Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014


"Βάλαμε φωτιά στα φρένα και μας έμεινε το γκάζι
Με ταχύτητες μεγάλες μοναχά η γη αλλάζει"

Ένας πολύ αγαπημένος στίχος!
Αλλά πόσο εύκολο είναι να πατήσεις το γκάζι?
Πόσο εύκολο είναι να αφήσεις πίσω σου τα πάντα?
Πόσο επώδυνο για τους γύρω σου?
Πόσο λυτρωτικό για σένα?
Ειλικρινά δεν μπορώ να ξέρω, γιατί δεν κατάφερα ποτέ να το πατήσω τέρμα...
Αλλά είναι τόσο δελεαστικό και νομίζω ότι είναι σαν τα παιδικά μας όνειρα...
Τέλεια, όμορφα μέσα σε ένα σύννεφο ευτυχίας, αγάπης, επιτυχίας....
Και όπως αυτά τα όνειρα παραμένουν στο μυαλό μας σαν μια όαση αναλλοίωτη και άσπιλη, γιατί πολύ απλά δεν επηρεάστηκαν ποτέ από την πραγματικότητα, έτσι και το να πατήσεις το γκάζι είναι το όνειρο όλων των ανθρώπων (οι λίγες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν όπως πάντα τον κανόνα).
Πάντως παρ´ όλες τις αμφιβολίες για την καλή έκβαση, πραγματικά όσοι τολμούν έχουν μεγάλο θάρρος ή και θράσος όπως θα έλεγαν οι πιο συντηρητικοί από μας.


1 σχόλιο:

  1. Ένα "ραβασάκι" μου στις 19/10/14 θα μπορούσε να είναι σήμερα η απάντησή μου.
    Δύσκολο το "γκάζι" ! Πολυ δύσκολο! Βέβαια, απ΄την άλλη, σκέψου: με σανιδωμένο γκάζι, η απόφαση έχει ήδη παρθεί! Πονάει ή όχι! Και πας τόσο γρήγορα που ούτε πινακίδες (όποιας μορφής!) βλέπεις, ούτε τους γύρω σου αντιλαμβάνεσαι πλέον! Οπότε το θέμα είναι να πειστείς πως αυτό θέλεις να κάνεις! Το τι είναι εκείνο που θα σε πείσει, άστο, άλλη κουβέντα! Θάρρος (ή θράσος) λοιπόν, είναι η απόφαση πιστεύω. Όχι αυτή καθ΄εαυτή η ενέργεια! Και οι αποφάσεις αυτού του είδους, όπως πολύ σωστά λές, πονάνε και ματώνουν! Περισσότερο εμάς τους ίδιους παρά τους γύρω μας (που δε θα τους"βλέπουμε" άλλωστε στο καταβρόχθισμα των χιλιομέτρων!)! Και πραγματικά, θα ήθελα πολύ να μιλούν οι γύρω μου για το θάρρος (ή το θράσος μου)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή