Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014


Γονείς και παιδιά!
Η πιο πολύπλοκη σχέση.
Κανένας δεν μαθαίνει να είναι γονιός, δουλεύει με το ένστικτο κυρίως.
Όλοι έχουμε αναμνήσεις καλές και λιγότερο καλές από τους γονείς μας.
Όλοι αναγνωρίσαμε κάποια στιγμή πόσο δίκιο είχαν οι γονείς μας σε κάποια φάση της ζωής μας.
Άλλα και όλοι, δεν συγχωρήσαμε τους γονείς μας για κάποιες συμπεριφορές, κάποιες αποφάσεις τους, είτε αφορούσαν άμεσα εμάς είτε όχι.
Οι γονείς μας όμως δεν ήταν αυθεντίες, το μόνο σίγουρο ήταν ότι μας αγαπούσαν. Και λάθη να έκαναν δεν ήταν σκόπιμο.
Και μείς τους αγαπάμε, και αυτό που κατανοούμε στην ενήλικη ζωή μας, είναι ότι αν κάποιος μας αγαπάει με ανιδιοτέλεια, αυτός είναι ο γονιός μας.
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι έχουν πάντα δίκιο σε αυτά που θέλουν για μας.
Συνήθως οι γονείς θέλουν το παιδί τους να επιτύχει ή να ζήσει ότι δεν μπόρεσαν να επιτύχουν ή να ζήσουν εκείνοι.
Η ζωή μας όμως είναι δική μας, και μόνο εμείς μπορούμε να αποφασίσουμε τι είναι καλό και τι όχι για μας. Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από την επιθυμία μας να ικανοποιήσουμε τα όνειρα των γονιών μας ή απλά να αναζητούμε την απόλυτη αποδοχή τους.. Να ζητάμε τη γνώμη τους, γιατί έχουν σίγουρα μια μεγαλύτερη εμπειρία στη ζωή, αλλά η τελευταία λέξη επιβάλλεται να είναι μόνο δική μας.
Ακόμα και αν δεν επιλέξουμε το σωστό μονοπάτι, θα είναι το δικό μας μονοπάτι.
Και να ξέρουμε, ότι αν ζουν, είναι πάντα εκεί για μας, στη σιγουριά του πατρικού μας σπιτιού, στην ανεμελιά του παιδικού μας δωματίου, στη ζεστή αγκαλιά της μάνας ακόμα και στο αυστηρό βλέμμα του πατέρα. Και αν δεν ζουν, η σκέψη τους και μόνο είναι μια παρηγοριά, μια άγκυρα στις παιδικές μας αναμνήσεις, που μας δίνει κουράγιο για να προχωρήσουμε….

2 σχόλια:

  1. .Δε μπορώ να σ΄ακολουθήσω σ΄αυτό! Δυστυχώς για μένα, δεν υπάρχει ούτε μια εικόνα της αυστηρότητας του πατέρα! Τάχουμε ξαναπεί. Και λέω δυστυχώς επειδή, εξ αιτίας αυτού, ειλικρινά δε γνώριζα τον τρόπο, τον πατρικό εννοώ, συμπεριφοράς απέναντι στα παιδιά μου! Δεν τ΄αγκάλιασα πολύ! Δεν τα φίλησα πολύ! Δεν τους είπα άπειρες φορές πως τ΄αγαπώ! Τις ανάγκες τους φρόντιζα να ικανοποιήσω! Προσπαθώντας να είμαι, θεωρητικά, καλός γονιός! Όσο για αναμνήσεις? Άστο! Μόνο την αγωνία της μάνας να προσφέρει, τα όποια ελάχιστα, στην οικογένεια! Μέσα στη μοναξιά και την ανέχειά της! Θυμήσου τους δικούς σου γονείς. Όσο το δυνατόν περισσότερο! Αυτοί σ΄έκαναν, εξ άλλου, αυτό που είσαι και αυτό που αγαπούν οι γύρω σου! Και μη πεις πως ξεχνώ τις δικές σου προσπάθειες στο χτίσιμο της ζωής που έζησες και ζεις! Το γνωρίζουν όλοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι βέβαιο, πως ακόμα και με τόσο δύσκολες συνθήκες, η θέα του πατρικού σου, του χωριού σου ίσως, ή το γεμάτο αγάπη και ανησυχία βλέμμα της μάνας είναι βάλσαμο για τις αντιξοότητες της ζωής. (Σαν παιδί)
    Και ειναι επίσης βέβαιο, ότι όοσο καλός ή κακός γονιός και αν νομίζουμε ότι υπήρξαμε, το γεμάτο προσμονή βλέμμα των παιδιών μας στις περιπλοκές στιγμές τους, δείχνει ότι κάτι σημαντικό είμαστε για αυτά (Σαν γονιός)

    ΑπάντησηΔιαγραφή