρχεί το σκοτάδι, το φως από την οθόνη της τηλεόρασης φωτίζει το δωμάτιο, σηκώνεται και ανοίγει το μικρό φωτιστικό δίπλα στο τραπέζι.
Σωριάζεται στο καναπέ και  σκέπτεται πόσα σούρουπα έχει επαναλάβει τις ίδιες κινήσεις.
Οι φωνές από τη τηλεόραση οι ίδιες, ανυπόφορες, καμιά φορά αδίστακτες.
Γέρνει πίσω το κεφάλι και κλείνει τα μάτια.
Η σκέψη πετά και ξεφεύγει από τη μιζέρια της καθημερινότητας.
Γυρνάει σε ωραίες στιγμές, γλυκές, γεμάτες τρυφερότητα και ξέχειλες από αγάπη.
Σε άλλες χαρούμενες, γεμάτες γέλια, χαρά.
Σε άλλες με κυρίαρχη την ανεμελιά και το παιχνίδι μικρών παιδιών.
Τα βλέφαρα ανεβαίνουν και  το τοπίο γύρω το ίδιο.
Και για ένα δευτερόλεπτο η απελπισία κυριεύει το είναι.
Για ένα μόνο δευτερόλεπτο, γιατί η λογική επεμβαίνει και φωνάζει ότι αυτό είναι επιλογή!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου