Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Χειμώνας!
Ήρθε ο χειμώνας, κρύο, ψιλόβροχο, βοριάς...
Και σπιτική ζεστασιά, χουζούρι, ζεστό καφέ στο παράθυρο....
Και σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις...
Πόσο χρειάζεται και αυτό, πόσο το έχουμε ανάγκη...
Και χωρίς το χειμώνα δεν θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε το καλοκαιράκι...
Χωρίς τις δυσκολίες, τις ευτυχιςμένες στιγμές...
Χωρίς τη μοναξιά, τη καλή συντροφιά...
Χωρίς τη πλήξη, την περιπέτεια...
Χωρίς τη δουλειά, την ξεκούραση...
Χωρίς τη λύπη, τη χαρά...

3 σχόλια:

  1. Ο Λαός λέει :
    "Ο χειμώνας αν δεν πιάσει κι ο χιονιάς αν δεν πλακώσει,
    ούτε λάδι, ούτε σιτάρι, ούτε ανθούς η γη θα δώσει."

    Θέλω να πω πως μακάρι να μην υπήρχαν "χειμωνιάτικες" ή χειμωνιάτικες στιγμές στη διαδρομή μας, αλλά χωρίς χειμώνα δε βλέπεις καλοκαίρι. Και χωρίς καλοκαίρι δε βιώνεις ό,τι περιγράφεις! Κι αν δε τα βιώνεις φοβάμαι πως, στην ουσία, δε ζεις! Ας τα δεχτούμε, θα έλεγα, όλα με την ανάλογη διάθεση!
    Ξέρεις πόσα καταπληκτικά πράγματα ξεπηδούν μέσα στην παγωνιά και στο ξεροβόρι? Κάποια στιγμή θα σου πω. Θα καταλάβεις!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω ποθήσει να ξεφύγω από το ερπετό
    της ψεύτικης ημέρας
    κι απ’ τον αρχαίο τρόμων τον κατασπαραγμό,
    γερνώντας πλέον φοβερά, καθώς η μέρα πέφτει
    από το λόφο σε απροσμέτρητο βυθό∙
    έχω ποθήσει να ξεφύγω
    απ’ των χαιρετισμών
    το πήγαινε-έλα. Ο άνεμος
    γέμισε πνεύματα, πνευμάτων ήχους το χαρτί,
    βροντάει κι αστράφτει κουδούνια και προσκλήσεις.

    Έχω ποθήσει να ξεφύγω, όμως φοβάμαι∙
    λίγη ζωή περισωσμένη αν ξεπηδούσε
    απ’ του παλιού μου φόβου αποκαΐδι
    ανάερα σκάζοντας και μ’ άφηνε τυφλό;
    Από της νύχτας τον αρχαίο πανικό,
    ένα καπέλο που έβγαλα,
    τα χείλια μου σμιχτά στ’ ακουστικό,
    δε θα με τσάκιζε αμέσως του θανάτου το φτερό;
    Δεν φοβάμαι μην πεθάνω απ’ αυτά,
    μισά συμβάσεις, ψέματα τ’ άλλα μισά.
    ΝΤΥΛΑΝ ΤΟΜΑΣ

    ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΣΗΚΩΝΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ
    ΜΑΙΡΗ Φ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή