Ειλικρινά πιστεύω ότι είναι η μόνη μας ευκαιρία για να παραμείνουμε στις προηγμένες κοινωνίες της Ευρώπης.

 Αφού είμαστε ως λαός, της τελευταίας στιγμής και έχουμε πάρει διαζύγιο από τον προγραμματισμό και τον προϋπολογισμό, πρέπει να πληρώσουμε αυτές μας τις ιδιότητες.

Μεγαλοπιαστήκαμε και μπήκαμε στο ευρώ.

Αλλά δεν το χειριστήκαμε καλά.

Δεν φροντίσαμε να δημιουργήσουμε υποδομές, θεωρούσαμε ότι πάντα το χρήμα θα ρέει άφθονο και δεν μας απασχόλησε ποτέ τι θα κάναμε αν κάποια στιγμή τέλειωνε.

Δεν ενδιαφερθήκαμε να μάθουμε από πού προέρχεται.

Δεν δώσαμε καμία σημασία στα λαμόγια που πλούτιζαν στις πλάτες μας, γιατί απλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, παίρναμε και μείς το μερίδιο μας.

Δεν βαριέσαι! Το μότο της εποχής.

Και όταν ξέσπασε το κακό!

Δεν συνειδητοποιήσαμε αμέσως το μέγεθος. Έλα μωρέ, έχει ο Θεός!

Δεν βάλαμε το κώλο μας κάτω να σκεφτούμε, να διορθώσουμε τα πράγματα, γιατί πολύ απλά φάνηκε ένα ακόμα ελάττωμα αυτού του λαού. Στα λόγια είμαστε όλοι πρώτοι, αλλά όταν αυτά που λέμε στις οικογενειακές συγκεντρώσεις, στα σπίτια, στα καφενεία, στους εργασιακούς χώρους μας αγγίζουνε, ά όλα κι όλα….

Δεν σκεφτήκαμε ούτε να αξιοποιήσουμε αυτό που μπορούμε να παράγουμε. Είναι σίγουρο, ότι αν προτείνουν σε οποιοδήποτε από μας να προσλάβουν το παιδί του στο Δημόσιο, θα χαρεί, ενώ αντίθετα δεν θα του πει ποτέ πήγαινε παιδί μου να ανοίξεις μια φάρμα, ακόμα και αν έχει σπουδάσει γεωπόνος.

Και το πιο απίστευτο ήταν και είναι οι πολιτικοί μας.

Καμία πρόβλεψη!

Κανένας σχεδιασμός!

Κανένα plan B’!

Ακόμα και ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε ετοιμάσει τίποτα, ήταν σίγουρος ότι με τα χρήματα των άλλων θα έκανε τη δική του πολιτική.

Απίστευτο!!!

Παρ’ όλα τα παραπάνω όμως εκνευρίζομαι πολύ μ όλους τους αριστερούς, που προσπαθούν να παρασύρουν λαό και πολιτικούς σε μια αντιμνημονιακή επανάσταση και επιστροφή στη δραχμή, έχοντας τα χρήματά τους στο εξωτερικό και μη εξηγώντας τις συνέπειες αυτών των κινήσεων.

Θα θεωρούσα έντιμη συμπεριφορά και συνεπή μόνο αυτή την εκδοχή.

Βγαίνεις, λες ότι πρέπει να έρθουμε σε ρήξη και αυτό θα σημάνει έξοδο από παντού, θα μείνουμε μόνοι μας, θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω στις συνθήκες του 1950 και αν είμαστε δουλευταράδες και προνοητικοί τα εγγόνια μας θα είναι σε καλύτερη θέση.

Νάχεις το κουράγιο και το σθένος να τα πεις αυτά, καθαρά, απλά και σταράτα.

Και αν οι εξελίξεις είναι πιο ανεκτές ή πιο γρήγορες , ακόμα καλύτερα.

Όχι να ρητορεύεις χωρίς να αναφέρεις πουθενά τι σημαίνει αν ακολουθήσουμε τη ρητορική σου!

Απαράδεκτες καταστάσεις!