Χειμώνας …
Δυνατός αέρας και χιονόπτωση …
Δυνατός αέρας που νομίζεις ότι
θέλει να παρασύρει τα πάντα…
Να ξεριζώσει τα δέντρα, να ξεκολλήσει
τις στέγες, αν είναι δυνατόν να πάρει τα σπίτια στο διάβα του, με μια δύναμη
που δικαιολογείς τους αρχαίους λαούς που είχαν θεότητα για τον άνεμο.
Δεν γίνεται να μην σκεφτείς ότι υπάρχει
κάποια θέληση πίσω από αυτόν.
Σήμερα θα λέγαμε απλά η δύναμη της
φύσης. Η αλήθεια είναι όμως ότι ήταν πιο ποιητική η θεωρία του Θεού που θύμωνε…
Χιονόπτωση που σκορπάει εδώ και κει,
χωρίς να μπορεί να σταθεί πουθενά…
Και νοιώθεις την αγωνία του
χιονιού που θέλει να καλύψει τα πάντα αλλά δεν το αφήνει ο δυνατός άνεμος…
Σχεδόν λυπάσαι που δεν μπορεί,
και αναπολείς άλλες μέρες με το χιόνι να πέφτει πυκνό σαν κουρτίνα και να
ασπρίζει τα πάντα, να κρύβει όλη την ασχήμια και να δημιουργεί ένα πέπλο που τα
μεταμορφώνει σε όμορφα, ιδανικά…
Άραγε πιο να είναι το χιόνι στην
ζωή του καθενός, γιατί όλοι λίγο πολύ καλύπτουμε την ασχήμια της και προσπαθούμε να δούμε μόνο την
ωραιοποιημένη πλευρά της καλυμμένη με το χιόνι μας…
Άποψή μου: όποιο "χρώμα" κι αν έχει το "χιόνι" στη ζωή του καθενός μας, θεωρώ πως μ ι α είναι η καταλληλότερη φράση:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Φρόντισε η ζωή σου να είναι σαν νιφάδα χιονιού. Να αφήσεις δηλαδή απαλό σημάδι κι όχι λεκέ."(δεν είναι δικό μου)
Και μη λυπάσαι για τις καλές στιγμές που πέρασαν. Πρέπει να χαίρεσαι που κάποτε υπήρξαν. Και να θυμάσαι πως κανείς δε θα σου περάσει αλυσίδες αν πρώτα εσύ δεν τον αφήσεις να σου πάρει τα μέτρα.
Μόνο έτσι πιστεύω πως έχει νόημα το ταξείδι μας!
Γιατί καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράγμα!
Εξάλλου τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή, ευτυχώς, είναι δωρεάν και, ευτυχώς, είναι ανεκτίμητα.
Ευελπιστώ πως κατανόησα το ύφος και το "νόημα" των λόγων σου. Αν όχι, συμπάθα με! Ου γαρ έρχεται μόνον....