Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014


Ξυπνάς και βρέχει…
Βρέχει πολύ, θέλεις να χωθείς ακόμα πιο μέσα στο πάπλωμα και χαθείς μέσα στο λήθαργο και τις σκέψεις που παίζουν κρυφτό με τα φευγαλέα όνειρα.
Μια από όλες σε ξυπνά, σηκώνεσαι, ντύνεσαι  και βγαίνεις.
Το τοπίο χειμωνιάτικο, η βροχή να πέφτει δυνατή αλλά ήσυχη, σαν να μην θέλει να ακουστεί, να ενοχλήσει.
Ο κόσμος προχωρά προσεκτικά με τις ομπρέλες ανοικτές, προσπαθεί να αποφύγει τα νερά, που κυλούν σαν ρυάκια. Νοιώθεις ότι θέλουν να ξεπλύνουν τους δρόμους της πόλης.
Και ξαφνικά στην απέναντι γωνία διακρίνεις μια γνώριμη φυσιογνωμία, που σε ακολουθεί με το βλέμμα να περάσεις απέναντι.
Βρίσκεσαι κοντά, σε κοιτά βαθειά στα μάτια και σιωπηλά σε αγκαλιάζει με το ελεύθερο χέρι σφιχτά, πολύ σφιχτά. Και νοιώθεις μια ανατριχίλα να σε διαπερνά και να γίνεσαι ένα.
Η επαφή κρατά ένα λεπτό και είναι αρκετή για να σε γεμίσει συναισθήματα και ευγνωμοσύνη!

4 σχόλια:

  1. Θα μπορούσε να είναι κι έτσι:
    ...Με το χέρι του στον ώμο της, σμίγουν τα βρεγμένα τους πατήματα με κείνα των περαστικών. Προς στιγμή η ομπρέλλα κλείνει. Τα διαμάντια των σταγόνων της βροχής πέφτουν πάνω τους. Στα μαλλιά, στους ώμους, στο στήθος! Κρατιούνται ακόμα σφιγκτά! Δε νοιάζονται για τη βροχή! Δε νοιάζονται για τα βλέμματα του κόσμου γύρω τους! Στιγμές-στιγμές βλέπουν τα μάτια των ανθρώπων και νοιώθουν να τους διαπερνούν, βλέποντας μέσα τους, την "ενοχή" τους¨; Τις "τύψεις" τους; Ίσως αυτό που τους κρατάει ακόμα! Σα σφιχτοδεμένο μπόλι! Κι είναι αυτό που έχει σημασία εκείνη τη στιγμή! Τη στιγμή του "μαζί" ! Του "ένας" ! Του "υπάρχω" ! Του "ζω" ! Του "νοιώθω" ! Του "αγαπώ" !.......

    (πόσο θάθελα να τάγραφα για μένα....)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν ο Θεός σε αξίωνε, όπως έλεγαν οι παλιοί ή αν ήσουν ικανός, όπως θά έλεγα εγώ να ζήσεις τέτοιες στιγμές και συναισθήματα, οι τελευταίες λέξεις που θα άρμοζαν είναι "τύψεις" και " ενοχές".
      Ταπεινή μου γνώμη πάντα...

      Διαγραφή
  2. Ξεχνάς πως εμείς είμαστε τα άτομα που "τους μαγειρεύουμε κάθε χρόνο", όπως γράφεις. Τώρα, αν ήμουν "ικανός", ίσως τόβλεπα από άλλη σκοπιά..

    Προσέξτε τις βροχές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή τους "μαγειρεύουμε" δεν σημαίνει ότι πρέπει να σκοτώσουμε τη ψυχή και τη καρδιά μας. Και σίγουρα δεν "μαγειρεύουμε" επειδή το επιθυμούμε εμείς αλλά ίσως επειδή εκείνοι δεν είναι ικανοί, αλλά αδύναμοι...

      Διαγραφή