Πάντα με εντυπωσίαζαν οι μεγάλες
βιβλιοθήκες όταν έβλεπα εκείνα τα παλιά Βρετανικά σπίτια, που είχαν ένα δωμάτιο
με τους τοίχους γεμάτους βιβλία σε όμορφες δρύινες βιβλιοθήκες και στη μέση το
παλιό ξύλινο γραφείο με την μεγάλη δερμάτινη καρέκλα.
Θεωρούσα ότι εκεί περνούσε τις ώρες
του κάποιος ιδιαίτερα μορφωμένος άνθρωπος, διαβάζοντας στις βαθιές πολυθρόνες
δίπλα στο μεγάλο τζάκι.
Και ζήλευα αυτή τη πολυτέλεια,
ζήλευα την αμέτρητη γνώση που θεωρούσα ότι είχε αυτός ο άνθρωπος.
Έλεγα λοιπόν ότι θα μεταμορφωνόμουν σε ένα τέτοιο άνθρωπο.
Και κατά την διάρκεια αυτής της
προσπάθειας, συνειδητοποίησα ότι ήταν αδύνατο και να ζεις και να είσαι απόλυτα
μελετητής της γνώσης.
Ίσως να φταίει ότι δεν βοηθά η
ψυχοσύνθεσή μου, ίσως το «νεαρό» της ηλικίας…
Θα δείξει όμως, γιατί η
προσπάθεια δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα!
Ειλικρινά,δεν έχω να πω κάτι για το θέμα σου σχετικά με τις βιβλιοθήκες! Εξάλλου η σχέση μου με τα βιβλία, πέραν των υποχρεωτικών χρόνων, είναι από μηδαμινή έως ανύπαρκτη! Όμως δε χρειάζεται τόση τεμπελιά εκ μέρους σου! Μας συνηθίζεις στα καθημερινά και μετά μας...κοιμίζεις! Σε παρακαλώ, το καλοκαίρι μπορεί νάρχεται ή να ήρθε, όμως άσε τις πολυθρόνες και τους καναπέδες και στρώσου. Καλοκαιρινά θέματα θεωρώ πως υπάρχουν πάμπολλα! Ρίχτα εσύ λοιπόν και μεις θα πράξουμε ..τα δέοντα! Νάσαι σίγουρη γι΄αυτό! Καλή βδομάδα σε όλους και όλες.
ΑπάντησηΔιαγραφή