Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015


Καλημέρα μας,
Μια ωραία μέρα με ήλιο, αισιοδοξία και προσδοκία …
Βέβαια λίγα σύννεφα στις κορυφές του γύρω βουνών, που περιτριγυρίζουν την Αττική, φαίνονται απειλητικά, αλλά δεν μας πτοούν με τίποτα.
Θα μου συγχωρήσετε την ολιγοήμερη απουσία από την μικρή παρέα μας, αλλά … ήμουν μια ευτυχισμένη μανούλα!
Τα παιδιά μπορεί να μας γεμίζουν με ευθύνες και έννοιες, αλλά όταν τα βλέπουμε και τα αγκαλιάζουμε, νοιώθουμε πάντα ευτυχία.
Όταν τα βλέπουμε και τα αγκαλιάζουμε για πρώτη φορά, όταν μας χαρίζουν το πρώτο τους χαμόγελο, όταν μας φωνάζουν για πρώτη φορά «μαμά», όταν χαίρονται με μια επιτυχία τους, όταν βιάζονται να μεγαλώσουν, όταν αργότερα τους προσφέρουμε τη βοήθειά μας, αν την χρειαστούν, όταν απλά βλέπουμε στα μάτια τους την αγάπη τους, ή και … την συνέχεια μας (λίγο εγωιστικά σκεπτόμενοι).
Είναι λίγες από εκείνες τις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μας!
Και ότι μπορεί να μας δώσει ευτυχισμένες στιγμές, πραγματικά αξίζει το κόπο!



1 σχόλιο:

  1. Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά τα συναισθήματα, όπως τα αναφέρεις. Όχι τίποτε άλλο δηλαδή αλλά για να θυμίζουν σ΄αυτά πως υπάρχουμε κ α ι γι΄αυτά και να θυμίζουν σε μας πως άξιζαν τον κόπο οι προσπάθειες! Κ α ι οι προσπάθειες! Κ α ι οι προσπάθειες μέχρι σήμερα! Καλή ....απόλαυση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή