Ο έρωτας είναι η πιο περίεργη συναισθηματική κατάσταση του ανθρώπου και παραθέτω μια ερωτική εξομολόγηση που διάβασα για την απόδειξη του παραπάνω:

«Και ξαφνικά μπήκες στη ζωή μου, με κοίταζες με τα γαλάζια και παιχνιδιάρικα μάτια σου όλη μέρα και έπαιζες μαζί μου ένα παιχνίδι, που ομολογώ μου άρεσε πολύ, με φλέρταρες. Ξεκίνησα να αποζητώ το παιχνίδι, τη παρουσία, το βλέμμα, τα λόγια σου.

 Και ήρθε το πρώτο φιλί, η πρώτη αγκαλιά και η ανατριχίλα στο σώμα, το ξύπνημα κάθε εκατοστού του κορμιού, η επιθυμία που σε κατακλύζει και φυλακίζει τη λογική στα βάθη του μυαλού.

Και ξεκίνησε το πιο όμορφο ταξίδι της ζωής μου, πέταγα στον έβδομο ουρανό, αισθανόμουνα βασίλισσα, εισέπραττα τόση αγάπη που δεν μπορούσα να φανταστώ, ένοιωθα τόσο πάθος που δεν το πίστευα, ζούσα το όνειρο κάθε γυναίκας.

Και άρχισε ο φόβος της πιθανής έλλειψης ή και ακόμα χειρότερα της απώλειας.

Και με αγκάλιασες, με φίλησες και μου είπες να μην ανησυχώ και σε πίστεψα.

Και όποιες και αν είναι οι συνθήκες, όσο δύσκολες  και αν είναι είσαι πάντα εκεί, σε νοιώθω πάντα δεξιά μου, ξέρω ότι η σκέψη σου είναι πάντα σε μένα, με προστατεύει, με ανακουφίζει, με ξεκουράζει.

Και τολμώ να παραδεχτώ ότι μόνο χωμένη στην αγκαλιά σου είμαι πραγματικά ευτυχισμένη.»

Υ.Γ. Έτσι για να ξεφύγουμε λίγο από τις δύσκολες πολιτικές εξελίξεις, στις οποίες θα επανέλθω.