Έρωτας!

Το πιο όμορφο, το πιο ζωογόνο, το πιο τρυφερό, το πιο δυνατό, το πιο ποθητό συναίσθημα.

Και ταυτόχρονα το πιο δύσκολο, το πιο επικίνδυνο, το πιο στενόχωρο, το πιο αδιέξοδο.

Αυτό που κάνει τα πάντα γύρω σου πολύχρωμα, που κάνει το φεγγάρι μια όαση ευτυχίας, που μετατρέπει μια μυρωδιά σε φυτίλι που ανάβει τα πιο βαθιά ένστικτα.

Αυτό που μετατρέπει τη βουτιά μέσα στα μαλλιά ένα όνειρο βασανιστικό.

Αυτό που μας ανεβάζει στον έβδομο ουρανό και μας κατεβάζει στα σκοτεινά τάρταρα.

Αυτό που όταν είναι αυθεντικό είναι παντοδύναμο, και όταν είναι στην πρώτη του έξαρση σε κάνει ανίκητο, αλώβητο.

Αυτό που όταν διαρκεί πολύ σε τρομάζει.

Αυτό που έχουν γραφτεί αμέτρητες σελίδες.

Αυτό που όταν το νοιώθεις, απλά δεν μπορείς να το περιγράψεις.

Ας ερωτευτούμε, ας χαρίσουμε το εαυτό μας και ας πληγωθούμε.

Αξίζει τη προσπάθεια.

Και ας πιστέψουμε ότι θα βρούμε το άλλο μας μισό…