Χριστούγεννα
Η πιο αγαπημένη και πολυπόθητη γιορτή των παιδιών.
Χωρίς σχολείο, με πολλά δώρα μικρά ή μεγάλα, με εορταστική
ατμόσφαιρα στο σπίτι.
Για τους ενήλικες όμως αλλάζει λίγο η κατάσταση, μπορεί να ευχαριστιούνται
και να διασκεδάζουν τις μέρες πριν από τα Χριστούγεννα.
Η πόλη στολισμένη με τα φωτάκια να λάμπουν, το στόλισμα του
σπιτιού, η διαδικασία αγοράς δώρων (για όσους τους αρέσει βέβαια), το λίγο πιο
ανάλαφρο κλίμα στους εργασιακούς χώρους…
Τις ίδιες τις μέρες των Χριστουγέννων όμως υπάρχει μια
διάχυτη μελαγχολία.
Δεν ξέρω αν οφείλεται στην έλλειψη αγαπημένων προσώπων από
κοντά μας, στις δύσκολες καταστάσεις που πιθανόν να βιώνουμε, στα, τις
περισσότερες φορές, βαρετά οικογενειακά γεύματα, στις βαθύτερες σκέψεις μας.
Γεγονός είναι ότι ελάχιστοι ενήλικες θα νοιώσουν τις μέρες
αυτές την χαρά και την ξεγνοιασιά των παιδιών.
Ίσως να έχω δίκιο, ίσως πάλι άδικο!
Θα ήθελα τα σχόλιά σας
Νομίζω πως ξεχώρισες ήδη τα πράγματα στο κειμενάκι σου. Παιδιά και ενήλικες. Είναι όπως τα λες. Προσωπικά ίσως να χαίρομαι κομματάκι για την ανεμελιά και ξεγνοιασιά των παιδιών, παρότι πολλές φορές είναι προκλητική, θεωρώντας πως έχουμε σαν γενιά, αν όχι ολοκληρωτικά αλλά έστω εν μέρει, μερίδιο στην ανασφάλεια και αβεβαιότητα που "αναγκάζονται" να βιώνουν καθημερινά! Οι μεγαλύτεροι τουλάχιστον, έχουμε παρελθόν, έχουμε παρόν (που προσπαθούμε να το γεμίσουμε με τις όποιες καλύτερες σκέψεις και στιγμές) και θάχουμε το όποιο μέλλον αναλογεί στον καθένα μας! Στο κάτω κάτω εμείς ξεπερνάμε ευκολότερα τα "δύσκολα" που αναφέρεις παραπάνω! Βέβαια εδώ μπαίνει το "στερνή μου γνώση κ.λ.π.." αλλά δεν πουλήσαμε ψυχές ώστε να μένουμε νέοι και να επαναπροσδιοριστούμε! Δεν πειράζει, λοιπόν. Γι΄άλλη μια φορά ας περάσουν "άλλοι" καλύτερα αυτές τις μέρες! Ούτως ή άλλως δε μπορούν να φτάσουν το επίπεδο καταστάσεων που εμείς έχουμε βιώσει, ως ενήλικα όντα! Ούτε στην κεραία τους! Δε ξέρω όμως, αν ίσως ποτέ ερωτηθώ: θα μπορούσα να τους μεταφέρω τις νοσταλγίες, τις εικόνες και τις αναμνήσεις μου? Θα καταλάβαιναν το "ειδικό" βάρος των όσων θ΄ακούσουν? Μια παράμετρος της οποίας τη βαρύτητα ίσως δε μάθουμε ποτέ! Αλλά, μας νοιάζει? Δε νομίζω προς το παρόν! Αν φτάσει η ώρα, ίσως μάθουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι, όχι ξαφνικά αλλά σίγουρα κάποια κοντινή χρονική στιγμή, έρχεται μια από τις πολυτιμότερες και πιο αγαπημένες στιγμές στη ζωή μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιστροφή! (έστω για λίγο)
Λαχτάρα! (καλλιεργείται μέρες, βδομάδες)
Αγωνία στο βλέμμα! (εικόνα σταθερή κάθε φορά)
Ανυπομονησία!
Οπτική επαφή!
Χαμόγελο! (έως τα...ώτα)
Αντάμωμα!
Σφιχταγκάλιασμα! χαρά!
Λατρεία!
Ηρεμία! (κοντά ο θησαυρός)
Έτσι δε νοιώθουμε κάθε φορά που περιμένουμε
τα βλαστάρια μας!
Έχω άδικο?