Έφτασε η ώρα να πάει για ύπνο.

Να ξεκουράσει τον καναπέ, όπως σκέφτηκε και χαμογέλασε.

Ένοιωθε όμως μια δυσφορία, σαν κάτι να την έπνιγε, και έτσι αποφάσισε να βγει λίγο στη βεράντα της να πάρει αέρα.

Της άρεσε πολύ η βεράντα της, μεγάλη, ψηλά, με υπέροχη θέα και ειδικά το βράδυ τα φωτάκια της πόλης που τρεμόπαιζαν την έκαναν μαγική.

Καθόταν κοιτώντας αφηρημένα μπροστά της , δεν  έβλεπε, απλώς ήταν βυθισμένη σε ένα κενό σκέψης.

Και ξαφνικά ο θόρυβος από ένα αεροπλάνο, που πέταγε χαμηλά, την ανάγκασε να κοιτάξει, από ένστικτο περισσότερο.

Και τότε, μέσα από τα κενά της πέργκολας είδε να λαμπυρίζουν τα αστέρια, κάθε κενό και ένα αστέρι, σηκώθηκε, βγήκε από τη πέργκολα και θαύμασε το μεγαλείο του ουρανού τη νύχτα.

Αμέσως ένοιωσε καλύτερα, άρχισαν να την κατακλύζουν ευχάριστες σκέψεις, αναμνήσεις και επιθυμίες…

Τώρα μπορούσε να πάει για ύπνο!