Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016


Απεργίες!
Πόσο έχει εκφυλιστεί η λέξη και πόσο περισσότερο έχει πάψει να λειτουργεί προς όφελος αυτών που απεργούν.
Παλαιοτέρα οι εργαζόμενοι απεργούσαν σύσσωμοι, ένοιωθαν ότι έκαναν μια πράξη γενναία. Ένοιωθαν να συμμετέχουν στην πολιτική ζωή της χώρας. Ένοιωθαν ότι προάσπιζαν τα δικαιώματά τους από τους εργοδότες. Οι διάφοροι κλάδοι ήταν αλληλέγγυοι, και οι πολίτες δίπλα τους. Ακόμα και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα,  που δεν είχαν πραγματικά αυτό το δικαίωμα, υποστήριζαν τους εκάστοτε απεργούς, γιατί ήξεραν ότι αν εκείνοι κερδίσουν κάτι σε λίγο θα έφτανε μέχρι αυτούς.
Για παράδειγμα θυμάμαι ένα περιστατικό. Μία συνάδελφος από την επαρχία σε μια μεγάλη απεργία δεν είχε να πληρώσει το νοίκι της και πήρε τη σπιτονοικοκυρά της να της ζητήσει μια μικρή παράταση και εκείνη της είπε:
-Μην το σκέπτεσαι κόρη μου, και εμείς μαζί σας είμαστε!
Παλιοί καλοί καιροί! Αθώοι καιροί! Και πολύ εύπιστοι άνθρωποι!
Και οι παλιοί αυτοί «γενναίοι» αγωνιστές, συνδικαλιστές της εποχής έγιναν βουλευτές ακόμα και υπουργοί. Και κάθισαν σε μια καρέκλα και κατάφεραν το αδιανόητο.
Να καταστρέψουν τον συνδικαλισμό για πάντα, να πουλήσουν όλα τα ιδεώδη τους στο βωμό της εξουσίας και να μετατρέψουν την οποιαδήποτε απεργία σε ενοχλητική διαδήλωση, σε καθυστέρηση των εργασιών, σε παρεμπόδιση των πολιτών, ακόμα και σε όφελος των εργοδοτών.
Αυτό είναι κάτι που ο παλιός αγωνιστικός κόσμος δεν θα τους το συγχωρέσει ποτέ!



1 σχόλιο:

  1. Σκεφτηκες να το στειλεις καπου για δημοσιευση? Οποιος αρνηθει θαναι σιγουρα με τους "μεταλλαγμενους"που περιγραφεις! Σωστηηηη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή