Ακόμα βρέχει!

Ακόμα λείπεις!

Ποτέ δεν μπορείς να φανταστείς,  πόσο μπορεί να σου λείπει κάτι τόσο λίγο, όπως δυο λέξεις σε μια οθόνη. Όταν αυτές οι λέξεις έχεις συνηθίσει να τις διαβάζεις ακούγοντας το ήχο μιας φωνής, βλέποντας δυο αγαπημένα μάτια.

Και σε ξαφνιάζει ακόμα περισσότερο το πόσο μπορεί να σου λείπει να γράφεις εσύ δυο λέξεις στην οθόνη, να μεταφέρεις μέσα από άψυχα αντικείμενα την καρδιά σου, τη ψυχή σου.

Ψευδαίσθηση θα μου πεις!

Ναι, ψευδαίσθηση αλλά τόσο αναγκαία, τόσο γλυκιά.

Δεν ξέρεις ποτέ αν έχεις πάρει τη σωστή απόφαση, δεν μπορείς εύκολα να πολεμήσεις την λογική σου, ειδικά αν είναι κυρίαρχη πάντα στο μυαλό σου, αλλά σε αυτή τη ψευδαίσθηση δεν έχει θέση.

Αυτή η ψευδαίσθηση είναι της καρδιάς μόνο, και όταν διακόπτεται, απλά η καρδιά πονάει…