Ομίχλη!

Μοιάζει να θέλει να καταπιεί τα πάντα.

Κυκλώνει τα βουνά, τα δένδρα, τα σπίτια…

Κοιτάω από το παράθυρο και βλέπω το σύννεφο να χαμηλώνει, θέλω να απλώσω τα χέρια μου και να το πιάσω. Θέλω να ανοίξω τη πόρτα και να χωθώ μέσα του, να εξαφανιστώ μαζί του.

Και όταν θα διαλυθεί να βρεθώ αλλού, με αγαπημένα πρόσωπα σε αγαπημένα μέρη!

Για λίγο ζω την επιθυμία...

Ξαφνικά μια ηλιαχτίδα ξεπροβάλλει από ένα μικρό άνοιγμα και φωτίζει το πραγματικό τοπίο.