"Μια κοινωνία σε παρακμή"

Τα λόγια ενός μεγάλου στοχαστή της εποχής μας, του Στέλιου Ράμφου.

Πόσο αλήθεια είναι!

Μια κοινωνία που παρόλα τα δεινά που έχει υποστεί το τελευταία χρόνια, αρνείται να δει τις πραγματικές αιτίες και δεν θέλει να αλλάξει τίποτα από τις νοοτροπίες της.

Και είναι επιτακτική ανάγκη να αναλογιστούμε όλοι τη δική μας συμμετοχή στη διαμόρφωση αυτής της νοοτροπίας.

Να μην κρυβόμαστε πίσω από την, κατά την άποψη μας πάντα, ασημαντότητα.

Όσο και αν δεν μας αρέσει, έχουμε ένα μερίδιο ευθύνης.

Δικά μας είναι τα παιδιά του Πανεπιστημίου, που όχι μόνο δεν καθαρίζουν μόνα τους χώρους του Πανεπιστημίου, αλλά θεωρούν ότι πρέπει να αφήνουν και το πλαστικό ποτήρι του καφέ από πάνω. Που είναι οι οργανωμένες νεολαίες; Τι κάνουν για το χώρο που πάλεψαν τόσο πολύ να μπουν και να μορφωθούν; Τι τους λένε οι γονείς τους; Κάτι σαν "δεν είναι δική σου δουλειά παιδί μου να καθαρίσεις".

Ένα απλό παράδειγμα για το "δική μας ευθύνη".

Γιατί είναι δουλειά όλων να φροντίζουμε το δημόσιο χώρο!

Αλλά δυστυχώς, ως κοινωνία είμαστε πολύ μακριά από τέτοιου είδους νοοτροπίες!