Πέμπτη 6 Ιουλίου 2017


Μια όμορφη και δροσερή καλοκαιρινή μέρα!
Πόσο εύκολα ή πόσο δύσκολα  μπορεί κάποιος ν’ αποτυπώσει στο χαρτί, όπως θάλεγαν και οι παλιοί, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του;
Καμιά φορά οι λέξεις ρέουν σαν ρυάκι στη ρεματιά του βουνού κάτω από τα πλατάνια, χωρίς κόπο, χωρίς εμπόδια.
Και άλλες απλά, σαν το νερό, ψάχνουν να βρουν μια διέξοδο και μόλις την βρουν βγαίνουν στην έρημο, στεγνώνουν και χάνουν την σημασία τους.

Όμως πάντα υπάρχει κάτι που αναστατώνει τη καθημερινότητα και δημιουργεί τη σπίθα.

Ένα εξαιρετικό κομμάτι μουσικής, που σ’ ενώνει άμεσα με όποιον αγαπάς βαθιά.
Ένα κομμάτι μουσικής , που σε κάνει να κλείνεις τα μάτια και να νοιώθεις ακόμα και την αναπνοή του στο λαιμό σου.
Ένα κομμάτι μουσικής, που σου θυμίζει τα σημαντικά πράγματα της ζωής σου.
Ένα κομμάτι μουσικής, που σε ελευθερώνει πραγματικά.
Ένα κομμάτι μουσικής, που σου θυμίζει τι ονειρεύτηκες, τι έζησες πραγματικά, τι θες!
Ένα κομμάτι μουσικής, που σου θυμίζει ότι αξίζει να ζεις, γιατί υπάρχει εκεί έξω κάποιος που ακούει την ίδια μουσική και αισθάνεται τα ίδια δυνατά συναισθήματα με σένα.
Απλά ένα εξαιρετικό κομμάτι μουσικής ….


1 σχόλιο:

  1. Οποία έκπληξη! Θα μου πεις "κάλλιο αργά παρά ποτέ". Γεγονός είναι πως λείψατε! Πολύς καιρός στη σιωπή! Ίσως αποδεικνύεις πως είσαι παιδί του χειμώνα. Ίσως, πάλι, περίμενες αυτά που αναφέρεις σήμερα! Και ξέρω πως δύσκολα μένουν κλειδωμένα τέτοια λόγια και σκέψεις! Όπως και νάχει, σε καλωσορίζουμε εμείς, που είτε γράφεις ή όχι, θα είμαστε φίλες σου. Και δεν αναφέρομαι στις μικρές μας, μισοήμερες, δραπετεύσεις. Ελπίζω ν¨ανταμώσουμε σύντομα με τις λέξεις και σκέψεις σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή