Ο ουρανός συννεφιασμένος, το φθινόπωρο φωνάζει ότι είναι εδώ, ο χειμώνας αχνοφαίνεται στον ορίζοντα...

Και πάντα τέτοια εποχή σοβαρεύουμε, βλέπουμε τις δυσκολίες της ζωής μας, αναλογιζόμαστε τις ευθύνες μας, κάνουμε ενδοσκόπηση και προσπαθούμε να πάρουμε αποφάσεις.

Αν ρίξουμε μια ματιά στα χρόνια που πέρασαν, θα δούμε πολλά φθινόπωρα και πολλούς χειμώνες  που γίνανε οι ίδιες προσπάθειες και δεν πάρθηκε καμιά απόφαση.

Συνεχίσαμε απλά αυτό που ζούσαμε, και είπαμε στον εαυτό μας, θα δούμε...

Δυστυχώς, η δύναμη της συνήθειας και η ασφάλεια του γνώριμου είναι η μεγαλύτερη παγίδα.

Αν αναλογιστούμε, οι μεγαλύτερες αποφάσεις πάρθηκαν σε μια στιγμή ενθουσιασμού, μια στιγμή αδυναμίας, μια στιγμή τρέλλας, είτε δική μας, είτε κάποιου άλλου και μερικές φορές μετά από τα ξαφνικά της ζωής, από τις αναγκαστικές εκείνες συνθήκες, που δεν εξαρτώνται από μας.

Ανθρώπινη φύση απλά...