Σχέση πατέρα-γιού!

Δεν είναι δυνατόν να έχω προσωπικά αυτή την εμπειρία λόγω φύλου, αλλά μπορώ να τη παρατηρήσω αντικειμενικά και να πω ότι αναμφισβήτητα είναι η πιο εκρηκτική και δύσκολη σχέση εντός της οικογένειας.

Ο πατέρας βλέπει το γιό σαν συνέχεια του, θεωρεί ότι πρέπει να ακολουθήσει τα βήματά του, και δεν εννοώ τα επαγγελματικά, που ισχύει βέβαια και αυτό όταν το επάγγελμα είναι δυνατό και μπορεί να «κληρονομηθεί», αλλά την συναισθηματική, κοινωνική και προσωπική συμπεριφορά. Ανάλογα την δυνατότητα και την αυτοπεποίθηση του πατέρα, υπάρχουν και φορές που προσπαθεί να την επιβάλλει με αρκετή συναισθηματική βία.

Ο γιός αντίθετα, μέσα από ένα εγωισμό ή και απλά φυσική αντίδραση διαφωνεί, επαναστατεί. Πολλές φορές ενεργεί αντίθετα μόνο και μόνο για να δηλώσει με σαφήνεια ότι είναι ανεξάρτητος. Και βαθιά μέσα του, το μόνο που αποζητά είναι η αποδοχή  του πατέρα.  Αυτός που παρακολουθεί τη σχέση το βλέπει ξεκάθαρα, το νοιώθει.

Ο πατέρας, αν δεν γίνει ο γιός αυτό που φαντάστηκε, νοιώθει ότι  απέτυχε, ακόμα και αν εξελιχθεί  σε κάτι εξαιρετικό.

Ο γιός από την άλλη αν δεν εισπράξει την αποδοχή του πατέρα γυρνάει συνέχεια γύρω από τον εαυτό του και δεν μπορεί να χαρεί την πολυπόθητη ανεξαρτησία και ολοκλήρωση.

Και μοιάζουνε τόσο…