Υπάρχουν στιγμές, που οι λέξεις ξεπηδούν στο μυαλό συνεχόμενα, χωρίς έλεος, χωρίς τέλος.

Στιγμές, που ξεκινάς να γράφεις κάτι και δεν θες να το τελειώσεις.

Στιγμές, που βυθίζεσαι στο κείμενο, γίνεσαι  ένα με αυτό και προσπαθείς απλά να το καταγράψεις με συνέχεια και περιεκτικότητα.

Στιγμές που αν σε άφηναν θα μπορούσες να γράψεις ένα ολόκληρο βιβλίο χωρίς ανάσα.

Και υπάρχουν στιγμές, που ψάχνεις το λεξιλόγιο και νομίζεις ότι όλες οι λέξεις έχουν κρυφτεί, και τόσο καλά που όσο και αν προσπαθείς δεν βρίσκεις τίποτα περισσότερο από τις κοινοτυπίες της καθημερινότητας.

Στιγμές,  που θες να πεις τόσα πολλά άλλα νοιώθεις ότι δεν βγαίνει η φωνή, αντικρίζεις το πληκτρολόγιο και απλά χαζεύεις τα γράμματα …

Όλες αυτές οι στιγμές όμως είναι δικές σου και τις αγαπάς το ίδιο.

Και όσοι ανυπομονούν να διαβάσουν τις δικές σου  λέξεις θα κατανοήσουν όλες τις στιγμές σου.