Η ζωή μας, ένας αγώνας!
Ας τον χαρούμε απλά!
Ας δούμε τον αγώνα σαν ευγενή άμιλλα.
Και γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, πως το ένστικτο δεν μας αφήνει
να τον δούμε έτσι.
Η δίψα της νίκης μας κυριεύει και γίνεται αυτοσκοπός.
Και η πιθανή αποτυχία μας καταβάλλει και κυριεύει όλο μας το
είναι.
Πρέπει όμως να το δούμε χαλαρά.
Πρέπει να μπορούμε να απολαμβάνουμε τη χαρά της προετοιμασίας,
τη χαρά της συμμετοχής.
Να βάλουμε τα δυνατά μας και να θέλουμε τη νίκη, αλλά αν
κάποιος είναι καλύτερος να το αποδεχόμαστε απλά.
Δύσκολο!!!
Το γνωρίζουμε όλοι, κάποιοι δεν προσπαθούν καν για τους παραπάνω
λόγους, αλλά είναι λάθος.
Μεγάλο λάθος!
Έχω αντιληφθεί, πλέον, πως όταν αναρτάς κείμενα με το παραπάνω ή παραπλήσιο περιεχόμενο, κάτι ή κάποιος έχει βάλει το "χεράκι" του, αναγκάζοντάς σε στις σκέψεις αυτές. Έχουμε ξαναπεί ότι αν για κάποιους είσαι κάτι μικρό, για κάποιους άλλους είσαι το παν. Να σου πω και κάτι άλλο. Τις μαζεύω όλες, ξεμπουκάρουμε με τις φιτ (!) κορμάρες μας και ...λαμπόγυαλο! Τι άλλο θες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια, όπου κι αν πας. Και οι μπύρες είναι πάντα...αντικαλοκαιρινές!!!!!!!!!