Η ελπίδα είναι κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή μας.

Και όταν συναντάς την απελπισία στο έσχατο σημείο της, είναι σαν κεραυνός που δημιουργεί μία ρωγμή σε ολόκληρη τη κοσμοθεωρία σου.

Απελπισία που οδήγησε ένα νέο άνθρωπο στο θάνατο, και ας μην τον είχες συναντήσει ποτέ. Τα γεγονότα είναι τόσο δυνατά, που αρχίζεις να αναρωτιέσαι χιλιάδες γιατί.

Ποιος έφταιγε που ένοιωσε τόση απελπισία με τίμημα τη ζωή του;

Ποια γεγονότα τον οδήγησαν στην κατάσταση αυτή;

Ποιος ήταν ο λόγος της απόλυτης μοναξιάς του;

Ποιος ευθυνόταν για την ψυχοσύνθεση του, ώστε να έρθουν όλο αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και να κατακλύσουν το είναι του;

Η λογική απάντηση θα ήταν λίγο πολύ όλα και όλοι.

Τις δικές του απαντήσεις όμως δεν θα τις πάρουμε ποτέ, και δυστυχώς δεν θα προλάβουμε και ποτέ ένα τέτοιο συμβάν, γιατί είναι στη φύση μας να αρνιόμαστε να κοιτάξουμε πραγματικά τους γύρω μας, να αφουγκραστούμε…

Και αν το τολμήσουμε, είναι σαν να αντικρίζουμε μια λάμψη που μας τυφλώνει και μας υποχρεώνει να κλείσουμε ξανά τα μάτια.

Μακάρι να νοιώθουν όλοι την ελπίδα μέσα τους και να προχωρούν στη ζωή τους.

Και να θυμόμαστε, η ζωή είναι ωραία όπως και αν είναι.

Υ.Γ. Για μια άγνωστη κοπέλα, που γλίστρησε από τη ζωή κυριολεκτικά μόνη κι έρημη!